Yeliz: Şarkı söylerken yaşadığımı hissediyorum

◊ Öncelikle en başa, çocukluğunuza dönelim. Ve müziğe ilginizin başladığı yıllara...

- 12 Aralık 1957 doğumluyum. Bebek’te doğup büyüdüm. İtalyan Lisesi’nde okudum. Hazırlık sınıfındayken açık havada hep aynı kız öğrenciye şarkı söyletirlerdi, biz de can kulağıyla dinlerdik. Bir gün yemekhanede o kızı gördüm, tanıştık arkadaş olduk. O kız sonraki yıl mezun oldu; bizim kıymetli sanatçımız Nilüfer. “Ağlıyorum Yine” diye bir şarkısı çıktı, hemen arkasından “Dünya Dönüyor”. Evini aradım, “Nilüfer ben de şarkıcı olmak istiyorum” dedim. Hiç tereddütsüz Diskotürk’ün iletişim numarasını verdi. Stüdyoya gittik, şarkımı söyledim. Beğenildi ve sektöre adım attım.

◊ 20’li yaşlarınızın başında bir evlilik yaptınız sanırım, neden bitti?

- Evet, annemle babamı hiç dinlemedim o evliliği yaparken. Çok şımarık bir kızdım. Aklım on karış havadaydı. 6.5 yıl mücadele ettim evden çıktım, sonra birkaç sene de boşanmak için mücadele ettim. Fiziksel şiddet ve hapis hayatı yaşadım. Şiddet yüzünden ilk çocuğumu kaybettim. Çok üzüldüm, çok ağladım. Çekişmeli boşanma oldu, bu sefer de ailemin ve benim evimi kurşunladı. Şimdi rahmetli öbür dünyada hesabını veriyordur yaptıklarının. Köpeğim Bambi’ye bile şiddet uyguladı. Eski kayınvalidem de şarkıcıyım diye beni istemedi. Ailem beni affetti ama çok zor şeyler atlattık.

◊ Sonrasında tekrar evlendiniz mi?

- Evet arkadaş çevremden sosyetik, sanatçı çevresi olan bir beyle evlendim. Ama o evliliğimde de hemen hemen aynı şeyleri yaşadım. Şiddet yine peşimi bırakmadı. Maddi-manevi sömürüldüm. İlk evliliğimde aldığım büyük darbeler yüzünden ikinci evliliğimde de karnımdaki 8.5 aylık bebeği Anneler Günü’nde kaybettim. Anne olanlar beni anlar, çok büyük bir acıydı. Bir gün yine eşim tarafından şiddete uğrayınca sabaha karşı 3’te köpeğim Bambi’yi aldım, evden çıktım, bir daha geri dönmedim.

KANSERİ ÖĞRENDİĞİM AN ORALI BİLE OLMADIM

◊ Müzik sektörüne 1974’te adım attınız, o yıldan bugüne maddi olarak bir yatırım, birikim yapabildiniz mi?

- İlk ve ikinci evliliğimde bütün birikimimi, evlerimi ve arabalarımı kaybettim. Bugün de kiradayım.

◊ Kendinizi sokak hayvanlarına adadığınız, her gün sokakta mama dağıttığınız doğru mu?

- Aynen, doğru. Her gün üç sokakta besleme yapıyorum. Köpeğim Bambi evladım gibiydi, onu kaybettikten sonra başladım, şimdi 100’e yakın kedi ve köpek besliyorum.

◊ Yaklaşık 1.5 sene önce bir sağlık sorunu yaşadınız, tedaviniz de devam ediyor. Neler yaşadınız, anlatır mısınız?

- Pandemi döneminde çok tatlı yemeye başladım. Çok kilo aldım, 76 kiloya çıktım. Abim, kan tahlili yaptırmam için ısrar etti. Üşendim, geç gittim. Hatta kan sonuçlarını bile 15 gün sonra almaya gittim. Aile hekimliğinde doktor sonuçlara bakarken yüz şeklinden bir problem olduğunu anladım. “Yoksa kanser miyim?” dedim. “Siz büyük bir hastaneye gidin” dedi. Gittim, lösemi teşhisi konuldu. Öğrendiğim an oralı bile olmadım, çünkü güçlü olmayı öğrenmiştim. Akıllı ilaç tedavisi başlatıldı. Ancak ilaçlar ters etki yaratarak yüzümde reaksiyon yarattı. Şimdi ilaç tedavim devam ediyor. Bu süre zarfında sevgili dostum, “kardeşim” dediğim Billur Kalkavan’a anlattım kanser olduğumu. Çok üzüldü yavrum. Aradan zaman geçti, ortak bir arkadaşımız aradı, “Billur da kanser ama sen hasta olduğun için seninle paylaşmak istemiyor” dedi. Çok ince bir kadındı Billur. (Ağlıyor)

◊ Sonra aradı mı sizi?

- 1 ay sonra aradı, “Abla ben kanser oldum” dedi, karşılıklı ağladık. Ben Billur’u böbreğimi verecek kadar seviyordum. Hep iyi olacağına inanıyordu. Dünyada bir melekti, şimdi kanadı var. Son yolculuğunda gasilhanede ben yıkadım, bebek gibiydi. Son kez öptüm, kokladım. Ölümünden 16 gün sonra doğum günüydü, resmen kutladık. Ne mutlu ki çok sevilen bir kadınmış, kimse arkasından kötü bir şey demedi. Ondan büyük de olsam bana da ablalık yapmıştır. Bana çok şey kattı, Allah rahmet eylesin.

KANSER HASTALARINA UMUT OLACAK

BU PROJE KAPSAMINDA BÜYÜK BİR KONSER VERMEK İSTİYORUM

◊ Gelelim bugüne. Buluşmamıza vesile olan “Hayat” şarkısını anlatır mısınız biraz?

- Projeyi yaratan ve bana getiren, sizsiniz. Yolumu Türk Kanser Derneği ile kesiştirdiniz. Sevgili Başkan Burak Duruman projeyi duyar duymaz ve Tamer Gürsoy’un bestesini dinler dinlemez kabul etti, yola koyulduk. Şarkı resmen marş gibi oldu. Ben küllerimden doğdum. Allah bana bir mücevher vermiş. Çok şükrediyorum. Bu eğitimle olacak iş değil. Sevgili Müzeyyen Senar bana “Gırtlağında hançer var” derdi. Şarkı söylerken cidden yaşadığımı hissediyorum. Pandemide toprak gibi kurudum, şu an en güzel dönemimi yaşıyorum. En güçlü donemim. Ruh yaşım 30.

◊ Projeyi de anlatır mısınız?

- Türk Kanser Derneği ile yapılan bu proje dünyada bir ilk. Kimse para almadı, herkes teliflerini Türk Kanser Derneği’ne hibe etti. Haklar kanser hastalarına yardımcı olmak için harcanacak.

◊ 2023’te biz dinleyicileriniz için planlarınız neler?

- Çok sahnem var. En çok istediğim şey ise yine Türk Kanser Derneği ile sosyal sorumluluk projesi kapsamında büyük bir konser vermek. İnşallah Harbiye Açıkhava’da olur.

◊ Sanat sektöründe destek aldığınız isimler var mı?

- Rahmetli Kayahan vardı. Nilüfer her zaman var... Ama piyasa çok kötü...

HİÇ ESTETİĞİM YOK

◊ Yeliz Hanım hiç estetik ameliyat oldunuz mu ya da olmak ister misiniz?

- Yüzümde ve vücudumda hiç yok. Yıllar geçiyor, yüzümle ilgili ufak dokunuşlar yapmak istedim yakın zamanda. Lakin kanser ilaçlarıma devam ettiğim için maalesef olmadı. Ama yakın zamanda inşallah bitecek, o zaman olurum diye düşünüyorum.