İş tercihe gelirse

Sene 2000. Erkek arkadaşım evlenme teklif etti. Babam o dönem Datça’da yaşıyordu. Aradım, dedim “Böyle, böyle”…  İlk sorusu “Hayvan seviyor mu” oldu. Ne işi ne ailesi, hayvan sevmesi düzgün insan olmanın ilk kriteriydi. Çünkü biz hayvanlı bir aileydik ve hayatımı hayvan sevmeyen bir insanla paylaşamayacağımı biliyordu.

Nişanlandık. O dönemde de kedilerim Çavdar’la Susam var. 5 günlükken bulmuşum zamanında. Biberonlarla beslemişim. Beni bayağı anneleri sanıyorlar. O zaman demek ki 7 yaşındalar. 7 yıldır aynı yastıkta yatıyoruz yani. Nişanlım da bunu biliyor. Aa, bir zaman sonra “Bu Çavdar sana neden böyle bakıyor? Neden onlara sarıldın da bana sarılmadın? Hep yanımızda oturmak zorundalar mı”... Hoppala! Abuk subuk sorular. Hayvan sevme anlayışımız farklıymış meğer. Bu arada kediler de garipleşti. Çavdar asla yanımdan ayrılmıyor o geldiğinde; ama ona yokmuş gibi davranıyor. Susam fırlayıp kaçıyor, kum kutusuna saklanıyor, kakaların yanına... Nitekim evlenmedik. Elbette tek neden kedilerime olan tavrı değildi. Ama işte bazen hayvanlar daha önce anlıyor demek ki. Sonra özenip kedi aldı o da. En azından bu dünyaya bir kedisever daha kazandırdım. 

Hiç evcil hayvanı olmamış birinin bir hayvanla ne kadar derin bir bağ kurulabileceğini anlaması zor tabii. Bize çok normal olan şeyler, ‘partner adayımız’a o kadar normal gelmeyebilir. Mesela nedir bunlar?

Sizi mutlu eden, ailenizin üyesi olmuş bir canlıyı ısrarla kabul etmemekte direniyorsa bence yol verin gitsin.

Köpeğiniz varsa sabah-akşam, her şartta onu dışarı çıkarmanızı yadırgayabilir. Sabah yatakta keyif yapamazsınız. Baş başa akşam yemeğinize ya da sarmaş dolaş film seansınıza ara vermek sizin için çok olağanken onu rahatsız edebilir.

Kedinizi-köpeğinizi öptükten sonra dönüp onu öpmeye kalkmanız karşısında dehşet içinde kalabilir.

Her ne kadar eviniz temiz ve size göre kılsız da olsa, kıyafetindeki tek tük tüyden hoşlanmayabilir.

Hiçbir zaman spontan hareket edememenizi aklı almayabilir. Çünkü mutlaka önce evdekilerin işini halletmeniz lazımdır. “Kapıdayım sevgilim, seni almaya geldim” gibi sürprizler size uymaz.

Romantik anlarınızda kendisine yöneltilmiş ve genelde yargılayıcı bakışlara alışmakta zorlanabilir.

Korkuyor ya da iğreniyor olabilir, ki o zaman sormak gerekir “Baştan ne işin vardı benimle” diye.

Hayvanınıza gösterdiğiniz ilgi ve sevgiyi kıskanabilir, bu kadar özgüven eksikliği de geleceğe dair sağlam bir uyarıdır aslında.

Ama insan sevdiğinin sevdiğini de eninde sonunda sever gibi geliyor bana… Ha sizi mutlu eden, ailenizin üyesi olmuş bir canlıyı ısrarla kabul etmemekte direniyorsa da bence yol verin gitsin. Hayvan sevmeyenden zaten hayır gelmez bence.