Hayatı biz zorlaştırıyoruz

Polisinin sorduğu her şeye “I don’t know” (Bilmiyorum) diyerek geçtim pasaport kontrolünden... Ülkeye kolaylıkla girişimin aksine, İstanbul’da havalimanındaki saatlerim hayli stresli geçmişti aslında. Taksiden inince bir güvenlik görevlisini çağırttım ama görmeyenlere kontuara kadar eşlik etme diye bir uygulamaları yokmuş. Neyse ben ikna ettim görevliyi, elektrikli arabaya binip kontuara ulaştık. Valizimi kabine almak istedim ama “Yasak” dediler. “Tekim, Almanya’ya inince valizimi bulamam” diye itiraz ettim ama işe yaramadı, valiz bagaja gitti. Bir süre bekledim, bir başka görevli geldi, beni bekleme yerine götürdü. “Buradan ayrılmayın” diye sıkı sıkı  tembihledi. Yine bir görevli yardımıyla uçağa bindim. İşte komedi burada başladı.

Bonn Havalimanı’na indik, herkes uçaktan indi. Kabin görevlileri, ben ve yaşlı bir teyze hariç... Yarım saat bekledik, bir genç geldi. Tutturdu, beni tekerlekli sandalyeye bindirecek. İstemediğimi söyledim ama mecbur bindim. Geldik pasaport kontrolüne... Polisle karşı karşıyayız... “I don’t speak German, only Turkish” (Almanca bilmiyorum, sadece Türkçe konuşabiliyorum) dedim. Karşılıklı sustuk. Arkamdan bir kadın Türkçe “Ne yapmak için geldiğini soruyor” diye seslendi. Dansçı olduğumu söyledim, yine bir sessizlik oldu... Nihayet pasaportumu uzattı, gülümsedim. Sırada valiz krizim vardı. Annemden aldığım bu valizin rengini sormak hiç aklıma gelmemişti. Annem uzaktan tanımak için sapına kırmızı bir kumaş parçası bağlamıştı, tek hatırladığım buydu. Bunu İngilizce nasıl anlatacağımı düşünürken iki Türke denk geldim (Bu arada hâlâ tekerlekli sandalyedeydim)... Kırmızı kumaşı anlattım, çözdük olayı ama içime şüphe düştü. Bir başkası da aynı şeyi yapmış olabilir miydi? Valizi açıp elimle içini yokladım, krem kutusundan kendi valizim olduğunu anladım. Dönüşte lazım olur diye de bir fotoğrafını çektim.

Seyahatler için bize bir asistandan fazlası gerek. Ne mi o? Bize ihtiyaçlarımızın sorulması, nelerin hayatımızı kolaylaştıracağı... Tekerlekli sandalyeye bindirilmeyi hiç anlamadım mesela. Belki ben bu şekilde kendimi güvensiz hissediyorum. Daha önce başka bir firma valizimi kabine almış, yolculuk sonunda getirip vermişti. İstenirse bir çözüm bulunabilir demek ki... Hayat kolay aslında, biz zorlaştırıyoruz hep birlikte... Neyse, görmeyen arkadaşlarıma tavsiyem; valizinizin şeklini ve rengini unutmayın!