Önemli olan yaşarken kıymetimizin bilinmesi

Hazal Kazancı’nın (Hazi) şu sıralar dijital dünyada çok dinlenen şarkısı ‘Sayende’nin videosu da şarkı kadar ilgi çekici. “Bugün bir yerlerde 144 kadın öldürülecek” gibi çarpıcı bir yazıyla açılan videonun senaryosu da prodüksiyonu da Hazi imzalı. “Farklılıklarımızla, yaşarken ne kadar güzel olduğumuza bir bakın istedim” diye devam ediyor siyah ekrandaki yazı. Ardından, farklı tarzlarda kadınlar üçe bölünmüş ekranda sırayla karşımıza çıkıyor. Kimi şık, kimi sportif, kimi türbanlı, kimi çocuklu kadınlar...

“Kıskançlıktan, etek boyundan veya dini inancından ötürü hiçbir kadının kılına zarar gelmemesi gerek artık” diyen Hazi’nin müzik yolculuğu beş yaşında başlamış. Bugün 200’den fazla bestesi var. Prodüksiyonunu ve aranjmanını yaptığı cover şarkılarını da YouTube’da, HaziHazi kanalında yayımlıyor.

‘Sayende’ klibinde hem Türkiye’den hem de yurtdışından kadınlar rol alıyor. Karakter, mevki, dil, din ve daha başka birçok açıdan farklı olan bu kadınların tek ortak noktası hoşgörü. ‘Sayende’ Spotify, iTunes, YouTube gibi çevrimiçi platformlardan dinlenebiliyor. Bir dönem ekranda sunucu olarak izlediğimiz ve Woo Hoo grubunun solistliğini de yapan Kazancı’yla konuştuk...

◊ ‘Sayende’nin çıkış hikâyesi nedir?

Yalnızca ülkemizde değil, dünya genelinde de kadınlar birçok önyargının, dışlamanın ve şiddetin kurbanı oluyorlar maalesef. Kadınlar genelde ilişkilerini kurtarmak için oldukça fazla şeye göğüs germek durumunda kalıyor fakat yine de topluma ve partnerine yaranamıyorlar bence. Özellikle pandemiyle beraber bu tür olayların arttığına şahitlik ettik ve bu da beni derinden yaraladı. ‘Sayende’nin çıkış noktası tüm bu yaşananlar yüzünden hissettiğim üzüntüdür. 

◊ Klibin başında “Farklılıklarımızla yaşarken ne kadar güzel olduğumuza bir bakın istedim” diyorsunuz...

Biz hep ölüp gidenlerin ardından konuşuyoruz. Oysa kadınlar hayattayken gerekli önlemler alınsa... Kıskançlıktan, etek boyundan veya dini inancından ötürü hiçbir kadının kılına zarar gelmemesi gerek artık. Bizlerin ortak noktası hoşgörü olmalı, belki bu hoşgörüyü daha görünür kılabilirsek insanların algıları da yavaş yavaş iyi yönde değişir. Öldükten sonra kim olduğumuzun pek önemi kalmıyor, önemli olan yaşarken kıymetimizin bilinmesi.

◊ Müzik yolculuğunuz nasıl başladı?

Beş yaşında çocuk korosunda başladı. Kendimi bildim bileli beste yapıp şiir yazıyorum. Türkiye’de yıllarca, özellikle üniversite dönemimde çeşitli grupların solisti olarak sahne aldım. 2017’de aldığım radikal bir kararla televizyonu bırakıp “Ne iş olsa yapacağım” kafasıyla dünyayı gezmeye başladım. Fakat yine de kendimi Karayipler’de, 10 kişinin olduğu küçücük bir restoranda şarkı söylerken buldum. Televizyonda sunucuyken de, yatlarda aşçıyken de, çocuk bakarken de müziği hiç bırakmadım. Hiç unutmam, Britanya Virjin Adaları’nda kalacak yerimiz olmadığı için çadırda kalmıştık aylarca. Bir gün çadırımız soyuldu, ilk baktığım şey gitarımdı. Gitarımı çalmamışlardı, çok sevinmiştim.

◊ Şimdi neler yapıyorsunuz?

Şimdi Hawaii’de yaşıyorum, bir catering, bir de prodüksiyon şirketim var. Fakat pandemiyle birlikte özüme döndüm, artık zamanımın çok büyük kısmını müzisyenlikle geçiriyorum. Yalnızca şarkı yazıp söylemiyorum, aynı zamanda işin ‘business’ kısmıyla da ilgiliyim. Şarkının prodüksüyonundan klibine, dinleyici iletişimine kadar her şeyle yakından ilgileniyorum. Günümüzde sanatçıların kendilerini çok yönlü geliştirmeleri gerektiğini düşünüyorum. Benim işim bu deyip, şarkımı söyleyip geri çekilemem.