“Amirim, Kod 90’lar geldi, ne yapalım?”

Modern alışveriş merkezlerinin tümünde tartışmasız güvenlik var. Metrolarda, biraz büyükçe olan mağazaların girişlerinde, otoparklarda ve daha birçok yerde de. Hatta olmasa ‘güvenlik yok mu burada’ diye garipsiyoruz. Bu güvenlik meselesi de abarttığımızı düşündüğüm konulardan biri. Metroya binerken aranıyorum ama 100 metre ötede metrobüse binerken kimse bir şey sormuyor.

Klasik, eski usul çarşıda esnaftan alışveriş yapmak bana daha kolay geliyor. Hangisi nerede, hangi sokakta biliyorum. Ne istiyorsam onun mağazasına gidiyorum, işim kolay bitiyor, gereksiz bir şey de almamış oluyorum. Tabii bazı şeyleri AVM dışında bulamıyorum. Mecbur kalıyorum oralara gitmeye ancak körler olarak güvenlikten sizin kadar kolay geçemiyor, yakalanıyor ve bir kenara alınıyoruz hemen. Soruyorlar: Nereye? Kötü niyet yok ama sorgulanmak da hoşuma gitmiyor. Yardım edebilmek için soruyorlar ve onlara verilen talimat böyle sanırım. Hangi dükkâna gideceksek oraya kadar ‘asiste ediyorlar’ genelde...

Yani bazı AVM’lerde “Şöyle bir tur atayım” diyemem sizin gibi. Bazılarında bize bırakılıyor bu durum. “Yardım istiyor musunuz” diyorlar, “Hayır” dersek “Buyurun” deyip bırakıyorlar. Bir de telsiz kodumuz var; yardım çağırırken kod söyleniyor. Tek bir mağazaya gideceksek bu tarz bir destek işimizi kolaylaştırıyor ama çok tercih ettiğimiz bir uygulama değil.

Tüm AVM’lerde aynı şekilde muamele görmüyoruz. Bazen AVM’nin kalitesinden midir, o günkü güvenlik amirinin üslubundan mıdır bilmem; kaderimiz değişiyor, giremediğimiz AVM’ler oluyor. Geçen gün yaşadığımızı anlatayım. Güvenlik durdurdu, “Nereye” dedi. “Falan mağazaya” dedik. “Yok, siz orayı bulamazsınız!” “O halde yardım edin” dedik. “Yok öyle bir hizmetimiz!” “E, o hal-
de biz buluruz” dedik. “Hayır, olmaz!” Biraz gerildik tabii. “Neden bulamıyoruz, bu AVM’yi bulduysak içindeki aradığımızı da buluruz; sorarız içeride” dedik. Hayır, olamazmış, içerideki misafirleri rahatsız edermişiz. Tabii bunu diyen, bize ‘Kod 90’ ismini takan kapıdaki güvenlik değil, ona emir veren amir. Bizimle konuşan personel arada kaldı. Yani ne yapalım şimdi; bu soğukta, bir kahve de biz içmeyelim mi?

Canımız kahve istediyse ya da aradığımız şey oradaysa illa bir refakatçi mi gerek sadece güvenlik sağlansın diye... Ayrıca AVM güvenliğinin başka işi ne olabilir ki benim güvenliğimi sağlamadıktan sonra! Bir süre böyle tartıştık. Sonra rahatsız edeceğimizi düşündükleri misafirlerinden biri geldi, “Bırakın insanları, onların kimseye bir zararı olmaz! Ben refakat ederim” diye çıkıştı güvenliğe. Güvenlikçi “Kod 90’ları bir misafirimizle misafir ediyoruz” dedi ve izin verildi telsizden. Sinirimden gülmeye başladım. Resmen bir komedi yaşandı ve neyse ki neyin korunduğunu bilmediğimiz AVM’ye girebildik. Rahatsız ettiğimizi düşündükleri misafirlerden de yardım alarak, sohbet ederek, gülerek eğlenerek biraz zaman geçirdik.

Günün sonunda AVM’nin kapısından çıkarken yine anons edildik: “Amirim, Kod 90’lar çıkış yaptı”...

Şimdi soruyorum: Bütün hafta çalışıp azıcık gezmek isteyince sizi rahatsız ediyor muyuz? AVM içinde gören birinin başına bir şey gelince bundan güvenlik sorumlu değil mi? Bizim başımıza bir şey gelir diye korkuluyorsa sizin başınıza bir şey gelince güvenlik bundan muaf mı?

Bu gibi davranışlar çok yaygın değil ama dün ben yaşadım, yarın başka bir arkadaşımızın başına gelecek aynı şey...

Bu ayrımcılık bitmese de azalmasını umuyorum.