Hesapta olmayan koreografi

Son bir aydır günlerim etrafı dinleyip yeni bir ortamı hayal etmekle geçiyordu. Birkaç gündürse ben nasıl bir durumun içindeyim, içsel farkındalıklarım ne durumda diye düşünüyorum. Fakat çok da anlam veremiyorum. Çünkü her ortamın sesi, kokusu ve nefes alıp verirken hissettirdiği tat farklı olduğu gibi diğer yandan da çok aynı aslında. Duyularınızla fark ettiğiniz yeni gibi gözüken her koku, tat ve benzerlerini, geçmişte duyup duymadığınıza gidiyor aklınız sonunda. Ve hep geçmişle bağlantı kuruyor.

Asıl farkındalıksa şu; her bir yeni girdinin etkisiyle içinizde bir yolculuk başlıyor. Ne zaman biteceği belli değil. Daha derinlemesine bakarsak ismi, cismi yok, sadece hissiyatı var. Geçmişteki bir duyumsamaya benzetemediğiniz sürece kendisine ait bir imgeleme yapamıyorsunuz. Onu bir olgunun içine sığdırmaya çalışmakla uğraşıyorsunuz. Ta ki başka bir yerde bu hissiyatın benzerini yaşayıncaya kadar. Sonra bir önceki karşılaşma aklınıza geliyor. “Falan yerdeki gibi kokuyor” gibi... Bir süredir bulunduğum Almanya’nın Rodenkirchen şehri, doğasından dolayı hep köyümü hatırlatıyor. Bu hisse kapılmadan yeni bir olgu yaratabilmek için daha çok gözlem yapmam gerektiğine inanıyorum. Bu yüzden de dansa ve kendimi gözlemlemeye devam ediyorum. İnsan geçmişiyle yaşıyor diyebilirim. İmgeleme konusunda da girdisi olmayan bir şeyin hayalini kurmak pek mümkün değil. Şimdilik tabii. Her şey yaşadıkça değişecek fikrindeyim.

Hatalarımızla bütünüz

Diğer yandan burada bana yardım etmek için gelen arkadaşımla ‘Kadın Kokusu’ndaki görme engelli Albay Frank Slade (Al Pacino) ve yardımcısı Charlie (Chris O’Donnell) gibiyiz. Her şeyi stabil duruma getirip işimi daha iyi yapmam için çalışıyor. İşten arta kalan zamanlarda geziyoruz. Etrafı betimleyip bana anlatıyor, sorularımı yanıtlıyor. Buraya gelirken uçakta aklıma gelmişti, şimdi paylaşmadan yapamayacağım. Filmdeki uçak sahnesinde Frank ile Charlie’nin arasında geçenlerin benzerini ben de yaşadım. (Bahsi geçen sahnede Frank yanlarına yaklaşan kadının hangi parfümü kullandığını, neleri sevdiğini sıralar ve ardından kadınlar üzerine konuşmaya başlar.)

İnsan geçmişiyle yaşar demiştim ya çok da geri gitmenize gerek yok. Mesela dans provalarında figürleri istendiği şekilde yapmaya çalışırken birden eliniz, kolunuz ya da ayağınız siz farkında olmadan başka bir hareket yapıyor. İçinizden ‘Kahretsin’ diye söylenip çaktırmadan dansa devam etmeye çalışırken koreograf yanınıza geliyor ve “Harikaydı, tekrar yapar mısın” diyor. Siz de “Neyi” diye karşılık veriyorsunuz. Çünkü ortada istem dışı yaptığınız bir hareket var. Nasıl ortaya çıktığını bilmiyorsunuz. Neyse ki provalar kaydediliyor. Kayıtlara bakıp aynı hatayı yapmayı deniyorsunuz. Yani insan geçmişteki hatalarıyla da bugününü yaşıyor. Ve hesapta olmayan bir koreografi böyle ortaya çıkıyor. Özetle yaptığımız ve yapacağımız hatalarla bir bütünüz. Geçmişi geleceğe, daha da iyi yerlere taşımaya devam...