‘İsim koyma, bağlanma’ diye kendime söz vermiştim, ne olduysa o bir haftada oldu

Merkür’le nerede, nasıl tanıştınız?

Geçen haziranda, bir akşam yürüyüşü esnasında karşılaştık. Yavruydu. Sahilden eve dönerken bir banka tutunmuş, duruyordu. Çok da iyi görünmüyordu. Önce yaklaştım. Baktım, korkmuyor. Yanına oturdum. Bir tepki vermeyince başını okşadım. Buna izin verdiğini görünce o an ne yapacağımı bilemedim.

Normalde karga yavrusuna yaklaşmak pek mümkün olmaz. Acaba sürüden mi kopmuştu?

Doğru, kargalar aile bağları güçlü hayvanlar ve dışarıya karşı oldukça korumacılar. Merkür’ün yanında yaklaşık 1 saat oturdum. Ailesi etrafta yoktu. Hasta gibiydi. Ben sevdikçe titriyor ve başı öne doğru düşüyordu. Kafasında çok minik bir şişlik vardı, belli ki darbe almıştı. ‘Eve götürmeli miyim, bırakmalı mıyım, nasıl götürürüm’ soruları kafamda dönerken, “Ne olur bir işaret ver” dedim ve omzuma çıktı! O an eve birlikte gitmemiz gerektiğini anladım.

Eve nasıl götürdünüz? Kaçmaya çalışmadı mı?

Omzumda hiç kımıldamadan, gayet sakin bir tavırla, yıllardır birlikteymişiz gibi yürüdük. Yaşadığım şaşkınlığı anlatamam. Evde bir hafta kaldı. O bir hafta içinde her şeyi çok çabuk öğrendi. Uçmaya başlar başlamaz da onu bulduğum yere geri götürdüm. Birbirimize bağlanmaktan çekinmiştim. Elbette onun kendi doğasından uzak kalmasından da...

İSMİYLE ÇAĞIRIYORUM

Adını neden ‘Merkür’ koydunuz?

‘İsim koyma, bağlanma’ diye kendime söz vermiştim. Ama ne olduysa o bir haftada oldu. O sıralar astrolojik olarak Merkür geri hareketteydi. İçgüdüsel olarak da onda Merkür enerjisi var gibi gelmişti. Biraz araştırınca astrolojide Merkür gezegeninin kuşlarla ilgisi olduğunu öğrendim. Temsil ettiği şeylerin de onun ruhuna çok uygun olduğunu gördüm. Hatta biraz şaşırdım. Yani özel olarak isim düşünmedim, kendiliğinden geldi.

Ne sıklıkta görüşüyorsunuz? Parkta sizi bekliyor mu? Onu göremediğinizde kendinizi kötü hissediyor musunuz?

Elimden geldiğince, her gün görmeye gidiyorum. Özlüyorum. Buluşmalarımıza baktığımda, onun da beni özlediğini söyleyebilirim. İlk başlarda yanına gitmediğimde, onu sonrasında görememekten korkuyordum. Bunu fark ettiğim gün, ona ne kadar bağlandığımı anladım. O günden sonra sadece onunla geçirebildiğim vakitten keyif almaya odaklandım. Daha sonra ne olur, hiç bilmiyorum. Ancak tek bildiğim, her şey zaten olması gerektiği zamanda, olması gerektiği gibi gerçekleşiyor.

Her gittiğinizde onu kolayca bulabiliyor musunuz? Gittiğinizi haber vermek için aranızda özel bir ‘parola’, seslenme gibi şeyler var mı?

Sahilde çok büyük bir karga familyası var. Tek bir noktada durmuyor. Önceleri ben biraz etrafta turlayıp ismiyle çağırdığımda, kendi sesiyle bana karşılık veriyordu. Ben de onun sesine doğru yürüyordum ve ortada buluşuyorduk. Fakat bir süredir beni uzaktan izleyip yanıma uçarak geliyor. Böyle olması ikimiz adına buluşmalarımızı oldukça kolaylaştırdı.

Şehirlerde kedi-köpek kadar hatta belki daha da fazla karga var. Ancak onlarla pek iletişimimiz yok. Bunu neye bağlıyorsunuz?

Evet, kargalarla oldukça iç içeyiz. Gün içinde kedi ve köpeğe rastlamak ne kadar olağansa kargalara rastlamak da o kadar olağan. Hayatımızın bu kadar içinde olmalarına rağmen onlarla iletişimimizin zayıf ve kısıtlı olmasını, kendimizce koyduğumuz yargı odaklı fikirlerimize ve bunlara bağlı olarak yarattığımız mesafelere bağlıyorum. Fakat ne mutlu ki hem kendimden hem de etrafımdan şahit olduğum kadarıyla, kalpler gönüllü olduğunda yargılar çok çabuk kırılıyor ve yerini kolayca sevgiye bırakıyor.

Kimi zaman omzunda, adeta öpücük verir gibi duruyor... Kimi zaman da yoga yaparken sırtına konuyor. Meral Uyanık’ın yavruyken yaralı bulduğu kargayla dostluğu kalpleri eriten cinsten... Uyanık, büyük şehirlerde kedi-köpek kadar hatta belki daha da fazla karga olmasına rağmen onlarla mesafeli olmamızı “Bunu kendimizce koyduğumuz yargı odaklı fikirlerimize bağlıyorum” diye değerlendiriyor.