‘Baran sen dünyasın, dünyanın içinde değerli bir kültürsün’

Daha çok yeni bir isim Baran Mengüç. Roman havası şarkılarıyla tanıdığımız Tarık Mengüç’ün oğlu olduğunu ve müzikle ilgilendiğini bilenler vardır ama birçok kişi onu asıl ‘Ayyaş’ sayesinde tanıdı. Etnik melodileri modern bir altyapıyla harmanlayan şarkı, Baran’ın kariyerinde izlemek istediği yola ilişkin de ipuçları veriyor aslında: Yaşadığı kültürle beslendiği dünya arasında bir köprü kurmak. Tavırlarından dans figürlerine farklı bir auraya sahip genç müzisyenle bir araya geldik.

- Herkesin merak ettiği soruyla başlayalım mı? Edis’le yollarınız nasıl kesişti?

Edis’le benim bir araya gelmem tesadüf değil, tevafuktu. ‘Ayyaş’ı ilk yazdığımda menajerime attım. Dinledikten sonra “Baran sen ne yaptın” dedi. Şaşırdım. “Oğlum buldun, işte sen busun” diyerek devam etti: “Düşünsene Edis giriyormuş bu parçaya. Ahh nasıl güzel olur.” Bir an sessizleştim ve işte o an Edis’in bu projeye gireceğinden emindim. Buna inandım. Ben kendime çektim onu. Edis benim mucizem!

- Onun şarkıdan ne zaman haberi oldu?

Şarkıyı bitirdiğimde almak isteyenler oldu. Hatta Türkiye’nin önemli seslerinden birine sözlü olarak verdim de. Ama içim içimi yiyordu. Menajerimi arayıp son kez sordum: “Emin miyiz?” “Değiliz Baran” dedi. Jet hızında geri aldık şarkıyı. O noktada mucizem de geldi. Edis, Instagram’dan “Heyoo” diye sıcak bir mesaj attı. Görünce hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sonra ona ‘Ayyaş’ı dinlettim. İki gün sonra bana ‘Ayyaş’ı mırıldandığı sesli bir mesaj attı “Çıkmıyor şarkı aklımdan” diye... 

- Yılın son hiti oldu ‘Ayyaş’. Daha önceki şarkılarından farklı bir tarzı var. Sen nasıl tanımlıyorsun?

Müzik sektörüne ilk girdiğim yıllarda, 17-18 yaşlarında kendimi ait hissetmediğim şarkılar yaptım. Çünkü kafamda çocukluğumdan beri dinlediğim melodiler vardı. Bir süre sonra “Bu ben değilim ki” dedim. Kendimi hayattan izole edip arayışa çıktım. Buhranlı, aslında çok ‘ayyaş’ olduğum bir dönemdi. Kendi kültürüme, coğrafyama döndüğümde bulduğum tarz ne R&B, rap ne de arabesk, pop oldu. Ben yeni bir çağ başlatmak istiyorum, başlattığıma da inanıyorum: “Baran sen dünyasın, dünyanın içinde değerli bir kültürsün.” Hatta Edis’le konuşmalarımızda da yaptığım tarza ‘Ottoman’ (Osmanlı) diyoruz.

“Edis’in bu projeye gireceğinden emindim. Buna inandım. Ben kendime çektim onu. Edis benim mucizem!”

3 YAŞINDA BABAYLA DÜET

- Evet, değerli bir kültürden ve müzisyen bir aileden geliyorsun. Hiç araştırdın mı, ailede kaç kuşak müzisyen?

Babam, dedem, dedemin dedesi... Nereye kadar gidiyor, hiçbir fikrim yok. Sanırım ben müziğim. Müzik benim coğrafyam. Daha m’sini bilmeden müzik bende vardı.

- Yeteneğini fark etmen de doğal bir şekilde mi gelişti?

2-3 yaşlarındayken müziği duymaya, mırıldanmaya başladım. 3 yaşımda babamla düetim var. Aslında ilk merakım danstı. Sonrasında dansın duygularımı ifade etmede bana yetemediğini gördüm. “Şunu da yapayım, bunu da takayım...” Çocukluğum böyle fırıldak geçti. Bünye müzikle alakalı her şeyi istiyordu: “Ritim çalayım, dans edeyim...” Ve 8-9 yaşlarında bir şeyler yerine oturmaya başladı.

- O dönem ne tür müzikler dinliyordun?

Evde radyo hep açık olurdu. Sürekli Michael Jackson dinlerdim. Ailece koyu Michael Jackson hayranıyız. Chris Brown gibi isimleri izlerken “Ben de böyle olacağım. Hem dans edip hem şarkı söyleyeceğim” derdim.

- Nasıl bir öğrenciydin?

Sessizdim ama iyi bir öğrenciydim. Fırıldak olsam da aslında içime kapanıktım.

- Bir yandan da baban Türkiye’nin tanıdığı bir müzisyen. Üstelik farklı, masal kahramanı gibi...

Babam candır. Çok ufak yaşlardaydım, onun Tarık Mengüç’lüğünü çok fazla yaşayamadım. Sonradan fark ettim ne kadar kıymetli bir iş yaptığını, ne kadar ses getirdiğini... İlişkimiz farklıydı, benim için bir yön oldu. Ona hep saygı duyuyorum. O benim kahramanım.

- Tarzlarınız farklı ama anladığım kadarıyla senin müziklerine de meraklı...

O da dünya müziğine hâkimdir. Ama bir araya geldiğimizde dünyayı değil, onu dinlemeyi tercih ediyorum. Çünkü artık çok disiplinli bir hayatım var, sürekli işimdeyim, kısıtlı zamanlarda ailemle bir araya gelebiliyorum. O zamanlarda da “Bu hafta ne yaptın baba? Bana bir dinlet bakalım” diyorum.

- En önemli öğüdü neydi?

“Sektör çok küçük, yılma. Çok fazla etinden, sütünden yararlanmak isteyen olacak, yılma.”

- Baban Kuştepe’den çıkan bir müzisyen. Sen orada hiç yaşadın mı?

Yaşamadım ama Kuştepe halkını severim. Onlar da beni sever. Arada uğrarım. Hiç o kandan kopmadım. 

- Bu arada ‘Ayyaş’ın sözleri Kaan Hacısüleymanoğlu’yla birlikte sana ait. Söz yazmaya nasıl başladın?

Yengeç burcuyum, duyguları çok yoğun yaşayan biriyim. Onu dökebildiğim bir şey olmalıydı hayatımda. Ben kaleme döktüm.

- Peki, müzikte ileride kendini nerede görmek istiyorsun?

Müziği de navigasyona benzetirim, her yanlış yola saptığında tekrardan rotayı oluşturur. Umarım dünya çapında güzel yerlere gelirim.

“DEĞİŞİRİM, GELİŞİRİM, ÖĞRENİRİM”

- Boynundaki dövmede ‘change’ (değişim) yazıyor. Neden?

Benim ilk dövmem. Değişim benim hayatımın felsefesi. Her günüm benim için yeni bir ‘era’ (dönem). Çünkü her gün değişirim, gelişirim, öğrenirim, dinlerim, hissederim...

- Bileğinde de ikiye ayrılmış bir kalp görüyorum. Birinin içi boş...

Evet. Bir tarafı boş çünkü hayatta her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde bir iyilik olduğunu hatırlatıyor. Yaşamak, yaşamın değerini bilmek çok güzel. İyisiyle kötüsüyle böyle güzellikleri içinde bulundurduğu için hayata teşekkür ederim.