Neslihan Demir Güler: Sakatlık dediğin kafada biter!

Sporcu tecrübelendikçe, sakatlandığı anda, doktora görünmeden sakatlığının ne olduğunu, ne kadar sürede iyileşebileceğini anlayabiliyor mu? Yoksa bu, hiç kestirilemez bir durum mu?
- Sporcu olarak sakatlık konusunda tecrübelenmeyi hiç istemem ancak sakatlandığınızda ne yaparken veya nasıl sakatlandığınızı daha iyi anlayabiliyorsunuz. Mesela ayağınız burkulduğunda ilk müdahaleyi nasıl yapacağınızı, buz tedavisinin nasıl olacağını, hangi sürede veya ne zaman iyileşeceğini her sporcu bilebilir. Buna rağmen yine de ilk söz doktorunuzundur.

Sakatlıktan kurtulma sürecinde sporcunun verdiği mücadelenin ne kadarı mental, ne kadarı fiziksel?
- Bana göre bir sporcunun iyileşme, güçlendirme ve tedavi süresince verdiği mücadelenin yüzde yüzü mental. Sahalara dönüş aşaması sadece mental olarak kişinin verdiği karardır. Tedavi, güçlendirme çalışmaları bitmiş sporcu, ancak mental olarak pozitif düşüncelerle eski sağlığına ve formasına kavuşur. Geçtiğimiz günlerde omzumdaki sıkışma sendromu bırakın voleybol oynamamı, yaptığım her hareketi kısıtladığı gibi acı ve ağrılar içinde kalıyordum. Bu aşamada doktorum, fizyoterapistim ve kondisyonerim benim sağlığım ve sahalara hızla dönmem için çok fazla emek verdiler. Ben de çeşitli tedavi yöntemleri ve testlerden geçerek mental olarak kendimi hazırlayınca bir an evvel sağlığıma ve formama kavuştum. Şimdi bedenimi güçlendirmek, forma girmek ve fit olmak için daha da çok çalışıyorum.

Sakatlığın nüksetme stresini çok yaşar mısınız? Efsane futbolcu Marco Van Basten, kendisine arkadan yapılan müdahale sonucu aşiltendonundan sakatlanmış ve futbolu bırakmıştı. Daha sonrasında bunun etkisini "Biri faul yapar diye yolda bile tedirgin yürüyorum" cümlesiyle anlatmıştı. Sizde oluyor mu böyle şeyler?
- Normal olarak mutlaka bir tedirginlik yaşıyorsunuz ama yine de doğru tedavi olup, sakatlanan bölgeyi kuvvetlendirebilir, doğru zamanda antrenmanlara başlayabilir, mental olarak da kendinizi hazırlarsanız artık sakatlığın nüksetmeyeceğinden de emin olabiliyorsunuz.

SPORA DÖNEMEYECEĞİM SANMIŞTIM

Yaşadığınız en uzun sakatlıktaki ruhsal durumunuzu anlatır mısınız? Aklınızdan geçenleri.Yaşadığınız en uzun sakatlıktaki ruhsal durumunuzu ..
- 2005’te stres kırığı olmuştu. O zaman benim için çok zor geçmişti. Bir daha voleybol oynayamayacağımı düşünmüştüm. Bu da bir profesyonel sporcunun içine düştüğü en kötü durumdur. Bir anda kendinizi dünyanın en mutsuz insanı zannediyorsunuz. Anlatılacak bir şey değil yaşamak lazım.

Kadınlar voleybolda mücadele eden sporcularımız sanki bu ülkenin yetiştirdiği sporcular değilmişçesine oldukça başarılı ve organize. Neredeyse kusursuz bir sporcu yapısı var. Ve yeni gelen jenerasyonla bu seviye korunacak gibi görünüyor. Bu konudaki başarıyı neye bağlıyorsunuz?
Öncelikle kadın voleybolunun altyapısına çok önem veriliyor. Genç voleybolcular disiplinli, programlı ve kaliteli çalıştırılıyorlar. Teknoloji, malzeme, eğitim, projeler ve tesisler yeni yetişen genç jenerasyonla doğru yöntemlerle buluşturuluyor. Ayrıca iyi beslenen, fiziki yapısı ve mental güçle donanmış genç nesli özellikle kadın voleybolunun gelişmesinde ve başarıda en büyük şans olarak görüyorum.

Voleybolumuzla, Türkiye sporunu genel olarak kıyaslarsanız, voleybol harici konularda neyi eksik görüyorsunuz? Nerede hata yapılıyor?
- Böylesine önemli bir konuyu değerlendirecek kapasitede olduğumu düşünmüyorum çünkü sporda birçok değişken var ve ben bir sporcu olarak bunları öğrendikten sonra yorum yapabilirim ancak.

Twitter'daki profilinize, "Eczacıbaşı Spor Kulübü ve Türk Milli Takımı’nda voleybolcu, başka da bi işe yaramaz" yazmışsınız. Bu, az bir şey mi? Ya da olmak istediğiniz nokta neresiydi? Kariyerinizde eksik kalan bir nokta var mı?
Kariyerimde Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu yaşamak isterim. Ayrıca olimpiyat şampiyonluğu da fena olmazdı...