‘Burada her yer çok gürültülü ve yıkık evlerle dolu’
Güncelleme Tarihi:
Sevda, Ecrin, Gazi, Deniz, Nermin… Onların ve onlar gibi birçok gencin ortak noktası geçen yıl yaşanan depremden sonra pek çok şeyle birlikte gençliklerini de kaybetmeleri. Çoğu konteyner kentte yaşıyor. Spora, sanata ve sosyal imkânlara ulaşımı çok zorlu hale gelen gençlerle konuştuk; yaşadıklarını, isteklerini, özlemlerini dinledik.
Deprem, sel, yangın, savaş hatta yoksulluk gibi sebeplerle afet koşullarında yaşayan çocuklar; sağlığa, eğitime, gıdaya erişemiyor, güvenli bir ortamda büyüyemiyor. Oysa çocuklar ve gençler fiziksel, zihinsel ve ruhsal olarak desteklenerek potansiyellerine erişebilecekleri bir yaşam inşa edebilmeli. Ülkemizde meydana gelen 6 Şubat 2023 depremlerinin çocuklar ve gençler üstündeki etkisi devam ediyor. Hayata Destek Derneği’nin verilerine göre depremin vurduğu 11 ilde yaklaşık 4 milyon öğrenci eğitime erişmekte zorlanıyor. Deprem sebebiyle neredeyse 1.000 okulda, 12 bin derslik kullanılamaz hâle geldi. Bölgede sosyal alanları daralan çocukların, spor ve sanat imkânları da kısıtlandı. 19 Mayıs Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı sebebiyle birçoğu konteyner kentlerde yaşayan ortaokul ve lise öğrencileriyle konuştuk. Yaşadıkları bölgedeki imkânlarını ve ihtiyaçlarını sorduk. Bugün Gençlik ve Spor Bayramı ancak neredeyse hiçbirinin sokakta top oynamak dışında spora erişme olanağı yok. En çok özlem duydukları şeyse şüphesiz depremden önceki yaşamları.
‘AYRI BİR ODAM OLMASINI ÇOK İSTERDİM’
Nuri Ejderha (12), Hatay
- Konteynerler çok küçük, rahat yaşayamıyoruz. Evimizin eski yerini gördüğümde çok üzüldüm, ayrı bir odam olmasını çok isterdim.
- Konteyner kentimize yakın bir tek havuz var, spor yapmak için çok kalabalık olmadığı zamanlar oraya gidiyorum. Ama büyük bir havuz olmadığı için çoğu zaman giremiyorum.
- Okulda sosyalleşiyorum ve Kırmızı Çatı Çocuk ve Genç Destek Merkezi’ne gidiyorum. Başka gidebileceğimiz, sosyalleşebileceğimiz bir alan yok.
- En çok arkadaşlarımla oynamayı, onlarla dışarıda vakit geçirmeyi özlüyorum ama bölgemizdeki inşaat alanları ve tehlikelerden dolayı eskisi gibi dışarı çıkıp gezemiyoruz.
‘SPORLA İLGİLENEMİYORUM’
Ecrin Nisa Şeker (11), Kahramanmaraş
- Konteyner kentte akrabalarımla kalıyoruz. Evimizin, annemin, babamın ve kardeşimin yokluğu beni çok etkiliyor.
- Öğretmenlerimiz sayesinde çok eğleniyorum.
- Konteyner kentteki parkın ve çevresinin değişmesini isterim. Spora ulaşma imkânımız yok, sporla ilgilenemiyorum.
‘EĞLENEBİLECEĞİMİZ ALAN YOK’
Batuhan Karakuş (13), Kahramanmaraş
- Evimizin yokluğu beni en çok etkileyen şey. Konteyner küçük olduğu için sıkışık yaşıyoruz. Evimizin olmasını, odama tekrar kavuşmayı istiyorum. Özel alanım olmasını çok isterdim.
- Sporla aram çok iyi ama spor alanı ve imkânlarımız depremden sonra çok kısıtlı hale geldi. Konteyner alanımızın küçük sokaklarında arkadaşlarımızla bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.
- Hayatımızın değişmesini çok istiyorum. Çünkü şu anda bulunduğumuz bölgede her yer hâlâ yıkık evler ve inşaatlarla dolu. Her yer çok gürültülü ve biz çocuklar, gençler için eğlenebileceğimiz alanımız neredeyse hiç yok.
‘EVİMİZİ ÇOK ÖZLEDİM’
Ahmet Talha Öksüz (12), Kahramanmaraş
- Konteyner kentte yaşadığımız için her yer çok dar, bizlere yaşama alanı kalmıyor ve bundan dolayı kendimizi sürekli kötü hissediyoruz. Bir an önce eski yaşantımıza dönmek çok istiyorum.
- Futbolu çok seviyorum ama yaşadığımız bölgede imkânlarımız çok kısıtlı olduğu için 1 yıldan beri sporla ilgili neredeyse hiçbir şey yapamıyorum.
- Konteyner kentimizin içinde arkadaşlarımla buluştuğumuz bir park var, genelde boş vakitlerimizde orada zaman geçiriyoruz. Ve okulun dışında kalan vakitlerde Kırmızı Çatı Çocuk ve Genç Destek Merkezi’ne gidiyorum.
- Daha önceki yaşadığımız evi ve oradaki arkadaşlarımı çok özlüyorum. Tekrar o zamanlara dönmek, daha özgür olmak çok istiyorum.
‘HAYALİM BİR VOLEYBOL SAHASI’
Sevda Kuzu (13), Hatay
- Evimiz ağır hasarlı, orada yaşıyoruz. Akrabalarımın ve arkadaşlarımın kayıpları beni çok etkiledi, onları çok özlüyorum.
- Bir genç olarak spor ya da sanatla ilgilenmek isterdim ama pek imkân yok. En büyük hayalim burada bir voleybol sahası olması ve bir takım kurup arkadaşlarımla maç yapmak.
‘ARABADA DERS ÇALIŞIYORUM’
Şehrazat Süt (11), Hatay
- Evimiz ağır hasarlı, başka bir evimiz vardı, artık orda yaşıyoruz. Annem ve babamın işyeri de ağır hasarlı olduğu için konteyner aldılar, onda çalışıyorlar. Çok küçük olduğu için ders çalışmakta zorlanıyorum, arabada ders çalışmak zorunda kalıyorum, beni en çok zorlayan şey bu oldu.
- Depremden önce karateye gidiyordum ama artık gidemiyorum. Okul arkadaşlarımla okul kütüphanesinde ders çalışıyorum. Hafta sonu Karaçay Festival alanında bilişim, resim ve heykel kurslarına gidiyorum. Gezmeyi çok özlüyorum çünkü Hatay’da gezilecek yerler kalmadı.
HATAYLI GENÇLER ESKİ HAYATLARINI ÖZLÜYOR
Gazi Balaban (15)
“Depremde evimiz yıkıldı. Amcalarımın eski evlerinde kalıyoruz. Evimizin olmaması beni çok etkiliyor, artık ders çalışamıyorum, ortam olmadığı için odaklanamıyorum. Depremden önce karateye gidiyordum, spor salonu kapandı artık, gidemiyorum.”
Ali Birkan Bekler (13)
“En çok evimizi özlüyorum. Yaşadığımız konteynere yakın Karaçay Topluluk Merkezi dışında sosyalleşebileceğimiz yer yok. Arkadaşlarımla etkinliklere katılabiliyoruz, hepsi o kadar. Bir de futbol oynuyorum. Deprem korkusu olmadan yaşamak istiyorum.”
Nermin Solmaz (16)
“Yaşadığım şehrin ve ona ait her şeyin yok olduğunu gördüm. Gençlerin sosyalleşebileceği ortam yok, her yer inşaat dolu. Sokaklar tehlikeli. Dernek merkezleri var, oralarda bazı aktivitelere katılıyoruz. Bir an önce eski hayatıma dönmek için dua ediyorum.”
Deniz Öz (14)
“Depremden sonra sosyal aktivitelerimizin hepsi yok oldu. Spor yapabilmek gibi imkânımız yok. Ancak sokakta oyun oynayabiliyoruz. Ben en çok futbol oynamayı özlüyorum.”
Yahya Kanadlı (13)
“Bazı arkadaşlarım öldü, bazıları da şehir dışına gitti. Yalnız kaldım burada. Spor yapma imkânım yok, sosyal etkinliklere katılma şansım oluyor. Eskisi gibi olacağını zannetmiyorum.”
‘BUGÜN DEPREMİ YAŞAYAN ÇOCUKLAR GELECEKTE TOPLUMU OLUŞTURACAKLAR’
6 Şubat 2023’te 11 ilimizi etkileyen depremlerde maddi ve manevi zarar görenler için kurulan birçok dernek var. Biriz Dayanışma Derneği, Kırmızı Çatı Çocuk ve Genç Destek Merkezi, Karaçay Topluluk Merkezi bunlardan sadece birkaçı. Biriz Dayanışma Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Rabia Bakıcı Güreli’ye göre bölgede sadece eğitim değil gençlerin, çocukların sanat, spor, müzik gibi aktivitelere ihtiyacı var. Güreli yapılabilecekleri şöyle anlattı: “Neredeyse her ailenin kayıpları var. Bunların birçoğu da anne, baba, kardeş gibi çekirdek ailedeki kayıplar. Çocukların yaşıtlarıyla bir arada konuşmaya, paylaşmaya, zaman zaman dertleşmeye, acılarını, mutluluklarını paylaşmaya ihtiyacı var. Özellikle konteyner kentler, daha önceden birbirini tanımayan insanların bir arada yaşadığı, ortak bir kültür yaratılmaya çalışılan suni yerler. Kişisel alanlar neredeyse hiç yok. O yüzden mümkün olduğunca çocuklara ve gençlere sosyalleşebilecekleri ortamlar ve imkânlar sağlayabilmek çok önemli. Bugün depremi yaşayan çocuklar gelecekte toplumu oluşturacaklar.”