Bir israf vesikası olarak hatırlanabilir

Ayşe Hatun Önal’ın ‘Selam Dengesiz’deki ‘Beyaz Atletli’si, klibi çekilen ikinci şarkı oldu. Gülşah Tütüncü’ye ait şarkı, henüz bir klibi yokken kıştlı/hoştlu sözleriyle dikkatleri çekiyordu. Hem klip hem de Esat Bargun’un el attığı yeni versiyon, “Tamam ama bu kadar da değil” dedirten şarkıya tüy(ler) dikmiş.

Derme çatma bir şehir köşesinin havadan görünüşüyle açılan klip, o bölgedeki bir evin kapısından çıkan Ayşe Hatun Önal’a kayıyor ve fazla uzatmadan da çatıların birinde güvercinlerini seven, eğiten, uçuran-takla attıran beyaz atletli delikanlımıza uğruyor. Hikâye böyle başlıyor. Sonrası onlarca renkli kostüm içindeki Ayşe Hatun Önal’ın bazen mahallede, bazen stüdyoda; bazen henüz keşfedilmediği için tezgâhtarlık yapmayı sürdüren, bazen de artık keşfedilmiş ve ünlenmiş bir Türkan Şoray halinde dolan baba dolanalım, havalarıyla devam ediyor. Şarkı ileride hatırlanabilirse eğer, basit yapısı sebebiyle çok iyi anılmayacak. Klipse hatırlansa hatırlansa, bir israf vesikası olarak hatırlanabilir.

ERKEK EGEMEN ZİHNİYETİN ÇİZGİLERİYLE ÇERÇEVELENMİŞ AMA...

Ağustos sonu başlayacak Eurobasket 2017’ye katılacak 12 Dev Adam’ımıza, bu sefer Ceza veriyor gazı. Rokabeat’in bestelediği, Ceza’nın sözlerini yazdığı şarkıyı standart kıstaslarla değerlendirmek mümkün değil. Nihayetinde şarkının amacı belli. Athena’nınki başta olmak üzere, genel olarak spor alanında yazılan şarkıların tamamının amacı kitlesel bir coşku yaratmak. Bu tür şarkılar -içeride olsun, dışarıda olsun fark etmez- genellikle marş formundadır ve ne yazık ki erkek egemen zihniyetin, bazen açık bazen de kapalı olmak üzere, kalın çizgileriyle çerçevelenmiştir. Ceza’nın şarkısı da öyle, yapacak bir şey yok. Buna rağmen basketbolun tadını çıkarmak ve maçları seyretmek gerek. Elinizi korkak alıştırmayın, takımımızı Ceza’ya avaz avaz katılarak desteklemek de serbest. Sosyalist kuram bu tür faaliyetleri ‘uyuştur(ul)ma’ kabul ediyor ama olsun; ihtiyacımız var ve biraz da böyle uyuşturuluverelim.