'Restoranlarda cep telefonu yasaklansın'

Geçen gün akıllı telefonların insani ilişkilerimizi nasıl aptallaştırdığına dair bir yazı yazdım. Bu, daha çok bir durum tespitiydi. Artık nicedir iki sevgili, bir grup dost hatta aileler bir arada oturup telefonlarına bakmadan birkaç dakika bile geçiremeyecek noktaya geldiğimizi söylemiştim. ‘Zombi sohbetler’ adını taktığım bu durum hakkında inanın az bile söylemişim. Hafta sonu etrafıma biraz da bu gözle dikkatle baktım. Mesela bir kafede bir grup kadın sohbet ederken aralarından bir tanesi telefonunu açmış oyun oynuyordu. Belli ki daha ilk buluşmalarında iki sevgili sürekli cep telefonlarına gelen mesajları yokluyorlardı. Sinemada filmin en heyecanlı yerinde what’s up’dan arkadaşı ile sohbet eden 3 kişi saydım. Dedim ya insanlığı tehdit eden bir salgınla karşı karşıyayız. Peki nasıl mücadele edeceğiz? Gelelim, durum tespitinden sonra mücadele yöntemlerine...

Şunu artık kabul edelim ki hiçbir zaman cep telefonsuz günlere geri dönmeyeceğiz. Bu yüzden alınacak tedbirleri bu salgınla kökten mücadeleden çok, insani değerlerimizi yitirmeden yaşayabilme eşiğinde tartışmakta fayda var. Mesela en azından bir restorana gidildiğinde cep telefonsuz birkaç dakika geçirilebilir mi? Buna bakalım. Aslında bu mümkün. Hafta sonu İnovasyon İzmir’de etkinliğinde beraber olduğumuz DDF ajansının en yaratıcı ismi Arhan Kayar bununla ilgili ilginç bir uygulama anlattı. İspanya’da bir restoran özel su ve içki bardakları yaptırmış. Dengesiz olan bu bardakların dökülmeden masada durabilmeleri için telefonunuzu bardağın alt kısmının üzerine koymanız gerekiyormuş. Olur ya illa dayanamayıp telefonu alırsanız mecburen bir elinizle su bardağını tutmanız gerekeceği için bayağı etkili bir yöntem olarak uygulanıyormuş. İtiraf edeyim şahane fikir!

Bu yaratıcılığa gelene kadar ben ilk hangi restoranın girişte telefonların kapıya bırakılmasını mecburi koşacağını merak ediyorum. Tıpkı sigara içilmez yasaklarının simgeleri gibi telefonlara bakmak yasaktır amblemleri de mönülere yerleştirilebilir, neden olmasın!

Yine bir başka öneri de benden, madem konsantrasyon dağınıklığı nedeniyle hiç kimse doğru dürüst sohbet bile edemez oldu bari gruplar arasında ortak bir saat belirlenip 5 dakika telefona bakma arası verilsin. En azından siz önemli bir şey anlatırken karşınızdakinin eli telefona gittiğinde moraliniz bozulmaz. Diyelim yarım saat konuştunuz. Herkes çıkartır 5 dakika telefonlara bakar ardından hop bir yarım saat daha!

Bunları yazarken bile halimize bakıp gülüyorum. Şu düştüğümüz duruma bakar mısınız!

CÜNEYT ÖZDEMİR'İN YAZISININ TAMAMI...

Önceki gün Cüneyt Özdemir yazdı.

“Girişte telefonların bırakılması mecburidir şartını ilk hangi restoran uygulayacak merak ediyorum” diye.

Malum, hepimiz az ya da çok telefon bağımlısıyız.

Masamızda arkadaşımız, hatta sevgilimiz varken bile whats app’tan biriyle uzun uzun konuşuyor ya da saniyede bir sosyal medyaya göz atmadan duramıyoruz.

Benim de bazen masadaki arkadaşımı unuttuğum oluyor. Özellikle whats app yüzünden...

Daha da bağımlı bir arkadaşım var.

Bir keresinde yurtdışındaydık.

Bulunduğumuz mekanda wi-fi yoktu.

Uluslararası dolaşımı da açmak istemeyince internetsiz kaldı ve çemkirip durdu:

“Bu mekandan check-in yapacaktım. Nolacak şimdi?”

Keşke mekanlardan biri cesur çıkıp Cüneyt’in söylediğine benzer bir uygulama yapabilse.

Tamam, mekan girişinde telefonları bırakma uygulaması çok sert. Bize sökmez bu uygulama.

Ama müşteriler kendi aralarında şunu yapabilir pekala: Masaya oturduğunuzda bir sepetin içine konulur tüm telefonlar. Yarım saatte bir herkesin toplu halde telefona bakmasına izin verilir.

Böylece sohbetler bölünmez, arada manasız sessizlikler olmaz.

Bu arada bahsettiğim telefonsuzluk uygulamasını hali hazırda deneyenler var.

ONUR BAŞTÜRK'ÜN YAZISININ TAMAMI...