Bedri Baykam ve Hülya Aslantaş'ın annesi Mutahhar Bayram'dan harika çocuk yapma tüyoları!

İki farklı alanda iki dünya başkanı... İkisinin de annesi sizsiniz. Keramet sizde mi?
Hülya Aslantaş-Bedri Baykam: Herhalde!
Mutahhar Baykam: Estağfurullah. Ben bir anlatayım isterseniz...

Buyurun...
M.B.: Çok sevgi dolu bir ailede büyüdüm. Babam çok ileri görüşlüydü, hep “Kızlarım okuyacak” derdi. Çocukluktan beri, yaptığım şeyin illa ‘en iyi’ olması icap eder gibi bir dürtü vardır içimde.

‘Çocuk yapacaksam onun da en iyisini yapmalıyım’ dediniz herhalde. Nedir ‘süper çocuk’ yetiştirmenin sırrı?
M.B.: Ben bir şey yapmadım aslında. Onlar yollarını kendileri buldular.

HÂLÂ MİMAR OLABİLİRSİN BEDRİCİM!

Aileden gelen bir şeyler de vardır mutlaka...
H.A.: Annem, Konya-Akşehir’den çıkıp Adana Kız Lisesi’nde yatılı okumuş. O dönemde ülkede büyük bir kalkınma seferberliği var. O da ‘Okumalı ve vatana, millete faydalı olmalıyız’ diye düşünüyor. 9 bile almıyor öğrencilik hayatında. 1952’de İstanbul Teknik Üniversitesi’nden mimar-mühendis olarak mezun oluyor.

Nasıl keşfettiniz çocuklarınızın yeteneklerini?
M.B.: Ben çizim yaptığım için sürekli ortalıkta kağıtlar, kalemler oluyordu. Bedri iki yaşındayken bir şeyler karalamaya başlamıştı. Çizdiklerine bakınca perspektif bildiğini gördük. Yuvadaki öğretmenleri ve ressam, eğitmen Kayıhan Keskinok da söyledi aynı şeyi. Bir toplantı için İsviçre’ye gidecektik, “Gitmişken mutlaka oradaki uzmanlara gösterin” dediler. Orada iyice anlaşıldı. Altı yaşında yurt dışında sergiler açmaya başlamıştı.
B.B.: Annem bir ressam keşfetti ama bir mimar yitirdi.

Nasıl yani?
M.B.: Bedri ilkokula giderken legolarla çok güzel çalışmalar yapıyordu. Bana da “Anne, nasıl olmuş” diye soruyordu. Pedagoglar “Çocuğunuz ünlü oluyor, her yaptığını çok beğenmeyin, şımarır” dedikleri için ben de “Aferin, güzel” diyorum sadece, o da yarım ağız...
B.B.: Ben de kendi kendime “Oğlum, seni en çok seven insan bile bayılmıyor yaptıklarına” dedim ve mimar olmaktan vazgeçtim! Bundan yalnız 12-13 yıl önce annem “Oğlum çocukken çok güzel lego evler yapıyordun. Muhteşem bir mimar olabilirdin” deyince gerçek ortaya çıktı. Dünya çok çılgın bir mimarını böyle kaybetti. Anne-babaları uyaralım; bir mimiğiniz çocuğunuzun hayatını değiştirebilir. Bakın, benim aklım hâlâ
mimarlıkta...
M.B.: Geç kalmış sayılmazsın Bedricim!

Peki evde küçük bir ressam varken diğer çocuk ne yapıyordu?
M.B.: Bir pedagog “Ablanın kişiliğini bulabilmesi için kardeşleri bir yıl birbirinden ayırmanız lazım” dedi. Hülya’yı, 11 yaşındaydı o zaman, Münih civarında bir yatılı okula
verdik.
H.A.: Bir anda Alpler’de, rahibelerin işlettiği, eski bir şato içindeki okulda buldum kendimi. Bir kelime Almanca bilmiyorum ve de..

Bedri ve Hülya kardeşler, anneleri Mutahhar Baykam ve dönemin önde gelen CHP milletvekillerinden Suphi Baykam ile birlikte. Mimarlık hevesinden vazgeçen Bedri Baykam, kendini resme verdi (solda).

“Beni terk ettiler, kardeşimi daha çok seviyorlar” diye düşündünüz mü?
H.A.: Hiç kırılmadım. Bunu benim iyiliğim için yaptıklarını biliyordum. Sadece çok özledim. Orada şey öğrendim. O okulda da, Dame de Sion’da da... İstanbul’a taşındıktan sonra Dame de Sion’a gitmemi istemişti babam. Oradaki yaşıtlarım iki sene hazırlık, üç sene de bütün dersleri Fransızca okumuşlar. Fransızca biyoloji dersindeyim, bir kelime anlamıyorum. Babama anlattım, “Benim kızım yapar” dedi. İlk yıl çok zorlandım ama iftihara geçerek bitirdim. Babamın tarzı buydu. Ailemizin işinin başına geçişim de böyle oldu. Boğaziçi’nde ikinci sınıftaydım, bir gün şirkete bir geldim, genel müdür olmuşum.
Çıldırdım. “Benim kızım yapar” dedi yine.

SAYISIZ KEZ ŞU SERZENİŞİ DUYDUM: “BEDRİ BEY, KÜÇÜKKEN ANNEM HEP SİZİ ÖRNEK GÖSTERİRDİ”

Bu kadar büyük hedefler koymasalardı, Bedri Bey “Resim öğretmeni olmak bana yeter” deseydi örneğin, ne yapardınız?
M.B.: Öyle bir hedef koymazdı diye düşünüyorum.
B.B.: Anladınız mı? “Koyamazdı” diyor yani (gülüyor).

Hiç çocuklarınıza “Ayten Hanım’ın çocuğu bak neler yapıyor” gibi bir şey dediniz mi?
M.B.: Gıpta etmek, heveslenmek... Bunlar olmadı hayatımızda. Ulaştığımız nokta bizim hedefimizdi.
B.B.: Tam tersi olurdu ama. Büyüdükten sonra, sayısız yaşıtımdan sonra şu tatlı serzenişi duydum: “Bedri Bey,
ne zaman yaramazlık yapsam annem ‘Elâlemin oğlu dünyayı fethediyor’ diye sizi örnek gösterirdi.”