Yeni nesil çocukların harçlık hayali başka

Melis: Gizem, bu bayram ben bayramlık alışverişinde bittim. 20 bin kişinin elini öpseydim de Deniz’e ayakkabı seçmekle sınanmasaydım. Genç kız oluyor ya... Görsel zevki de çok gelişmiş küçük ressamımın (gülüyor). Yeryüzündeki tüm markalar birleşse ona ayakkabı tasarlayamayabilir bak, öyle diyeyim. Yüzlerce reyon gezdik, çoğuna tiksinerek baktı. Sonunda bir model beğendi ve numarası yoktu...

Gizem: Hadi ya, inanmıyorum, yazık sana. Ergenliğe giriyor Melis, işin zor bundan sonra. Ama kız çocuğu faktörüdür herhalde. Mehmet bir zorluk çıkardı mı?

Melis: Mehmet beğeniyor bir şeyler ama o da seçim yapamıyor bir türlü. Alışverişten hoşlanmayan ben, bayramlık almak için beş saat mağaza gezdim! Siz aldınız mı Lorin’e bayramlık?

Gizem: Ben de sana onu soracaktım Melis. Sen her bayram çocuklara bayramlık alıp bu geleneği devam ettiriyor musun gerçekten?

Melis: Geleneği ben değil, süslü ikizlerim
sürdürüyor şekerim.
Bu gelenek pek işlerine geliyor doğrusu.

Gizem: Mart sonu Lorin’in doğum günüydü. Birçok kıyafet hediye geldi. O yüzden bu bayram için bir şey almadım, evdeki düzgün, güzel kıyafetlerinden giydiriyorum. Genellikle her bayram da böyle yapıyorum. Yeni bayramlık almıyorum.

Melis: Peki, bayram planınız ne?

Gizem: Biz Fethiye’de annemlerin yanına geldik. Hava gerçekten çok güzel. Bir ziyaretle bayram tatilinin keyfini çıkarıyoruz. Siz ne yapıyorsunuz?

Melis: Bizde ömür biter, gidilecek kapı bitmez! Ferhat’ın sülalesi o kadar geniş ki... Dün ilk kayınvalidemlere gidecektik. Arabaya bindik. Mehmet “Neden her bayram önce babaannemlere gidiyoruz” diye sordu. Biz “Ailenin en büyüğü onlar olduğu için” dedik. “Ailenin en büyüğü nenem bir kere” dedi. Benim anneannem 96 yaşında ve şu an bir bakımevinde kalıyor. Biz Ferhat’la birbirimize bakıp utandık. Ve direksiyonu hemen karşı yakaya kırdık.

Gizem: Neden normalde ilk anneannene gitmiyordunuz ki?

Melis: Benim kendi ailemde genelde daha küçük bir çemberde, çekirdek aile içinde bayramlaşılırdı. Dayılar, amcalar filan telefonla aranırdı genelde. Ama Ferhat’ın ailesinde bayramlar dünyanın en önemli olayıdır. Biz de aslında onların bu yaklaşımına saygı duyduğumuz için onun tüm ailesini, dayıları, kuzenleri, yengeleri kapı kapı gezeriz her bayram.

Gizem: Ben çocukken kışa denk gelen bayramları hatırlıyorum... Tüm bayram trafikte perişan olurduk. Araba da tutuyor beni. Önce annemin tarafı, sonra babamın tarafı... Biraz daha büyüdüğümde bayramlar yaza gelmeye başladı ve pek çok kişi tatile gittiği için bu ‘çile’ bitti. Şimdiyse düşünüyorum, bayramlarda bir araya gelmek çok güzel. Ben de seviyorum artık. Ama mümkünse bütün aile tek bir yerde, dışarıda, bir kahvaltıda ya da akşam yemeğinde buluşamaz mı?
Çünkü önce küçük amcamlara, sonra küçük amcamla birlikte ortanca amcama, sonra hepsiyle birlikte en büyük amcama gitmek bana yıllar geçse de hiç manalı gelmeyecek.

Melis: Baby shower’dı, bekârlığa vedaydı... Artık böyle pek çok yeni kutlama geleneğimiz olmuşken seni kırmayıp bayramları da bir kokteyl prolonge havasında geçirebiliriz.

Gizem: Memo’yla Deniz’in bu bayramki hasılatını bana bildirirsin o zaman. Lorin de bu konuda artık çok heyecanlanacak yaşa geldi. Rapunzel bebek için para topluyor.

Melis: Yeni nesil bizden çok farklı tabii. Biz bayram harçlıklarıyla bol bol çikolata, çekirdek, çok çok bir ayakkabı filan almanın hayalini kurardık. Mehmet şimdi topladığı harçlıklarla dijital oyun için sanal para almayı planlıyor. O zaman büyük-küçük herkese iyi bayramlar dileyerek Ferhat’ın eniştesini ziyarete gidiyorum ben (gülüyor).

Gizem: Herkese iyi bayramlar...