Serhat Kılıç'tan tek kişilik müzikli oyun “Müzikoman”

◊ Bir süredir sahnelerden uzaktınız. Pandemi sonrasındaki ilk gösteriniz olacak. Neler hissediyorsunuz?
- “Müzikoman”, kendini sürekli güncellemek zorunda olan bir içerikten yola çıkarak sergilediğimiz performans. Hatta içeriğe hizmet eden şarkılar bile iki sene içinde kendi kendini güncellendi. Müzik aracılığıyla tarihin içinde gezerken oyunu sahneleyeceğimiz güne geldiğimizde, içeriğimiz yine kendi kendini güncellemiş oluyor.
Oyunun kendini güncelliyor olması, seyirci açısından belli aralıklarla tekrar tekrar izlenebilmesini sağladı. Her defasında damakta hem tarihi hem de gündelik tatlar bırakan müthiş bir şey planladığımızı düşündük.
Ama son iki yılda özellikle de her sabaha yeni bir sürprizle uyandığımız şu son günlerde her şey öyle hızlı değişti ve değersizleşti ki... Metnin performans sırasında kontrolden çıkmasından korkmaya başladım.

◊ Bu oyunu yazma serüveninizi anlatabilir misiniz? Gerek yazar gerek oyuncu olarak nasıl hazırlandınız?
- “Müzikoman” tam bir tiyatro metni değil. Hazırlandığım şey, oyunun içinde bir karakter ya da sahnede bir Serhat Kılıç değil. “Müzikoman”, toplumumuzda tarih boyunca dinlenen çok çeşitli müzik türlerinin oluşturduğu ortak bir karakter. Bu karakter aynı zamanda oyunun da karakteri. Bu karakter biziz de... Oyunu kendi içinde değişken, sürprizli ve yaratıcı kılan özelliklerden biri de bu karakteri, her temsilde seyirciyle birlikte oluşturacak olmamız.
Çünkü burada esas mesele temsilden çıktıktan sonra seyircide kalanlar ve kalmaya devam edecek olan bazı sırlar.

Oyuncu bir tek kendini oynayamaz

◊ Her temsilin nasıl geçtiği, niteliğinin ne olduğu biraz da izleyiciye bağlı galiba...
- Evet... İzleyiciye de sorumluk yüklüyor. Diğer türlü olsaydı konsere davet ederdim. Bu bir konser değil. Ben istediğim şarkıları zaten sahne programlarımda söyleyebiliyorum. Ama “Müzikoman”da derdimiz başka.

◊ “Müzikoman”da sizi izleyenler, ekranlardan çok daha farklı bir Serhat Kılıç gördüklerini söylüyor. Gerçek Serhat Kılıç, hangi rollere daha yakın?
- Bazen karakter çok uzaklarda olabilir... Oyuncun yeteneği o çok uzaklardaki hiç yatkın olmadığı düşünüldüğü karaktere kolaylıkla ulaşabilmesi gerekir. Ayrıca starlar çoğunlukla kendilerine yakın olan rolleri oynar çünkü onlar stardır, oyuncu değil. Oyuncu için her karakter çok uzak, çok farklı ve çok bambaşka bir hayattır. Oyuncu bir tek kendini oynayamaz. O yüzden gerçek Serhat Kılıç’tan başka zamanda bahsederiz.

İzah edemediğimizde mizaha başvuruyoruz

◊ “Türkiye’de komedyene malzeme çok” derler. “Müzikoman” için de bu durum geçerli mi?
- Biz bu performansta komiklik peşinde koşmuyoruz. Sadece ve sadece izah edemediğimiz yerde mizaha başvuruyoruz. Ama zenginliklere gelirsek dünyanın çok az ülkesinde böylesinde zengin bir müzik kültürü var. Hiçbir ülkenin tarihinde hem çok sesli hem çok çeşitli müzik bulamayız. Her konuda olduğu gibi bu konuda da çok zenginiz. Ama her zamanki gibi yine cebimizdekilerin değil ötemizdekilerin farkında ve peşindeyiz.

Seyirciye neden kahramansız kaldığını sorgulatacağım

◊ Müzikal sevdiğinizi ve bir Zeki Müren müzikali yapmak istediğinizi biliyoruz. “Müzikoman”, bunun bir habercisi mi?
- Hayır, maalesef bu Zeki Müren müzikali meselesinden vazgeçtim. Zeki Müren, kahramanlarından biriydi. Rahmetli annemin de... Sanıyorum özel olarak düşkünlüğüm biraz oradan da geliyor. O kadar üzerine titreyerek yapılmasına rağmen yine bir başka gençlik kahramanım Freddie Mercury’nin “Bohemian Rhapsody” filminde içine düşürüldüğü durumu gördüm. Kahramanlarımızın artık sadece bizim zamanımıza ait olduğunu ve maalesef bizlerle birlikte ölecek olduğunu keşfettim. Bu yüzden eğer bir müzikal yaparsam kendi kahramanlarımdan birini değil, seyirciye neden kahramansız kaldığını sorgulatmayı amaçlıyorum.