Sinemada buluşalım otizmli kardeşlerimize destek olalım

◊ Adem Bey, sizi tanıyarak başlayalım sohbetimize...

- 21 Aralık 1983’te Hollanda’da doğdum. 13 yaşındayken, ailemle birlikte memlekete, Trabzon’a döndük. 2004’te Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Fakültesi Tiyatro Oyunculuk Bölümü’ne girmeye hak kazandım, 2009’da mezun oldum. 2009-2010 yıllarında tekrar Hollanda-Amsterdam’daki Broadway Academy’de müzikal oyunculuk eğitimi aldım ve ardından İstanbul maceram başladı.

Sektöre tiyatroyla giriş yaptım, dizi, sinema ve reklamlarda oynadım. Öğrenmeye aç biri olarak, 2017’de İngiltere-Londra’daki Royal Central School of Speech and Drama okulunda Ekran Önü Oyunculuk yüksek lisans sınavına girdim. Üç aşamanın sonunda 2 bin kişinin arasından okula girmeye hak kazandım.

Martin Freeman, Judi Dench, Riz Ahmed ve daha birçok Hollywood yıldızının eğitim aldığı okuldan 2019’da mezun oldum. Oyunculuk ilk sırada olmakla birlikte, edindiğim çok değerli oyunculuk metot ve bilgilerle kendi tarzımı oluşturup, oyuncu koçluğu ve eğitmeni olarak da aktif bir şekilde çalışmaya başladım.

TEKLİF GELİNCE ÇOK KORKTUM

◊ “Canım Dayım: Bize Bir Şans Verin” filminde otizmli bir genci canlandırdınız. Sizin için nasıl bir deneyimdi?

- Muhteşem ve bir o kadar da zor bir deneyimdi.

Böyle karakterler çok dişli, zor ama aynı zamanda birçok oyuncunun oynamayı hayal ettiği rollerdir. Oyuncunun karşısına her zaman çıkmaz. Bana bu teklif gelince çok korktum ama tereddütsüz kabul ettim.

◊ Karaktere hazırlık sürecinde nasıl bir çalışma yaptınız?

- Üç aya yakın araştırma yaptım. Fiziksel özelliklere çok özendim. Gözlem yapmak üzere özel okulları ziyaret edip otizmli arkadaşlarla vakit geçirdim.

Kitaplar okudum, filmler izledim. Empati kurup onları anlamaya çalıştım. Okuldan öğrendiğim oyuncu metot ve çalışma biçimlerini de birleştirerek Adem’e hayat verdim. Oyunculukta tabii en önemlisi inanmak ve samimi olmak.

OTİZMLİ KARDEŞLERİMİZLE FARKLI DEĞİLİZ

◊ Bu rolden sonra otizmli bireylere bakış açınız değişti mi?
- Değişmedi ama birlikte vakit geçirince farkındalığım tabii ki arttı. Otizmli kardeşlerimizle farklı değiliz. Sadece daha özel ve ilgi isteyen bireyler onlar. Yoksa zekâ açısından dışarıda birçok “akıllıyım” diye geçinenlerden çok daha zekiler.

◊ Teklifi tereddütsüz kabul ettiğinizi söylediniz ama zor bir karakteri canlandıracak olmanın stresini yaşamadınız mı?
- Yaşamaz olur muyum? O günleri bir ben bilirim bir de Allah! Geceleri panik halinde uyanıp “Ne yapacağım”, “Neden kabul ettim” deyip sancı çekerken, sonra bir anda aydınlanma geliyor, karakterle ilgili güzel bir detay yakalıyordum. Tüm bu süreçlerde o an yaşadığım hazzı sizlere anlatamam.

OTİZM BİR HASTALIK DEĞİL

◊ Otizmli bir birey olarak toplum içinde yer almanın ne gibi zorlukları var sizce?
- Maalesef hâlâ önyargı çok fazla. Otizmli bireyleri zihinsel engellilerle aynı kefeye koyuluyorlar.
Bu noktada ailelere ve öğretmenlere önemli görevler düşüyor.
Çocukların hem evde hem okulda daha çok bilinçlendirilmesi, bu durumun normalleştirilmesi ve otizmin bir hastalık değil, bir farkındalık olduğunu öğrenmeleri gerekiyor.
Otizmli çocuklar bu sayede daha özgüvenli ve cesaretli olup, toplum içinde kendilerini daha iyi ifade edecek hale geleceklerdir.
Bu konuda hep birlikte bilinçlenmemiz şart. Unutmayalım ki hep birlikte, el ele daha güçlüyüz.
Filmimiz de bu anlamda hem farkındalık hem de sosyal sorumluluk projesi.
Seyircilerimizin sahip çıkacağına yürekten inanıyorum.

GURUR VE MUTLULUK

◊ Filmden elde gelirin yüzde 33’ü Otizm Vakfı’na aktarılacak. Bu fikir nasıl gelişti?
- Sevgili yapımcılarımız ve yönetmenimiz Fuat Yılmaz bu kararı aldı.
Bizler de böyle bir sorumluluğu üstlenen filmde olmanın gururu ve mutluluğunu yaşıyoruz.
Sinemada buluşalım, otizmli kardeşlerimize
destek olalım.