‘Beni dert ortağı olarak görüyorlar’

Yazar Beyza Alkoç ‘No. 26’ kitabında “Kusurlarımız yıldızlarımızdır, bırak parlasınlar” diyor. 13-14 yaşında bu cümleyi duysam hayatımı nasıl etkilerdi diye düşünüyorum. Kilolarımı saklamak için bol giyinmeyi bırakırdım belki de... O yazdıkları için ‘çerezlik’ dese de birçok gencin hayatında önemli bir yeri olduğu açık. Kitapları çok satıyor, e-posta kutusu mesajlarla dolup taşıyor, romanları beyazperdeye uyarlanıyor. Beyza Alkoç’un keşfedildiği kitap yayımlama uygulaması Wattpad’e erişimin yasaklanmasından kısa bir süre sonra genç yazarla internet üzerinden görüntülü buluşup sohbet ettik.

◊ Size neden Z Kuşağı yazarı diyorlar?

İlişkileri, arkadaşlıkları şu an içinde olduğumuz modern dünya üzerinden yazdığım için gençlere daha çok hitap ediyorum.

◊ Okumadığı iddia edilen bir kuşağa kitap okutuyorsunuz. Siz tırnak içinde ‘çerezlik’ diyorsunuz ama...

Aslında ‘çerezlik’ derken kötü bir anlamda söylemiyorum bunu. Kolay okunur bir şekilde yazmaya çalışıyorum. Gençleri yormadan, sıkmadan, doğrudan konuya giriyorum. Okurken hikâyeden kopmasınlar istiyorum.

‘ABLAM DİYEREK SARILIYORLAR’

◊ Gençlerden nasıl mesajlar geliyor romanlarınızla ilgili?

“Hayatıma dokundu”, “Beni depresyondan çıkardı” gibi mesajları normalde bir yazar beklemez. Çünkü kurgu romanlar yazıyorum ben. Bu tür mesajlar gelmeye başladığında ben de durup yaşananları, bu tarzın gençler üzerindeki etkisini sorguladım. Sonra başka bir gözle bakmaya başladım. Okur, romanları okurken dertlerinden uzaklaşıyor, kendini romandaki karakterin yerine koyup empati yaparak başka bir hayatın da mümkün olduğunu fark ediyor aslında.

◊ Sizi nasıl görüyorlar? Yazar Beyza Alkoç mu, Beyza Abla mı, sırdaş mı?

Beyza Abla olarak görüyorlar. İmza günlerinde gelip “Ablam” diyerek sarılıyorlar. Dert ortağı olarak da görenler var. Bu tarz e-postalar alıyorum ve mümkün olduğunca cevap yazıyorum.

◊ Ergenlik sizin de yazı yazmaya ilişkin hikâyenizde önemli bir dönüm noktası, değil mi?

Aslında bana çok kadersel geliyor hikâyem. Çünkü çocukluğumda daha yazı yazmayı henüz öğrenmemişken sürekli kurgu hikâyeler anlatırmışım. Yani babam veya annem beni uyuturken normalde onların bana hikâye anlatması gerekir ya, ben anlatırmışım. Veya başta onların anlattığı hikâyeleri dinleyip sonra uyarlama yaparmışım. İşte “O çocuk aslında şöyle yapmış, şuraya gitmiş, bunu demiş” gibi. Sonra defterlere yazmaya başladım. Hatta kapaklarını da çiziyordum. İlkokulda tiyatro oyunları yazdım, arkadaşlarımla sahneledik. Ortaokulda ergenlikle birlikte daha içedönük bir dönem yaşadım. Yazdıklarımı takma isimle sosyal medyada, forumlarda yayımlamaya başladım.

‘BU GERÇEKTEN OLUYOR MU!’

◊ Neler besliyor sizi yazarken?

İnsanları sürekli gözlemlerim. Ya da gece yattığımda müziği açar, kendimi bambaşka biri olarak hayal ederim. Aşk acısı çekiyormuşum gibi mesela. Veya işte bir yakınımı kaybetmişim gibi... Hatta bazen de ağlarım. Empati yeteneğimi kullanmaya çalışıyorum.

◊ ‘3391 Kilometre’nin ardından iki romanınız daha filme çekiliyor...

Evet. ‘Sıfır Kilometre’ 1 Kasım’da vizyona giriyor. ‘Karantina’ da 10 Ocak’ta.

◊ ‘3391 Kilometre’yi ilk izlediğinizde neler hissetmiştiniz?

“Bu gerçekten oluyor mu acaba” dedim. Tek tek o replikleri yazdığım anlara gittim. Annem köşede, babam karşı koltukta oturuyor. Ben de televizyonun sesini bastırmak için kulaklıklarımı takmış, hikâye yazıyorum. Ve o hikâye yıllar sonra kitap oluyor, sinemaya uyarlanıyor ve ben filmi tüm sevdiklerimle izliyorum. Müthiş tatmin edici bir duygu.

‘WATTPAD’DE EV KADINLARI YAZMA YETENEKLERİNİ KEŞFETTİ’

◊ Sosyal medyada yazılarınızı yayımlamaya başladığınızda yavaş yavaş müdavimleriniz oluştu mu?

Çok uzun bir süre 1-2 kişi tarafından okundum. Ama onların yorumları bile beni motive etti. 3-4 farklı forumda, hatta Facebook’ta, yemek tarifi veren sitede bile yazdım. Sonra Wattpad’in açılması büyük bir fırsat oldu. Çünkü bahsettiğim diğer platformlarda her isteyen yazılarımızı kopyalayabiliyordu. Wattpad’inse telif haklarını koruma özelliği vardı. Orada yazmaya başladıktan sonra yayınevlerinden teklifler gelmeye başladı.

◊ O sıralar kaç yaşındasınız?

Teklifler geldiğinde 16 yaşımdaydım. İlk romanım bir yıl sonra yayımlandı. Şimdi 18 kitap oldu. 19’uncu da yolda. Yıl sonu gibi çıkması planlanıyor.

◊ Wattpad’e erişim ülkemizde yasaklandı. Bu dünyada bir ilk. Gerekçesi de çocukların site üzerinden yetişkin temalara ulaşabilmesi. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Öncelikle Wattpad birçok insana gerçekten büyük bir fırsat verdi. 15-16 yaşında 18 roman
yazacağımı, romanlarımın sinemaya uyarlanacağını hayal bile edemezdim. Ayrıca okura da şöyle bir faydası var; hikâyelere ücretsiz bir şekilde ulaşabiliyorlar. Bazı okurların fiziki olarak da bir yere gidip kitap alacak durumu olmuyor. Wattpad sayesinde yazma yeteneğini keşfeden birçok ev kadını var ayrıca.

◊ Peki, içerik sorunu nasıl çözülür?

Bu konudaki endişeleri kesinlikle anlayabiliyorum. Ama yetişkin içerikli hikâyeler zaten uygulamanın içerisinde artı 18 ibaresiyle yayımlanıyor. Bu durumda ebeveynin çocuğunun kullanımını kontrol etmesi gerektiğini düşünüyorum.