HERÅžEYÄ°N BÄ°R "Ä°LK"Ä° VARDIR Ben 24 yaşında millî oldum. Bu kadar zor muydu bu iÅŸ diyebilirsiniz ama yaşıtım pek çok arkadaÅŸ gibi ben de bir - af buyurun-

HERÅžEYÄ°N BÄ°R "Ä°LK"Ä° VARDIR Ben 24 yaşında millî oldum. Bu kadar zor muydu bu iÅŸ diyebilirsiniz ama yaşıtım pek çok arkadaÅŸ gibi ben de bir - af buyurun- geneleve giderek gençliÄŸimi heba etmek istemedim. Ayrıca bizim zamanımızda (ben 25 yaşındayım) eskilere göre teorik malzeme (dergi, kaset vs.) daha boldu ve ÅŸimdi bakıyorum ki ohhooo...Yani insan onları görünce, genelevdekileri insanın midesi kaldırmıyor. Evet yıllarca iyi çocuk olduk. Kız arkadaşıyla insanın sadece sinemaya, parka vs. gideceÄŸini düşündük. Ama dediÄŸim gibi teorik malzeme çoktu ve biz de bunları büyük keyif alarak -hatta 16-18 yaÅŸlarında abartarak- kullanıyorduk. Hep o büyük 'an'ın gelmesini bekledik. Hani filmlerde falan olur; kız birden delirir ve dudaklarınıza yapışır. Sonra 'ne' olduÄŸunu da teorik düzeyde çok iyi öğrenmiÅŸtik. Gelin görün ki 'olmuyordu'. Hele 20 li yaÅŸlarda televizyonda her zaman baldır bacak görmek, Yasemin Evcim'i gece yarısı seyretmek... Yani af buyurun 'kadın kulak memesi' dahi bizi tahrik etmeye yetiyordu. Sonradan farkettim ki kadın ayaklarına veya ayakkabılara vs. olan ilgim(iz) hep bu gençlik döneminde ortaya çıkmıştı. Çünkü gündelik hayatta bir kadının en çok açıkta görebileceÄŸiniz yeri ayaklarıydı.Olmuyor, olmuyordu...DediÄŸim gibi teorik bilgimiz bu konularda tezler yazan tıp uzmanlarını bile hayrete düşürecek kadar ileriydi. Hatta bence hepimiz dünyanın en iyi porno film yönetmeni bile olabilirdik -yeter ki imkan verilsin. Fakat iÅŸin pratik yönüne gelince sıfıra sıfır elde var sıfır. Ehliyeti yeni almış kamyon ÅŸoförleri gibiydik. Yol kaygansa hakimiyet nasıl saÄŸlanır, buzlanma olursa ne yapılmalıdır, en iyi benzinci hangisidir bilmiyorduk. Ve hala bekar ve bakireydik.Her ÅŸey teoriydi... Varsa yoksa 'şöyle yaparım, böyle çeviririm, abi ÅŸunu da mutlaka yapıcam' geyikleri. Ve anladım ki bu iÅŸin bizim memlekette olması (Ä°stanbul hariç konuÅŸuyorum) pek kolay deÄŸildi. Åžimdi kimi okurların "Sende hiç hata yok mu" diye sorduÄŸunu duyar gibiyim... O teorik derslere katılacağımıza pratik yapmayı neden denememiÅŸtik?.. Olabilirdi ama... Yol gösteren biri olmalıydı galiba... Utangaçlık, beceriksizlik, hep kadınların ulaşılmaz varlıklar olduÄŸunu düşünmek, o anın inanılmaz olduÄŸunu düşünmek, birkaç kez reddedilmek, rencide olmak... Teorik malzemenin çok sayıda ve gerçek yaÅŸamdan uzak olması gibi engeller vardı. Sonuçta öyle olmuÅŸtu ki bu iÅŸ bittiÄŸinde hayatın anlamı falan ortaya çıkacaktı!Tabi aramızda ÅŸanslı olanlar da vardı. Ama bize olmadı böyle ÅŸeyler. Hep duyardık: "Abi, falanca biriyle tanışmış. Kadın dulmuÅŸ. Eeee... Ä°ÅŸte anlarsın ya" Yok böyle bir ÅŸey yaaa. (Bana olmadı yani.)Sonra yurtdışında bir dil kursu (Almanya)... Çok güzel. Dünyanın her yerinden insanlar. Åžamata bol. Kahkaha bol. Karizma iyi. "Türk"üz dedik mi Alman gençler el pençe divan. Peki icraat? Yine yok!UÄŸraşıp didinip birini buluyorsun bir gece ama ne yapacağını bilmiyorsun. O da ÅŸaşırıyor: "Ne oldu; o ÅŸen ÅŸakrak adam nereye gitti?.." Nerede karizma?.. Süt dökmüş kedi gibi süklüm püklüm oturuyorsun. Tansiyon 20, ama olmuyor... Ellerim buz kesiyor. Karşındaki senden bekliyor. Erkeksin ya...Nereden baÅŸlanacak?.. Teorik derslerde hep insanlar soyunuk baÅŸlıyor. Soyunana kadar olan bölüm ya yok... Ya da iyi çalışmamışım... "Hızlı ileri al!"Burada "hızlı sarma" da yok. Mahçubiyet... Gitti bile...Eh ne yapalım kısmet bi dahaki sefere. Ya zaten bu kısmet iki kere falan olmuÅŸ hayatında. Bi daha 40 yaşında mı olacak. Ertesi gece...Aslında yapılması gereken belli: ayaklarına kapanıp aÄŸlayarak "ben bakireyim; ne olur öğret bana" demek... Denmiyor bir türlü, söylemek zor. Yani bütün gün o havalar, karizma... sonunda nasıl denir?..BaÅŸka biri... Ama bu sefer kararlıyım. Ayaklarına kapanıp aÄŸlamaya gerek kalmadı. Zaten alnımdaki ter, gözlerimdeki korku dolu bakışlar ona çok ÅŸey ifade diyor. Ve iÅŸte oldu o filmlerdeki gibi. Birden içgüdüsel bir ÅŸey oluyor. Ä°nsan aslan kesiliyor. Bütün teorik bilgiler aklına geliyor. Demek bu iÅŸ tamamen içgüdüymüş. O bile ÅŸaşırıyor.O teorik bilgiler... Tamamen cıvataymış. Yani olayın büyüsü falan yokmuÅŸ. Yani böyle çok inanılmaz "hayatın anlamı" durumları... Hatta biraz hayal kırıklığına uÄŸradım. Yani bu ÅŸeye benziyor hani böyle teoride ispatı olan ama pratikte mümkün olmayan fizik tezleri falan vardır ya hani ne biliyim iÅŸte bir madde ışık hızında giderse maddelikten çıkar ışık gibi bir madde olur vs.Kağıt üstünde, dergi üstünde, kaset üstünde doÄŸru. Ama pratikte yok. Pratikte en iyisi 300 km hızla gider ama ben 100'ün üzerine çıkamam. Bu iÅŸin bilmedik öyle çok yanı varmış ki. Yani mesela iki kiÅŸinin aynı yatakta sarılarak uyuması -hele yazın- bence mümkün deÄŸil. Sonra sabah yanındakine bakınca "ya dün geceki o mu? " diye ÅŸaşırıyor insan. Yani insanlar uyanınca genelde kötü görünür ama bu kadar yakından inceleme fırsatım olmamıştı. Özetle, ben hayal kırıklığına uÄŸradım. DiÄŸer bekâr ve bakire arkadaÅŸlara tavsiyem: acele etmelerine gerek yok. "BirÅŸeyler kaçırıyorum" duygusu kötü etkiliyor insanı...Bence bu da pek çok arkadaşın Agora'da da yazdığı gibi kadınların erkekler üzerine kuracakları egemenliÄŸin bir parçası. Olayı bu kadar abartıp bizi peÅŸlerinden koÅŸturuyorlar. Belki biz göremeyiz (ne mutlu ki bunun için uÄŸraÅŸan feminist kadınlar ve diÄŸerleri de göremeyecek, çünkü ne kadar uÄŸraşırsa uÄŸraÅŸsınlar dünya ÅŸu anda erkek egemenliÄŸinde) ama, eÄŸer erkekler akıllarını başına toplamazsa bir gün bu dünyada roller gerçekten deÄŸiÅŸecek.Gerçek hayat deneyimlerine dayalı ilk yazımdı. Umarım son olmaz. Oh be. Rahatladım vallahi. Serdar Turgut'un dediÄŸi doÄŸruymuÅŸ. Yazarlık da bir nev'i kendini tatminmiÅŸ. FERRÄ° - 7 Åžubat 2000, Pazartesi Â