Kült gece kulübü 2019 bir geceliğine yeniden açılıyor! Geleceğin kulübüne dönüş...

Kentin ‘tekinsiz’ olarak adlandırılabilecek bir semtinde, yıkık dökük yollarında, karanlıkta ilerliyoruz.�Önümüzü sadece arabanın farı aydınlatıyor. Birden ortam aydınlanıyor: ‘Mad Max’ filmlerindeki gibi varillerin içinde yakılan ateşler aydınlatıyor ortalığı.  Sağda solda kamyon lastikleri, hurda arabalar... Bir araba mezarlığı... 

Demir çubuklara tutunarak ilerliyor önümde dizilen kalabalık... 6 dönümlük açık bir alana giriyoruz. Yer sallanıyor, ayağımın altından hissettiğim bir ‘bumm’ sesi. Bas...  Muhteşem bir müzik.  İçerisi insan seli ama kimse kimseye değmiyor. Herkes kendini ritme kaptırmış.... Karşımda siyahi bir revü kızı tüylerini savura savura dans ediyor... Yanımdaki deri şortlu adam da...

Birden bir gök gürültüsü... Yağmur başlıyor. Bu kalabalığı durduruyor mu, hayır... Daha da beter coşuyor kalabalık aynı yağmurun altında, taa ki sabahın ilk ışıklarına kadar...

Bunlar bilimkurgu filminden ya da senede bir kez yaşanan, selfie’lerle belgelenmiş ‘Burning Man’ festivalinden arta kalan anılar değil. Tüm bunlar çölün ortasında değil, İstanbul’un kalbinde yaşandı. Yer: Maslak. Sene: 1993. Mekân: 2019.

Bu anılar da, ilk kez arkadaşlarıyla çıkan bir genç kızın, yani benim aklımda kalanlar. O geceden öyle etkilendik ki, en kısa zamanda yeniden gelmenin planını yaptık. Hatta hızımızı alamadık; 2019 yılına kadar hep gelmeyi hayal ettik. Arkadaşım önce itiraz etti: “Koskoca kadınlar olacağız...” Bakıştık. Omuz silkti: “Ama yine de eğlenebiliriz.”

Karşımda oturan kulübün kurucusu Mehmet Cavcı,�“Bu geceyi düzenlememizin sebeplerinden biri de bu. O dönemin insanlarına o ruhu yeniden yaşatmak... Açıkçası ‘İşallah yaşarız da 2019’u görürüz’ diye düşünüyordum. Ben gördüm ama ne yazık ki ortağım Ceylan Çaplı göremedi: Onu 2008’de kaybettik. Şimdi kalan sağlarla, o dönem çaldığımız tüm DJ’lerimizle, aynı dekorla, bir gece de olsa o ruhu yakalamak istiyoruz.”

Zeki Müren yüzünden açtık

Mehmet Cavcı’nın bahsettiği etkinlik 19 Nisan’da Volkswagen Arena’da gerçekleşecek, Red Bull Music ‘2019’ gecesi. 1993’te Ceylan Çaplı ve Mehmet Cavcı’nın yarattığı  ‘Geleceğin Kulübü’ bir gece de olsa, yeniden hayata doğuyor.  

Belki de yeniden açılmayı en çok hak edenlerden: Sadece bir sene hizmet verdi ama basından meclise konuşulmadığı yer kalmadı. Ama tüm bunlar şüphesiz bir senede olmadı; zira mekân, yine kent yaşamına iz bırakan iki önemli kulübün, Taksim Talimhane’deki 19 ve 20’nin yazlık bir mekânda buluşmasıyla oluştu. Mehmet Cavcı hikâyeyi başa sarıyor:  “1984’te 19 yaşındayken tanıştım Ceylan’la (Çaplı) ile. Ben Taksim’deki Tekila Bar’ın DJ’iydim, o da işletmecisi...  Dostluğumuz öyle başladı. Ceylan, 1986’da ilk kulübü 14’ü açtı ‘Gel beraber çalışalım’ dedi. ‘Tamam’ dedim. Ondan sonra Talimhane’de, yine oto tamircilerin sırasında, 14’den beş kapı ileride 20’yi açtık. Ve onun yanındaki 19’i. Hızla büyümek istediğimizden değil, çaresizlikten...”

Aklımda bir soru: Nasıl bir çaresizliktir bu? Şöyle anlatıyor: “14’in müdavimleri çabuk oluştu.  Zeki Müren sıklıkla gelirdi mesela. Ama o gelince müzik kesiliyordu, öyle istiyordu. E içerideki insanlar dans etmeye devam etmek istiyordu. Böyle bir ihtiyaçtan üç sene sonra yani 1989’da 20’yi açtık. Sonra işin boyutu değişmeye başlayınca, 19’i’de açtık. Üç tane küçücük kulüp, sabah sekizde zar zor kapatabiliyorduk. İnsanlar gitmek istemiyordu.  ”

Araba mezarlığından gece hayatı efsanesine: 14, 19, 20 Zeki Müren gibi müdavimleriyle anılıyordu. Mehmet Cavcı ve Ceylan Çaplı, 2019’la işi bir adım ileri götürüp radyosu ve takipçileriyle hayat tarzına dönüştürdü.

İsim babası Özkan Uğur

Cavcı oluşturdukları müşteri kitlesini şöyle anlatıyor: “Sanatçılar, entelektüeller, beyaz yakalılar, hatta esnaf... Çok birleştirici bir yapısı vardı kulübün. VIP anlayışımız yoktu; masa, loca yoktu yani... Takım elbiseyle, kravatla kimse alınmaz. Beyaz yakalılar arabasında kıyafetini değiştiriyor, öyle giriyordu içeri.”

Mekânın müdavimleri yaz sıcağında 40 metrekarelik kulüpte ter dökerek eğlenmeye devam edince, yine ‘çaresizlikten’ yazlık mekânı, yani 2019’u açma fikri doğmuş: “Müşterimiz yazın içeride pişiyorlar. ‘Yazlık açın’ dediler ‘Tamam’ dedik. Ama dönemde olduğu gibi Boğaz kıyısında yapmak istemiyorduk; daha ‘underground’ bir yer arıyorduk. Her gün koşuya çıkıyordum: Belgrad Ormanı dönüşünde gördüm. Ceylan’a ‘Yeri bulduk’ dedim, o gün tuttuk. İsim babası da Özkan Uğur. Ceylan’ın yakın arkadaşıydı. Bir gün onun evinde konuşuyorduk. ‘O mu olsun bu mu olsun’ derken o ‘2019’ fikrini attı ortaya, öyle de kaldı...”

2019 sadece ‘19’ ve ‘20’nin birleşmesi değil. Çaplı ve Cavcı, kulübün DNA’sının fütüristik olmasını hedeflemiş: “Mimar da, DJ de hepimiz de bir şekilde geleceği yakalamak istedik. Kafamızdaki konsept şuydu; Üçüncü Dünya Savaşı çıkıyor, sonrasında büyük bir patlama, bu savaştan sağ kalanlar biziz... Geri dönüp bakınca 20 sene sonrasını öngörmüş hatta bu dönemde zor yakalanacak bir şey yapmışız. O gün kulüpte çaldığımız müzikleri, dekoru, ambiyansı bugün herhangi bir kulübe koyun, çok iyi iş yapar. Çok para saçtığımızdan değil, ruhu olduğu için. Zaten tüm parayı müziğe harcıyorduk. Ciddi bir DJ kadromuz vardı. Sadece bu kulübü görmek için yurtdışından gelenler oluyordu. Saygı duyulan bir müzik otoritesiydi.”

Mekân büyüdükçe dertler büyüdü

Her hafta duyurulmadan, spontan hazırlanan farklı konseptte partiler... Sabahın sekizinde eve gitmeyi reddeden, aynı anda zıplayan 2 bin dans tutkunu... Gelin görün ki tüm bu ‘eğlence’ bazı kesimlerin de tepkisini toplamaya başladı: “Türkiye’de kulüp işletmek değişik baskılara yol açar. 19 ve 20’de değil de 2019’da bunu yaşadık. İlk defa ‘Ülkeyi dans pistine çevirdiler’ gerekçesiyle bir kulübün kapatılması için mecliste oylama yapıldı. Karar çıkmadı ama olsun sinirler gerildi.  Sonra içeriyi Çevik Kuvvet bastı. İnsanlar şov zannetmişti olduğunda... ‘Adnan Hoca gizlice çekim yapıyor’  dendi...  Yaklaşık 15 yıl üç kulüp idare ettik ama 2019’da bir senede çektiğimizi çekmedik. Mekân büyüdükçe dertler büyüyor. 1994’te baskılardan bunalıp kapattık. ”

İyi ki o yağmurun altındaydık...

Peki sadece bir sene açık kalan yazlık bir diskonun bir nesil üzerinde bu kadar nasıl etkisi oldu? Şöyle anlatıyor: “Evet kapandı ama kulübün ruhu birlikte çaldığımız  DJ’lerimizle devam etti. O ruh High-End ya da Crystal gibi kulüplere dönüştü. Ama o gelenek de zamanla silindi. Gerçi festivallerle benzer ruh yaşanıyor. Çünkü bu şehre o ruhu, o kültürü bulaştırdık. Ama şu da bir gerçektir: Hiçbir kulüp ilelebet yaşayamaz. Çünkü jenerasyon değişir. Ama yaşadıkların seninle kalır. Ne dediğimi anlıyorsun biliyorum. Çünkü sen de o yaz yağmurunun altında ıslandın. İyi ki de ıslanmışsın... İyi ki hepimiz o yağmurun altında ıslanmışız.”

Kulübün o dönemdeki müdavimlerinden birkaç isim: Yasemin Kozanoğlu, Selin Toktay, Ayşegül Tecimer ve Billur Kalkavan...

19 ve 20 arasındaki duvar nasıl yıkıldı?
Mehmet Cavcı dönemin gece hayatından başka bir ‘efsane’ anıyı şöyle anlatıyor: “Sürekli yenilik arıyorduk. Bir gün Ceylan (Çaplı) ile ‘Haydi 19 ve 20 arasındaki duvarı yıkalım’ dedik. Tabii bir önceki gece gidip duvarı ustalara yıktırdık. Ama müşterilerimiz de bu ana tanıklık edebilsin istedik.Çözüm olarak strafor gibi bir malzemeden bir duvar yapıp üzerini de normal beton rengine boyattık. Ortalık zaten karanlık... Müşteriler içeride iki ayrı kulüpte eğlenirken Pink Floyd’un ‘The Wall’ parçasıyla o duvarı patlattık. Çıldırdı herkes... Şu an olsa sosyal medya yıkılırdı. Ama müşteriler rahat etsin diye içeride ya da dışarıda fotoğraf çektirmiyorduk. Yasaktı. Mekân çıkışında dışarıda paparazzi de barındırmazdık. Bu yüzden elimizde fazla resim değil sadece anılar var.”

Mehmet Cavcı, Red Bull Music küratörlüğündeki gece için heyecanlı: “Derrick May, Dimitri, U.F.U.K, Cure-Shot gibi DJ’lerimizi yeniden bir araya getiriyoruz. Mekânın dekorunu da taşıdık. Sadece o günleri yaşayanlarla değil, yeni nesille de buluşacağız.”