Muuutlu yıllaaaarr Loooriiin!

Gizem: Melis, hafta sonu Lorin’in doğum gününü kutladık. İki aydır uğraşıyorum. Sana yemin ederim, düğünümde bu kadar yorulmadım! Koca bir sektör oluşmuş resmen. Biz 3 yaşına kadar hiç doğum günü yapmadık Lorin’e. O yaşta çocuğun anlamadığını düşündüğümüzden komik geliyordu bize. Bu sene hem kendisi anladığı hem de aileler üzerimizde baskı kurduğu için yapalım dedik ama maddi manevi yıprandık. Küçük bir düğün gibi (gülüyor)...
Melis: Yaaa, yıpranırsın tabii. Ben ikizlerin 1’inci yaş doğum gününü Japon konseptinde yapmıştım. Bir arkadaşım onlara Japonya’dan kimono getirmişti. Ben de bir kimono giydim. Çiğköftelerden de sahte suşi yaptık. Biz eğlendik ama çocuklar baygınlık geçirdi. Sonra 4 yaşına kadar kutlamadık. Nasıl geçti sizin parti?
Gizem: 1 yaşındaki çocuklara Japon konseptli doğum günü nedir ama ya? Fakat çiğköfteden suşi fikrine bayıldım, yalan yok. Biz 3 yaşında Minnie Mouse konseptiyle girdik olaya. Öyle buyurdu yani Lorin Hanım. Bir mekânda kahvaltı organize ettik. 35 büyük, 12 çocuk. Elbise dikildi Lorin’e. Bak, dikildi diyorum! Önünde fotoğraf çektirmek için bir pano hazırlandı, balonlar vs. Bir de animatör geldi.
Melis: Her şey o fotoğraf panosu için zaten esas! Eee sonra?
Gizem: Ben hiç mekân tutup, 35 arkadaşımı çağırıp, hesabı da kendim ödediğim bir doğum günümü hatırlamıyorum
(gülüyor). Ama çocuk doğum gününde olay bu... Biz çok minimal tuttuk her şeyi. Ama gördüm ki süslemesinden sihirbazına, animatöründen yüz boyamacısına kadar bir sektör var. Yemin ediyorum sabah 10’dan gece 10’a kadar çocukları oyalayabileceğin seçenekler mevcut. “Bahçeniz varsa çocuk diskosu ya da açık hava sineması kurabiliriz” dediler, düşün! Bu aktivitelere istenen paraları sana anlatamam. Kendime bir kostüm alıp hafta sonları parti parti gezsem, emekliliğimde rahat ederim.
Melis: Yok artık. Uyduruyorsun bence şu an. Lorin mutlu muydu peki?
Gizem: Dans etti, oyunlar oynadı elbette ama onun gözü en çok hediyelerdeydi. Parti kızı olduğunun filan çok farkındaydı tabii. Ama en son herkes gittiğinde ayakkabısının tekini atıp ayağı masanın üstünde cips yediği yorgun hali görülmeye değerdi. Bu, ailelerin ve çocukların bir arada olduğu ilk doğum günüydü ve son oldu bizim için. Bundan sonra her sene okulda kutlasın. Veya sadece arkadaşlarının geldiği bir partiye tamamım. Zaten bence diğer anneler de doğum günü doğum günü gezmekten bıkmış durumda. İkizlerin unutamadığın bir partisi var mı peki?
Melis: Olmaz mı! Anasınıfına gittikleri sene evde yapmıştık. Okuldan arkadaşlarını çağırdık. Hepsi de geldi sağ olsunlar! 16 çocuk, 12 anne filan var, ev mahşer yeri gibi. Çocukların bir kısmını çocuk odasına tıktık, oyuncakları ortaya döktük. Salonda anneler sıkış tıkış. Annem sürekli çay tazeliyor. Ferhat çocukları, ben annelerini oyalamaya çalışıyoruz. Sağ olsun, yardıma bizim Özgür de (Gözler) geldi. Pinyata patlatma (Yüksek bir yere asılan içi şeker dolu karton kutuyu çocuklar sopayla vurarak patlatır) sırasında çocuklardan biri sopayla Özgür’ün eline vurdu. Ben onun eline bakarken ortalık karıştı. Çocukların hepsi ciyak ciyak, dağılan şekerleri kapmaya çalışıyor...
Gizem: Aman Allahım!
Melis: Bir çocuğun abisi de gelmişti. O büyük ya diğerlerinden, tüm şekerleri küçüklerin elinden kapmış. Ben başımı çevirdiğimde dizlerinin üzerinde, şeker dolu ellerini havaya kaldırmış “This is Spartaaaaa” diye bağırıyordu. Benimkiler de
yazık “Anne biz de birer şeker alabilir miyiz” diye bana soruyor! Parti bitti. Özgür sakat, ev harabeye dönmüş, annem bitkin, bizimkiler “Şeker isteriiim” diye ağlıyor... Bakkala gidip şeker aldım onlara. Sonra bir fark ettim ki o hengâmede biz klasik ‘pasta önü aile fotoğrafı’nı bile çektirememişiz. Tövbeler olsun bir daha evde parti vermem. Kimseye de tavsiye etmem! Şimdi bu sene nasıl yapalım diye düşünüyorum. 10 oluyorlar mayısta.
Gizem: Bence senin için en iyisi, arkadaşlarıyla eğlenebilecekleri bir aktivite merkezi. Trombolin, tırmanma duvarı filan olanlardan hani... Anne-babaları
bırakıp alır diğer çocukları, çıkışta da
pasta kesersin, bitti gitti.
Melis: İyi fikir. Ben hemen fiyat almaya başlayayım...