Kreş değil Hint kumaşı mübarek

Gizem: “Bir çocuğu kreşe verme yaşı kaçtır” diye sorsam cevabın ne olur?

Melis: “Çocuğun, senin ve ailenizin şartlarına göre değişir bu” derim. Örneğin; tek çocukları, yaşıtlarıyla sosyalleşebilmeleri için daha erken göndermeyi tavsiye ediyor uzmanlar. Ben ikizleri 3.5 yaşında yollamıştım.

Gizem: Doğru, ben de “Annesi bilir” diye cevaplıyorum bu soruyu. Karın ağrımı anladın sen. Lorin’i kreşe vereceğim ama içime sinen bir yer bulmak çok zor.

Melis: Ben kreş araştırırken çocuk psikoloğuna danışmıştım. Bana söylediği ilk şey “En iyi okul, eve en yakın okuldur” olmuştu. Biz de o sıralar oturduğumuz evden memnun değildik. Böylece önce kreş bulduk, sonra da ona yakın evi!

Gizem: Ben de çocuk psikoloğuyla konuştum. “30 aylığa kadar kendi küçük grubunuz olsun, aynı çocukları görsün. 30 ay itibariyle kreşe başlayabilir” demişti. Fakat gönderme kararını almakla bitmiyor. Okul gezmeye başlayınca onun en kolay kısmı olduğunu anlıyorsun. Çocukla Hayat’ın Instagram hesabından sordum bunu. Anneler epey dertli…

Melis: Eminim öyledir. Hem güvenilir hem de makul fiyatlı bir kreş bulmak çok zor değil mi! Genel olarak en çok nelerden dertlilermiş?

Gizem: Fiyatların pahalılığı, öğretmenlerin deneyimsiz ya da az süredir okulda çalışması genel şikâyetler arasında. Instagram hesabımızın takipçilerinden Didoori adlı bir kullanıcı da pandemi çocuklarının kreşe başlama sürecinin zor olduğundan bahsetmiş. “Çok uzun zaman sadece anne ve babayla bir evin içinde tıkılı kalan bu bebelerin kreşe adaptasyonu da kolay olmuyor” diyor. 6 gün birlikte deneme süreci geçirmişler ama başarılı olamamışlar. Lorin sosyal bir çocuk olmasına rağmen ben de başarısız bir girişimden korkuyorum.

Melis: Korkma. Haklısın pademide 0-3 yaş bebelerinin sosyal gelişimi geride kaldı ama normal şartlarda da çocuklar başta zorlanabiliyor. Deniz’le Mehmet’i ilk zamanlar kısa süreli götürüyordum. Ama öğretmenler orada kalmamızı doğru bulmuyordu. Bir haftada da alıştılar.

Gizem: Sürekli kafamda deli sorular: “Ağlarsa kim nasıl sakinleştirecek”, “Beni isterse ne kadar sürede yanında olabilirim” gibi… Biz annelerin endişesi çocuklarınkinden daha büyük. 2.5 yaşındaki çocuk için akademik beklentim yok, butik bir okul, zorlandığında onu şefkatle sarmalayacak bir öğretmen... Çok şey mi istiyorum?

Melis: Yok, istemiyorsun. Gazetemizin eğitim servisi müdürü Nuran Hanım’la (Çakmakçı) konuştum. Dikkat edilmesi gereken başka konulardan bahsetti kreş ve yuva seçimi yaparken.

Gizem: Nelere dikkat etmeliymişiz?

Melis: Bir kere fiziki şartların mutlaka kontrol edilmesi gerektiğini söylüyor. Birinci öncelik hijyen koşulları elbet. “Halı olmamalı. Tuvaletleri çocuklara uygun olmalı…” diyor. Ayrıca mutfakta tüp var mı, merdivenler tehlikeli olabilir mi, içeride cam masa var mı, bunları da kontrol etmeliymiş ebeveynler. Bir de yardımcı öğretmenlerin ve bakıcıların eğitimli olmaları gerektiğini söyledi ve  “Bazı kreşlerde bezli bebekler oluyor. Alt değiştirme yapılıyor. Bunları yapan bakıcıların mutlaka eğitimli olmaları ve oradaki çalışma süreleri önemli. Yaklaşımı, samimiyeti, sevgi dolu olması… Bunlar da çok önemli. Bazı kreşlerde çalışan sirkülasyonu çok oluyor. Bu çocukları etkiliyor. Çocuğa temas eden her insanın bir eğitimden geçirilmesi gerekli” dedi.