Mavi’nin şarkıları

Mavi’nin (ya da firması Pasaj’ın) “Şehirli bir kadının kendi kaleminden yolculuğu” şeklinde tanımladıkları ‘Saz Söz Mavi’, Tuna Kiremitçi’nin tıkanmış müzik piyasamıza yeni bir yol/yordam teklifi şeklinde de okunabilecek ‘Tuna Kiremitçi ve Arkadaşları’nın izinden gidiyor. Yapı, biçim ya da müzikal etkilenme anlamında değil; tamamıyla metod olarak. Kiremitçi, kayda değer kadın şarkıcılarla yaptığı düetleri belirli aralıklarla (klipleriyle birlikte) başta YouTube olmak üzere, dijital platformlara koyuyordu. Bir süre geçtikten sonra da, bu şarkıları tek bir albümde topladı ve fiziki (CD) olarak yayımladı. Mavi de tam olarak böyle yapıyor. Kendi yazdığı şarkıları, tek tek internette yayınlıyor ve bir zaman sonra, bu şarkılar albüm olarak yan yana ge(tiri)lecek. Albümün çıkışı Şubat 2018’i bulacak ama tek tek çıkarılan şarkıların sayısı dördü buldu.

Bu yılın bahar aylarında, ‘Gidersen’ ile başlamıştı ‘Saz Söz Mavi’; ardından ‘Silmesinler İzlerimi’ ve ‘Dünya Güzeli’ gelmişti. Son şarkı da henüz gün yüzü görmüş ‘Selametle’ oldu.

ŞARKILARIN HAKİKİLİĞİ

İlk şarkılarından beri farklı, hatta tamamıyla kendine has şarkılar söylüyor Mavi. Popun günümüzdeki gidişatı ile (hemen hemen) hiç alakası olmadı. ‘Saz Söz Mavi’nin bize ulaşan ilk dört şarkısı dahi bunu görmek için yeterli. Başka şarkıların içinden hiç geçmiyor, havanda su döven sözlerle/dizelerle hiç işi olmuyor.

Herkes gibi onda da aşksa aşk, ayrılıksa ayrılık mevcut. Tutkuysa da tutku. Ama dile getiriliş, aktarılış, söyleniş biçimleri farklı. Hiçbir dizesi laf (ya da söz) olsun diye değil. Günümüz popunda şarkı sözlerini genellikle hece sayısı ve kafiye bağımlılığı belirler oldu. Hece sayısını tutturmak ve kafiye uydurmak için, (neredeyse) anlamsız dizeler dahi kurulur/çatılır oldu. Bu zorlama Mavi’de yok. Bir hikâye anlatıyor her şarkısında ve dizeler, hece ya da kafiyeye aldırılmaksızın, hikâyenin iyi kurulması/aktarılması için dökülüyor kaleminden.

Kiremitçi yeni bir yol/yordam önermişti yaptığıyla. İzinden giden Mavi ise popçulara, kendileri olmaları gerektiğini öneriyor; kimselere aldırmadan, duygu ve düşüncelerini içlerinden geldiği gibi şarkılara yansıtmalarını, söylemeye çalışıyor. Keşke dinlense ve izinden gidilse.

ERKEK EGEMEN ZİHNİYETE İTİRAZ

Son on yıldır kendi şarkılarını hem de şairce yazan, öyle ya da böyle/doğru ya da yanlış olmasına aldırmadan kendi üslubunca söyleyen kadın şarkıcıların sayısında bir artış oldu. İyi ya da kötü olmaları, bazı albümlerinin iyi, bazı albümlerinin kötü olması ayrı; açık olan, bu gelişmenin bizzat kendisi. Genel olarak müzik ve şarkılar, hem bireysel hem de toplumsal ölçekte, özgürlük talebi ekseninde yapılıyor/söyleniyor. Kanıbelli’nin ‘Yer Gök’ü, şahsiymiş gibi duran hikâyelerle başlıyor ve albüm bittiğinde, bunun şahsi değil, erkek egemen zihniyete genel bir itiraz olduğu anlaşılıyor. Kendi üslübunca, ruhi iniş çıkışları aktarmayı unutmadan yazmış/söylemiş Kanıbelli. Kadın hareketine katkısı elbette olacak ama asıl katkıyı -bir biçimde dinlerlerse- erkek egemen zihniyete sahip erkeklerin, bizzat kendilerine yapacak.