Bu çeşitliliğe hayranım!

Sabahın erken saatlerinde kızımla beraber İstanbul sokaklarındaydık. Staj görüşmesi vardı ve beraber gidip biraz da gezmek istedik. Tabii, riskin farkındayız ama ilginçtir, bastonum açık olduğu zaman ne AVM girişlerinde ne de girdiğimiz kurum binalarında kimse X-Ray cihazından geçmem konusunda ısrarcı olmuyor. HES kodu da sormuyorlar. Tam bunu konuşuyorduk ki yine kocaman bir otel binasından içeri girdik güvenliği aşarak!

Kızım mülakata alındıktan sonra ben dışarıda beklemeye başladım. Bir saat sonra kapı açıldı ve o tanıdık ses geldi: “Babaa!” Ben gülümserken bir ses daha duydum. İnsan kaynakları görevlisiymiş. Ama ben bu sesi tanımıştım, müzemizin eski yoga hocasıydı. Karanlıkta Diyalog müzesini sordum, kendimi tanıttım. Hemen hatırladı. Bu sırada müjdeyi de aldım. Kızım işi kapmıştı! Bir sevinç patlaması... Dışarı çıktığımız anda telefonunu çıkardı ve herkese müjdeyi verdi. Bir yandan da yürüyorduk ama; “Nereye gittiğimizi biliyor musun” diye sorma gereği duydum. “Hallederiz” dedi. Bekliyordum bu cevabı çünkü farklı bir kadın olarak çıkmıştı otelden. Enerjisi, tuttuğum kolundan bana akıyordu. “Şuradan su alayım” deyip simitçiye sordu yol tarifini. Hafif bir yokuştan iniyorduk ve güneş sol şakağıma vuruyordu. Bir sesle irkildik: “Pardon, bakar mısınız?” Döndük. “Emekli öğretmenim” diyerek lafa başladı. Birden sustu, “Pardon, çok özür dilerim” diyerek uzaklaştı. Bastonumu görünce yardım istemekten vazgeçti. Acaba yardım edemez miydim?

Çaktırmadan para vermeye çalışıyor

Bu durumun tam tersiyle de karşılaşıyorum. Çocuklarım maruz kalmıştı. Görmüyorum diye çocuklarıma çaktırmadan para verenler oluyordu. Ben kızlarıma söylemiştim ama zorla ceplerine sokmayı başaranlar oluyordu arada tabii ki.

Bazısı yardım teklifinizi kabul etmiyor; diğerleri, yine durumunuzdan habersiz, düşüncesizce hareket ediyor. Ne diyeyim, İstanbul güzel bir şehir. Çeşitliliğini seviyorum!