“Nişanlımı kırmak istemedim...” MasterChef şampiyonu Metin Yavuz yaşadıklarını anlattı

Yarışmayı kazanalı daha 24 saat olmadan buluşuyoruz. Önlükleri ve kupasıyla stüdyodan içeriye giriyor. Heyecanlı. Bu onun ilk röportajı. Kendisinin de söylediği gibi başta sert olduğunu düşünebilirsiniz ama bir gülümsemesi bunu değiştirmeye yetiyor. Ekrandan çok belli olmuyordu ama gözlerinin rengi mavi. Nişanlısı çekim boyunca bize eşlik ediyor. Her bir cümlede birbirlerine aşkla bakıyorlar. Buyurun yeni şampiyonla sohbetimize...

Muhsin Akgün/MAStüdyo

 MasterChef Türkiye’nin bu sezon şampiyonu oldun. Birincilik sana ne ifade ediyor?

Yarıştığımız ve emek verdiğimiz günlerin karşılığını almak çok güzel. Zor zamanlar yaşıyoruz, psikolojimize yenildiğimiz, yemek yapamadığımız anlar oluyor ama bunların sonucunun şampiyonluk getirmesi çok keyifli. Bir de söz vermiştim, sözümü tutmuş oldum.

 Ne sözü?

Bu kupa nişanlıma hediye oldu, öyle diyeyim.

 Yarışmaya katıldığında bu noktaya kadar geleceğini tahmin ediyor muydun?

İlk tur için gittiğim günü hatırlıyorum. İçeriye girdim, bir kalabalıkla karşılaştım, ‘Ben ne yapıyorum’ dedim.

 Neden öyle hissettin?

Alışkın değilim ki, ben mutfakta çalışan biriyim. Oysa orada karşımda şefler, bizi çeken insanlar, büyük bir ekip vardı. Çok heyecanlanmıştım. Özgüvenim vardı ama ilk düşüncem ‘Alışkın olmadığım bir ortam, yapamayabilirim’ oldu. Sonra alıştım tabii, tezgâhımı benimsedim. Bir süre sonra işim gibi görmeye başladım ve o noktada ‘Ben burada ilerleyeceğim’ dedim.

 Nasıl karar verdin yarışmaya katılmaya?

Yarışmaya girmeye ben karar vermedim aslında.

 Aa, kimin fikriydi?

Ben aşçıyım. Ustalarım “Yarışmaya katıl” demişlerdi, kabul etmemiştim çünkü çok farklı bir platform MasterChef. Sonra nişanlım devreye girdi, “Git, şampiyon ol ve gel” dedi. Onu kırmak istemedim ben de. Gittik, şampiyon olduk, geldik (gülüyor).

 Nişanlın kıskanç mıdır? Bir anda tanındın. Takipçilerin oldu...

Yok, aramızda bir güven, sadakat var. Bu değişmez.

Takıntılı biriyim

 Yarışma boyunca seni en zorlayan ne oldu?

Nişanlımla ayrı kalacağımızı, görüşemeyeceğimizi bilmiyorduk. Yarışma sürecinde sadece yarışmıyor, bir de 15 erkekle aynı evde kalıyormuşsun. Askerlik gibi. Ama geçti (gülüyor).

Oradaki mücadeleni bize nasıl anlatırsın?

Zordu çünkü sadece yemek yapmıyor, kendimizle de savaşıyoruz. Ben alışkanlıklarıma çok bağlıyımdır; uyandığım saat, işe gidiş zamanım, çalışma standartlarım, yaptığım hareketler bellidir ve bunları değiştirmeyi sevmem. Ailemizden uzağız. Onlardan ve nişanlımdan ayrı kalmak en kötüsüydü. Sadece pazar günleri görüntülü konuşuyorduk. İple çekiyordum o günü. Bir de orada not almak çok önemliydi.

 Ne notu bu?

Konuşacaklarım, onlara soracaklarım... Eğer not almazsam bazen anlatacaklarımı unutuyordum ve bir hafta bekliyordum bunun için.

 MasterChef bir yemek yarışması ama insan ilişkileri de çok önemli. O açıdan bu süreç sana neler öğretti?

Kendimi çok sabırlı, saygılı, anlayışlı zannederdim. Yarışmanın son zamanlarında onu yitirmeye başladım. Orada kendimi tanıdım.

 Neydi sabrını kaybetmene sebep olan şey?

Sonlara yaklaştığınız zaman biraz daha heyecan başlıyor. Sadece yemek düşünürken bir yandan da dışarıyı planlamaya başlıyorsun. Uykuların kaçıyor, bazı hatalar yapıyorsun. Ben takıntılı biriyim. Yapamadığım şeyler olduğu zaman onları düşünüyor ve oradan çıkamıyorum. O takıntılar beni yormaya başlamıştı ama kurtuldum sonunda. Bunun dışında çok güzel dostluklar vardı. Zorda kaldığımda Kıvanç Abi (Karadeniz), Burak Abi (Kaya), Yağız (Özçelik), bütün erkekler birbirimize destek oluyorduk.

 Yarışmada ensende en çok kimin nefesini hissettin?

İlk zamanlar Çağatay (Akgül) beni korkutuyordu çünkü benim tatlı yapma yönüm eksik, onun o tarafı çok kuvvetliydi. Yemek bir şekilde yapılıyor ama eleme potasına girdin diyelim, tatlı tabağı yapman gerekti... Çağatay’la aynı potadaysan ve Görkem Abi’nin (Ünal) olduğunu da varsayarsak o potada elenir gidersin. Çağatay gidince biraz rahatladım diyebilirim. Sonra kimseyi ensemde hissetmedim.

Muhsin Akgün/MAStüdyo

Hayatta kendini bir şeyle sınırlamamak gerekiyor

Final gecesi son tabağının adı ‘Şöhret’ti. Neden bu adı seçtin?

Aslında MasterChef hikâyesini de anlatıyor, ekranda popüler oluyoruz ama yarışma bittiği zaman her şey sonlanıyor. ‘Şöhret’ tabağının anlamı da şuydu; bu hayatta her şeyin bir sonu var. Bunun farkındayım ve onu hissettirmek istedim. Aylarca düşündüm o tabağı ve aslında şöyle başlamak istemiştim sunuma: “Şefim size ‘şöhret’i tattıracağım.” Ama heyecandan dizlerim titriyordu, konuşamadım.

Şöhret korkutur mu seni?

Korkutmaz ama özgürlüğü kısıtlayabilir.

Sence sen şöhret olacak mısın?

Hayat ne getirirse onu kabul ediyorum sadece.

Sence neden kupayı sen kazandın?

Bakış açımdan dolayı olabilir.

Nedir bakış açın?

Ben odaklı ilerlerim, bir şeyi planlarsam onu yerine getirmeye çalışırım. Mesela arkadaşlarımızın arasında arada oyun oynayanlar olurdu, ben “Oyun oynamayın, yarışmaya çalışın” derdim. Oturan varsa “Oturmayın, gelin yemek yapalım, bulaşık yıkayalım, evi temizleyelim, vücudumuz sıcak kalsın” diye önerirdim. Çünkü hamlıyoruz, odaklı kalmak daha iyi. Bence bu beni başarıya götürdü.

Bundan sonrası için planların neler?

Yarışmalara devam ama birazcık dinlenmem gerekiyor.

Devam derken... Daha önce yarışmalara katılmış mıydın?

2019’da Ulusal Genç Şefler yarışmasında birinci olmuştum. Şimdi MasterChef oldum. Bundan sonra da hedefleri hep yukarı taşımak istiyorum. Yetinmeyi bilmek güzel ama durmak kötü.

Şeflikle mi devam etmek istiyorsun hayatına, yoksa oyuncu olmak gibi hayallerin var mı?

Ben aşçıyım, yemek yapmayı seviyorum, hep yemek yapmayı düşünüyorum. MasterChef’te stüdyoda yemek yaptıktan sonra eve gidince de; gerildiğim ve stresli olduğum zamanlarda da bunu yapıyorum.
O yüzden bu işi bırakamam. Fakat aynı anda diğer işleri de yapabilirim. Çünkü hayatta kendini bir şeyle sınırlamamak lazım. Hayat ne getirirse yapacağız bir şeyler.

Şefleri nasıl anlatırsın?

Danilo Şef insanı inanılmaz rahatlatıyor.  Mehmet Şef sert görünüyor ama baba gibi. Somer Şef esprili ve çok kültürlü. Üçünden biri olmazsa olmaz.

Gülünce beni sevmeye başlıyorlar

Metin’i bize nasıl anlatırsın?

İnsanın kendini anlatması çok zor. Beni tanımayan biri, ilk görüşte pek sevmez. Tanıyınca severler.

 Neden öyle?

Soğuk bir duruşum var, yüz hatlarımdan dolayı herhalde ama gülünce insanlar beni sevmeye başlıyorlar.

 Bolulu olduğunu biliyoruz. Ama bunun ötesinde sen kimsin?

25 yaşındayım. Bolu’da doğdum ama İstanbul, Küçükçekmece’de büyüdüm. Babam da eskiden aşçılık yapıyordu, annem ev hanımı. Bir kız kardeşim var, o da pastacı.

 Mutfakla ilk nasıl tanıştın?

Küçükken elimize bıçak verirler, “Fındık ağacı kes”, “Bıçak tutmayı öğren” falan derler. Böyle başlıyor bizde. Sonra lisede turizm otelcilik mutfak bölümü okudum. Şu an çalıştığım otelde staj yapmaya başladım ve devam ettim ama bana mesleği sevdiren ustalarım oldu. Çünkü birilerinin sana el vermesi ve dokunması gerekiyor.

 Evde en iyi yaptığın yemek hangisiydi?

Salçalı makarna.

 Aa, ben daha süslü bir şeyler demeni bekliyordum...

Çoğu aşçıyı çevirip “Ne yersin” diye sorun... Örneğin biz servisi çıkarırdık, kenarda bonfile olurdu, onu yemezdik.

 Ne yersiniz, o zaman sorayım...

Kaşar peynirli sandviç yapar, onu yerdik. Hiç canım antrikot falan çekmez, sandviç ya da makarna isterim. Ama misafire çok özenirim. Çünkü o benim sanatım, onu icra etmem gerekiyor. Mesela şefler de “Sen tabağı yapmıyorsun, çiziyorsun” derlerdi.

Soğan her yemekte olmalı

Bir aşçıyı iyi yapan nedir?

Bakış açısı bence. Kendi tarzın olması lazım, kopyala-yapıştır değil.

 Yemek yapmanın sendeki karşılığı ne?

Bazı düşüncelerimden kurtuluyorum ve sadece yemeğe odaklanıyorum. Yemek yapmak rahatlatıyor beni.

 Sence bir yemeği iyi yapan nedir? Tüyo verir misin?

Soğan. Her yemekte olmalı.

 ‘Menemen soğanlı mı olur soğansız mı olur’ tartışmalarında senin tarafın belli oldu o zaman...

Soğanlı bence tabii ki. Soğansız yemek olmaz. Her şeye soğan konur. Haşlanırsa başka, kavurursanız başka, yakarsanız başka bir tat verir.

 Sofranda olmasına tahammül edemediğin şey nedir?

Yeşillik, salata. Hiç sevmem. Ben etçiyim.

 Asla yemem dediğin yemek var mı?

Garip ve tadından emin değilsem, denemem. Mesela salyangoz ve türevleri, asla yemem. Kıbrıs’a gitmiştik, karşımda yediler. Bir keresinde de bana zorla ahtapot yedirmişlerdi. Tattığım en garip şey oldu. Çünkü ahtapotun yapısını, pişme sırasındaki kokusunu da sevmiyorum.

 Şovla birlikte sunum yapan şeflerimiz var. Senin için yemekte şov ne kadar önemli?

Ben tabak odaklıyım, güzel bir tabak yaptığınız zaman bence şova gerek yok.
O yüzden güzel çizilmiş bir tabak benim için yeterli.

 Yemek yapmak dışında nelerle uğraşmayı seversin?

Nişanlım olmasa ben evden işe, işten eve giderim. Genelde çalışayım, yemek yapayım bana yeter.

 Nişanlından konu açılmışken sorayım... Kadınlar güldüren erkekleri sever derler ya, iyi yemek yapan erkekleri de seviyorlar mı?

Bence severler. Benim de nişanlıma risotto sözüm var, 8 ay oldu, hâlâ yapamadım (gülüyor).

Yılmaz, nişanlısı Ecem Eseler’le ilişkisi için “Aramızda bir güven, sadakat var. Bu değişmez” diyor.

 Bu kadar insana yemek yapıp nişanlına bir risotto yapamadın mı?

Valla yapmadım ama yapacağım.