Biraz buruk ama şükran doluyum…
Güncelleme Tarihi:
Evime yaklaştığım geliyor gözümün önüne. Derken evimdeyim. Kızlarım orada, mutfak masasında neşeli bir sohbet içindeler. Ve ardından babam çıkıyor karşıma… İlk kez Babalar Günü’nde onlardan bu kadar uzağım.
Uzun süre önce başlamış bir ilişki bu. 41 yılı devirmiş, halen de sürüyor. Bazen üzdük birbirimizi, kırdık, yerdik, bazen de gururlandırdık, övdük. Kızdırdık da mutlu da ettik. Baba-evlat ilişkisinden söz ediyorum. Saat 2.37. Balkonun sessizliğinde oturuyorum. İçeriden sevdiğim sanatçının şarkısı güzel bir fon müziği gibi kulaklarıma ulaşıyor. Mis gibi orman havasını içime çekerken birden hafta sonu Babalar Günü olduğu geliyor aklıma. Babamı, başka babaları, hem anne hem baba olanları, babasını hiç tanımayanları, sadece hayallerinde ve fotoğraflarda ebeveynleriyle bir araya gelenleri düşünüyorum. Çocuk sahibi olamamış ama birilerine babalık edebilmiş, evlat sevgisini hissedip baba sevgisini hissettirebilenleri düşünüyorum. Empati kurmaya çalışıyorum onlarla. Elbet gerçeğini yaşamak gibi olamaz, bunun da farkındayım.
Anılar treni geçiyor...
Derin bir nefes alıyorum. Elim kahveme gidiyor. Birden, hani filmlerde olur ya; kamera sanki uzaydan Dünya’ya, sonra belirli bir noktaya doğru yaklaşır. Aynen öyle; önce İstanbul’a, sokağıma, oradan evime yaklaştığım geliyor gözümün önüne. Derken evimdeyim. Kızlarım orada, mutfak masasında neşeli bir sohbet içindeler. Ve ardından babam çıkıyor karşıma... Gülümsüyorum önce onların bu hallerine. Sonra yüzümdeki gülümseme buruklaşıyor. İlk defa babası yanında olmayan bir evlat ve evlatları yanında olmayan bir babayım. 41 yıllık hayatımdaki sayısız Babalar Günü ve benzeri zamanlar geliyor aklıma. Yiyip içtiğimiz, gülüp eğlendiğimiz, bazen hüzünlendiğimiz... Sanki bir anılar treni raylardan geçip gidiyor, uzaklaşıyor gibi. İlk kez bu kadar uzağım onlardan.
Babasını hiç tanımayanları, çocuk sahibi olmamış ama birilerine babalık etmiş olanları düşünüyorum.
Benim kahramanım
Anılar trenimi uğurlarken ardından iki elimi birden sallama ihtiyacı hissettim ve buruk gülümsemem mutlu bir hale dönüştü yüzümde. Şükran duygusu hissettim her birine karşı. Hepsi benim kahramanımdı. Belki ben de bir kahramanım evlatlarım için. Şükrettim Tanrıma. İyi ki onun evladı olarak buradayım ve bu dünyadayım. İyi ki evlatlarımın babasıyım.
Kutluyorum bütün baba adaylarının, hem anne hem baba olanların, kendininkiler dışındakilere de babalık edenlerin Babalar Günü’nü. Ve tabii kendi babamınkini... İyi ki senin evladınım! Teşekkürler baba, her şey için teşekkürler. Umarım tüm babaların ve öyle hissedenlerin hep güzel geçer bu günü.