‘Bir kere tadınca bırakasın gelmiyor’

Cansu Bektaş, Ermenistan’da 15 Nisan’da başlayan ve bugün sona erecek Avrupa Halter Şampiyonası’nın ilk günlerinde sporseverlere büyük bir sevinç yaşattı. 45 kiloda podyuma çıktı, Avrupa gençler rekorunu kırarak altın madalya kazandı. Bektaş’la jimnastikle başlayan spor serüvenini, ailesinin desteğini, hedeflerini ve karşılaştığı önyargıları konuştuk.

Şampiyon olduğunuz an neler hissettiniz?

Çok mutlu oldum. Başardım, kendime söz vermiştim. Azerbaycan takımının bayrağını yaktılar, ben de Azerbaycanlı arkadaşıma ve hocasına söz vermiştim, “Sizin için İstiklal Marşı okutacağım” diye. Son hakkımdı. İlk defa böyle bir his yaşadım, karnıma ağrılar girdi. Azerbaycanlı arkadaşımla Konya’daki İslam Oyunları’nda tanıştık. Rozet hediye etmiştim, hocası bana “Canavarım” derdi. Şampiyonadan sonra “Artık tek benim değil, Azerbaycan’ın da canavarısın” dedi.

‘Halter kadına göre değil’ gibi önyargılara maruz kaldınız mı?

Ben haltere başladığımda,16-17 yaşlarındayken çok yaşıyordum. Genelde erkekler dalga geçiyordu. 30 kilo kaldırıyordum, “Tek elimle yaparım” derlerdi. Ben de hepsini salona çağırdım. Hocamla da görüşmüştüm öncesinde, “Dalga geçiyorlar, böyle bir şey yapacağım” demiştim. “Hadi kaldırın” dedim. Çocuğun bir tanesi ağırlığı ayağına düşürdü. Hatta hocam onlara 30 kilodan daha az vermişti. Bir başkası geldi, başladı ama yapamayıp bıraktı.

Halter yapmanıza hâlâ şaşıranlar oluyor mu?

İnanmıyorlar. “Nasıl kaldırıyorsun, beni kaldırabilir misin, bir tane kaldırsana, inanmıyorum” diyenler çok oluyor. Çok nahif göründüğümü de söylüyorlar ama bence değilim.

Nasılsınız peki?

Hırslı ve güçlüyüm.

Haltere nasıl başladınız?

Ben jimnastik yapıyordum, 6 yıl
sonra bir ameliyat geçirdim ve bıraktım. Tekrar başlamak için salona gittim 15 yaşında. Danışmaya jimnastik salonunu ve hocasını sordum, halter hocası gelmiş. Beni halter salonuna götürdü. Çok erkek vardı, gitmek istemedim başlarda. Hocam ısrar etti. Başladıktan birkaç ay sonra, ilk yarışmamda Türkiye 3’üncüsü oldum ve madalya tatlı geldi, bırakamadım.

Şimdi hedefleriniz nedir?

En büyük hedefim tabii ki olimpiyat. Bir sonrakini istiyorum, yetişirsem diğerini de istiyorum. Rekorlar kırmak istiyorum. Bir kere tadınca bırakasın gelmiyor, hep o duyguları yaşamak istiyorsun. 

Jimnastik ukde kaldı mı?

Kaldı tabii ki, çok seviyordum. Jimnastik hocası olmak istiyordum hatta. 

Halter için ne kadar disiplinli olmak gerekiyor?

Biz çok düzenli çalışıyoruz. Milli takım kamplarındayız sürekli. Ben olimpiyat hazırlık merkezinde kalıyorum Ankara’da. Kahvaltı, antrenman, uyku, öğle yemeği... Her şeyin bir saati var. İzinler de oluyor tabii. Bu düzen bence çok güzel.

Beslenme planınız da özel mi?

Diyetisyenimiz var, o ayarlıyor. Aşçılar da ona göre yapıyor. Ben dikkat ediyorum, kilo almaya çalışıyorum ama pek alamıyorum. Kilo halterde çok önemli. Benim yarışmamda herkes kilo düşmeye çalışır, dereceler etkileniyor. Tartılmadan önce herkes aç kalıyor, saunaya gidiyor. Ben yemek yiyip gidiyorum, avantaj oluyor. Olimpiyat barajı olan 49 kiloya çıkmak istiyorum, 45 kiloyum.

Ayrıca psikolojik destek de alıyor musunuz?

Genelde alıyoruz. Olimpiyat hazırlık merkezinde psikoloğumuz var. Ama ben birine anlatınca değil, kendi kendime konuşunca daha çok rahatlıyorum.

Aslında önem veriliyor. Türkiye’de çok önem verildiğini düşünmüyorum. Naim Süleymanoğlu, Halil Mutlu gibi isimler biliniyor ama kadınlarda böyle bir tanınmışlık yok. Çok başarılı kadın sporcular var, en kötümüzün bile Avrupa 2’nciliği var. 

Bırakmayı düşündüğünüz oldu mu?

Tabii. Antrenman kötü geçince ya da bir şeye çok üzülünce... “Artık yapmak istemiyorum, derecem artmıyor” diyorum, sonra kendimi motive ediyorum. Bir kalkıyorum, başka bir Cansu olarak uyanmışım. “Kendine gel, hedeflerin, hayallerin var, boşuna başlamadın” diyen bir Cansu. Daha önce 1-2 ay bıraktığım oldu, bir ameliyat geçirmiştim. 2-3 gün yapmayınca hemen geri gidiyorsun. 2021’de dünya şampiyonu olmuştum ama sonra Avrupa’ya gidemedim.

‘Kız kardeşim de halterci, beni örnek aldı’

Ailede başka sporcu var mı?

Kız kardeşim de halterci, 16 yaşında. Avrupa’da 2’nci oldu. Ben ilk kez dünya şampiyonu olduktan sonra başladı haltere. Örnek aldı beni. Birbirimizi çok destekliyoruz. Ben kendi yarışmamda heyecanlanmıyorum ama o çıkınca çok heyecanlanıyorum. Annem istemiyor, evden uzaktayız. Kardeşim de olimpiyat hazırlık merkezinde kalıyor. Babam hep arkamda. Annem “Çık gel”, babam “Dayan” diyen taraf.

Okul hayatı nasıl gidiyor?

Konya Selçuk Üniversitesi’nde antrenörlük bölümü ikinci sınıf öğrencisiyim. Okulu bitirmek hedefim elbette. 

Bu spordan sonra hayatınız nasıl değişti?

Özgüvenli biriydim, okulda bütün sporlara katılmak isterdim küçükken. Daha çok arttı özgüvenim, saygınlık kazandım. Arkadaşlarım “Benim arkadaşım dünya şampiyonu” dediğinde gurur duyuyorum, hoşuma gidiyor. Küçükken utanırdım.

Ağırlık kaldırmak boyu kısaltıyor mu ya da uzamasına engel mi?
Hayır. Boy kısaysa haltere başlıyorlar, tıpkı boyu uzunların basketbola başladığı gibi. Benim boyum zaten kısaydı, bence genetik.