Bir çevre aktivistinin medyadaki çileli yaşamı: Kurdun kuşun hakkını ‘kurtlar sofrası’nda nasıl aradım?

Öncelikle buraya girmem hiç kolay olmadı. Bir kere yol çok uzak. Neyse ki, bu gazetenin eklerinden sorumlu ‘baskın erkek’ yani Çınar Oskay sizin dünyanızda kendisine benzettiği yırtıcılardan etkileniyor. ‘Kara kurt’ memleket topraklarında şöyle bir arz-ı endam edince “Gel bize anlat onu” dedi de geldim buraya. İlk görüştüğümüzde “Şöyle başın timsahın ağzında, boynunda anakonda falan, vahşi bir resmin yok mu, imza fotoğrafı yapalım” dediğinde başıma gelecekleri anlamalıydım ama gelmiş bulundum işte.

Gelip buraları görünce anladığım şu: Buranın müdürü haber gördü mü heyecanından, çayıra yeni salınmış emlik kuzu misali sağa sola zıplayarak dolaşıyor. O yüzden sizin içinizden birinin haber olması için önce haber değeri taşıması gerekiyor.

İşte burası çok hassas sevgili kurt kuş. Önerilerimi ve aldığım cevapları dikkatle dinleyin.

Öneri: Türkiye’de köpekbalıkları var...
Cevap: Git, onlar seni yesin. Ya da ellerinle besle. Ortam gergin olsun. Sebati fotoğraf çeksin.

Öneri: Boğaz’dan yunuslar geçiyor...
Cevap: Onlarla birlikte yüz. Sırtlarına bin. Sebati fotoğraf çeksin.

Öneri: Domuzlar Boğaz’ı yüzerek geçiyor...
Cevap: Onlarla birlikte sen de Boğaz’ı geç. Bir yalının bahçesinden çıkın. Sebati fotoğraf çeksin.

Öneri: Ayılar kış uykusuna...
Cevap: Onlarla birlikte sen de yatsana. Sebati fotoğrafını çeksin.

Öneri: Türkiye’nin en nadir ördeği... Yok olmanın eşiğinde...
Cevap: Eti yumuşak mı?

Öneri: Bu kuşun soyu tükeniyor.
Cevap: Bu hafta mı tükeniyor, gelecek haftayı bekler mi?

Öneri: Türkiye’nin görülmesi en zor 20 efsane canlısını yapalım mı?
Cevap: Sebati fotoğraflarını çeksin.

Öneri: Sonbaharda Türkiye’nin en renkli ve canlı ormanına gidip yazalım mı?
Cevap: Gidelim. Yemek almayalım yanımıza. Balık avlayalım, orada bulduklarımızı yiyelim... Ağaçta uyuyalım. Sebati...

İFADELİ FLAMİNGON VAR MI?

Diyelim ki sizin dünyanızdan ‘haber değeri’ taşıyan bir mevzu yakaladım. İş orada bitmiyor. Fotoğraflarınızın da güzel olması lazım sevgili börtü böcek...

- Bu kelebeğin daha renkli fotoğrafı yok mu?

- Yüzünde ifade olan flamingo bulur musun?

-Bu kartal haberdeki kartal değil ama ne fark eder hepsi kartal değil mi? Bu daha güzel.

-Bu kuş çok renksiz. Olmaz...

-Çok korkutucu görünüyor... Olmaz.

-Çok fazla sevimli... Olmaz.

İşler maalesef bununla da bitmiyor.

Haber değerini ayarladık diyelim. Hadi fotoğrafı da, allayıp pullayıp beğendirdik. İş burada bitmiyor. Bir de gazetede yer bulmak lazım. İşin en zor kısmı burası... İlandan geri kalan alan besin zincirinin en üstünden en altına doğru pay edildikten sonra, doğa yazarına da güç bela bir alan ‘bazen’ açılıyor. Ama o da aslanın ağzında. Püf noktalarını bilmeden mümkün değil. Neyse ki artık öğrendim:

-Aklından geçen her şeyi Savaş Özbey’e anlat. Gerçi o da “En nadir en tuhaf canlılardan yemekler yapan restoranların haberini yapıyorum” diyen biri...

-İçerik olarak ağır haberlerde Gökçe Aytulu’nun, kelebek böcek resimli haberlerde İpek İzci, Ayla Günerhan, Aslı Barış ve ‘büyük şef’ İpek Özbey’in gözlerine bak.

-Haber önermeden önce Uğur Vardan ve Burak Kuru’nun boşluğuna denk getir. Yoksa ayıdan yola çıkan haber, Olimpiyat Stadı’nın çim sorunlarına kadar uzanarak gümbürtüye gidebilir.

-Uğur ve Burak arasında top olup gidip gelmeye başlayan konuyu kurtarmak için Mehmet İren’in, Zeynep Miraç’ın gözlerine bak. Birer cümle ile olayın seyrini değiştirebilirler.

-Öneri bayır aşağı gitmeye başladığında “Bari ezilmekten kurtulayım” diyorsan Hakan Gence’yi öne sür. Konu anında ona dönecektir. Derin nefes...

-Yenal Bilgici eş durumundan doğacı olduğundan toplantıya girmeden önce eşine şikâyet etmekle tehdit et, haberi kendisi de yazar.

-Serkan Ocak doğal müttefik. Ona her şey haber.

-Ali Tufan Koç üzerinde henüz çalışıyorum. (Ama hiç değilse soyadından kurtarıyor!)

İşte böyle sevgili kurt kuş börtü böcek... Buradakiler biraz tuhaf ama içten içe hepsi sizi seviyor. Sadece sevdiklerini belli edemiyorlar. O da tanıdıkça aşılacak. Şimdilik rekorumuz yarım sayfa. Hayalimiz Ayşe Arman gibi, göbeğe iki sayfa. Yolumuz uzun...