Sezen Aksu: Hiç öyle kalabalık değilim

Hayatınızda acı anılarınız oldu, sevdiklerinizi kaybettiniz: Onno Tunç, Meral Okay, Uzay Heparı... Kayıplarla yaşamanın yolunu bulabildiniz mi yıllar içinde?
Kolay değil ama insanın içinde iflah olmaz bir hayata tutunma içgüdüsü var. O dönemlerde “Bu dünya yaşanılası bir yer değil, basıp gitmek lazım” gibi bir başkaldırı olmuyor değil, oluyor. Böyle bir noktada bile insan bir an önce bu ruh halini tedavi etmeye çalışıyor. Sanırım çocuk sahibi olmanın da bunda etkisi var. Benim doğurduğum ve doğurmadığım bir sürü çocuğum var. En sert dönemlerde yeniden ayağa kalkmamda büyük motivasyon onlardı.

Kimler?
Onno’nun kızları, hiç ayrılmadık. Mithat Can’ın kardeşleri, ‘Cici anne’ diyorlar bana, çok şekerler. Çok küçük yaşta elime gelen müzisyenler... İdil ve Can, Önder’in çocukları... Mustafa Oğuz’un oğlu Muratcan elime doğdu.

Bu kalabalık içinde kendinizi aslında yalnız hissediyor musunuz diye merak ediyordum. Öyle bir durum yok anlaşılan...
Bu, en büyük şehir efsanesi: Sezen Aksu çok kalabalık! Kalabalık filan değilim. Bir çekirdek ailem var. Çok yakınlarım tek tek sayabileceğim insanlar. Süsleniyorum, buluşup bir yere gidiyoruz “Ay ne kadar güzel olmuşsun” diyorlar. “Neye yaradı, yine sizi görüyorum. Hanginizden bir iş çıkar ki bana! Nesine sevineyim bunun!” Eskiden benim müzisyen çocuklar eve gelir giderdi. En büyük arzum bir stüdyo yapmaktı. Stüdyo imkânı bulamayan yetenekli çocuklar için. Şimdi böyle bir yerim var. Mekân ayrılınca hiç öyle kalabalık olmadığım ortaya çıktı. Bu kalabalık lafından, inşallah bu röportaj beni kurtarır! Ne kalabalığıymış ya, gör gör aynı insanları görüyorum.