Güncelleme Tarihi:
Bir izin günüme daha herkes uyurken mutfakta kahveyle başladım. Evin bu köşesi benim düşünme yerim. Cam açık, hava da nefis. Sosyal medyada biraz gezineyim derken kızım uyandı. Uyku mahmuru “Kahve içebilir miyim” diye sordu. Bir fincana azıcık koyup onun önüne doğru ittim. Sessizlik içinde baba-kız içeceklerimizi yudumladık. Sonra birden “Baba fırına gidelim mi” dedi. Telefonumla anahtarımı kaptım masadan. “Şu hareketi görmeden nasıl kusursuzca yapıyorsun, bir türlü anlamıyorum” dedi. Ben de yerlerini bildiğimi söyledim, güldük.
Hava güzel... Kahvaltıdan sonra biraz gezsek mi diye düşünürken biri bize “Merhaba” dedi. Kızım da benim onu tanıdığımı sanarak selam verdi. Genç bir erkek sesi ama tam çıkaramayınca “Kimsin bakayım sen” diye sordum. “Abi ben Faruk. Çok açım, 10 lira verebilir misin” dedi. Yanımda nakit para olmadığını ama bizimle fırına gelirse ona yiyecek bir şeyler alabileceğimizi söyledim. Bu teklifimi kabul etmedi ve “Abi bana para lazım” dedi. “Ama yanımda para yok” diye tekrar edince “Sorun değil abi, geçmiş olsun. Allah şifa versin sana” deyip uzaklaştı. Kızım “Baba, bu neydi şimdi” dedi. O çözemedi durumu ama aslında benim her gün duyduğum cümleler gibiydi. Tabii sorusuna cevap verdim, “İşte çoğu insan benim kendileri gibi olmamı istiyor ve bana şifa diliyorlar, sağ olsunlar” dedim. Sadece “Tuhaf” yorumunu yaptı ve başka tepki vermedi.
Fırına doğru yürümeye devam ederken düşünmeden duramadım tabii. Görme engelli olmak benim elimde değil ki. Ben seçmedim bu durumu. Herkes içinde olduğu hali kendisi mi belirliyor, yoksa hayat mı size bunları getiriyor? Benim bu yaşamdaki normalim bu. Başka biri gelip kendi durumunun normal olduğunu düşünerek, onun gibi yaşayabilmem için bana dua ediyor. İyi niyetle belki, umarım bütün iyi dilekleri de kabul olsun ama benim kendi normalimden yana bir şikâyetim yok ki. Belki de o şifa benim için şifa değil. Alışılması gereken yeni bir zorluk da olabilir. Çünkü ben son 20 yıldır bu şekilde yaşıyorum. Körlükle ilgili uzun bir tecrübem var. Şimdi şifa bulursam tam bir acemi olacağım ve yeniye alışmaya çalışacağım. Her şeye tekrar baştan başlayacağım. Düşüncesi bile zor geliyor şu an. Yani bana kolay gelen yaşadığım bu hayat. Size de sizinki öyle geliyor olmalı.