Vedat Milor yazdı :Cihangir’de hazine keşfettim

Bu yazıyı yazmadan, 29 yaşında, damak zevkine güvendiğim, zarif ve içten gelen kibarlığı aydınlık yüzüne yansıyan bir hanımla telefonda konuşuyordum. Hazineyi deneyip denemediğini sordum. Aynen şunları söyledi: “Gideceğiz. Geçen hafta bir kız arkadaşımla Karaköy’de ... gittik. Rahatsız edildik. Hazine’de böyle bir şey olmadığını duydum.”
Aynen öyle. Cihangir’deki Hazine’yi keşfetmek yolda yürürken define bulmak gibi bir şey. Çünkü burada ülkemizde nadir bulunan önemli bir sosyal olgu gerçekleşmiş. İki kadın kimse tarafından rahatsız edilmeden içkilerini yudumlayıp, müzik dinleyip, güzel zaman geçirebiliyorlar.

Doğruyu söyleyelim. Bırakın gece kulübünde eğlenmeyi, kadınların sokakta tek başlarına veya birlikte yürümesi zor. Özellikle modaya uygun giyinmişlerse. Sosyolog olarak bir gözlemde bulunayım. Uygar ülkelerin tersine bizde kadınlar, özellikle orta yaş ve altıysalar, yolda yürürken hiçbir erkeğin gözünün içine bakamazlar. Bazılarımız onlara, afedersiniz öküz gibi bakarız, onlar bakışlarını kaçırır ve ürkek kedi yavruları gibi yürür. Bakışlarını kaçırmayıp onlara bakana Batı’daki gibi gülümseseler ne olur?

Aralarında kahkaha atıp eğlenen kadınlara da yan gözle bakanımız ve ne anlama geldiğini hâlâ anlayamadığım “Yollu bunlar” diye düşünenimiz çok. Felsefe okumadığımız için farkına varmadığımız şu: Başkalarının özgürlüğünü kısıtladığınız an siz de özgür olamıyorsunuz. Kendinizi küçültüyorsunuz. Köle ve köle sahibi arasındaki ilişki gibi.
Hazine’de takdir ettiğim sadece bu değil tabii. Ambiyansı ve dekorasyonu çok beğendim. Müziği de beğendim. Rezervasyonu yanımdaki arkadaşımın kendi adıyla yaptığını söyleyeyim. Genel stratejim bu.
İki küçük salon var burada. Giriştekinde daha çok yemek yeniliyor. Çok dikkat etmedim oraya. İçteki salonda da gece yarısına kadar yemek yeniyor. Sonra iskemleler kalkıyor, yuvarlak masaların önüne güzel kokteyller ve şaraplar gelmeye başlıyor ve orkestra devreye giriyor. Benim gittiğim gün Özay Bakır ve grubu iyiydi ve ‘jet lag’den dolayı yorgun olmama rağmen saat ikiye kadar orada kaldık.
En iyisi ördek
Aklımda kaldığı kadarıyla taban mozaik ve mermer alaşım. Daha çok zümrüt ve kahverengi kullanılmış. Gözü yormuyor ve çok iyi kullanılan ışıkla birleşince gizemli ve sakinleştirici bir hava yaratıyor. Ayrıca iskemleler çok rahat. Bar da iyi dizayn edilmiş. İçmimar küçük mekânı çok iyi kullanmış. Kokteyller de güzel. İki farklı kokteyl denedik: Hazine ve Rasputin. Hazine’deyse chili biberi, acılı votka, çarkıfelek meyvesi kullanıyorlar. Rasputin ise cin, taze zencefil, elma ve laym suyuyla yapılıyor. Özellikle ikinciyi sevdim. Kokteyller 50 TL.
Yemekler kötü değil ama İstanbul’daki bu tip mekânların genel ortalamasının üzerinde de değil. Sunumlar biraz abartılı ve çok sayıda yemek var. Listeyi kısaltıp, küçük olduğunu tahmin ettiğim bir mutfakta, nicelik yerine niteliği öne çıkarmak da bir seçenek. Ayrıca kullanılan malzemeler ne özel ne kötü. Son zamanlarda ortaya çıkan gastro publar düzeyinde.
Biz iki kişi dört yemek paylaştık. Izgara levrek yavandı. Yanındaki salata taze ve sosu iyiydi. Salatayı yedik, levreği bir-iki lokmadan sonra bıraktık. 44 TL.
Sonra Pekin ördeği istedik. Ördek önce haşlanmış, sonra sotelenmiş. Sote edilip önünüze geliyor. Yemekler arasında en iyisi buydu. Pekin ördeğiyle uzaktan veya yakından ilgisi yok çünkü Pekin ördeği hazırlama çok zahmetli bir süreç ve özel fırın gerekiyor. Bu yemeğe ben olsam ‘Hazine ördek’ derim. Sevdim. 44 TL.

Bunun dışındaki diğer iki porsiyon için ‘normal’ diyeceğim. Biri kuşkonmaz ve trüf yağlı linguini makarna. Azıcık sarmısak ve maydanozlu. Lezzet tek boyutlu ve İtalyan usulü makarna pişirme tekniğinin bilinmediği bir gerçek.
Patlıcan beğendili lokum bonfile de denedik. Et kuru ve biraz yavan geldi ve fazla tat alamadık. 62 TL.
Hazine’de hoşuma giden bir boyut da her yaş kesiminden insanın olması. Gece yarısından sonra gözü kapalı giderim Gastronomiye biraz daha önem verirlerse harika olur.