B planımı nasıl yaptım? Orada, bir köy var uzakta...

Şöyle oldu... Aklıma yatan bir iş teklifi aldım. Kabul ettim. Mevcut işimle vedalaştım.  Evin eşbaşkanından “Biraz arazi olabilir miyim, hem burada olduğumdan daha az masraf çıkartırım” diyerek izin aldım; indim güneyin kırsalına, bir kısım arkadaşın yanına. Sonra ülke ekonomisi ve diğer malum durumları benim yeni işi yalan etti. Bulunduğum beldede kendimi döndürecek kadar bir girdi sağlamanın yolu açıldı, kaldım gibi oldu.

Şimdi mevcut sistemde önlerini göremeyen beyaz yakalılar kendilerine birer B planı hazırlıyor. Öyle deniyor bir süredir en azından. B planı yapanlar bu sene uygular artık. Yerini değiştirir. Ben aslında kendimi şehir çocuğu olarak tanımlarım. Hiç öyle köye yerleşme falan derdim olmamıştı. Bir süre takılmak iyi de orta vadede bana basar o işler diye düşünüyordum. Pek öyle olmadı. Sabahları uzun patika yürüyüşleri yapmaya, fiziksel işlere, dağa bayıra tırmanmaya, hayvanatla haşır neşir olmaya o kadar hızlı bağımlı oldum ki şehre her döndüğümde kendimi “Ee n’apıcam ben burada, sıkılırım ki” derken buluyorum.

Ekürim köpek hayvanını özlüyorum falan. Sık sık da kendisinden bahsediyorum. Nitekim bir arkadaşıma ortamımı anlattığım mail’de de ondan bahsetmiş ve şöyle demişim: “Kırlı, bayırlı, bahçeli ortamda köpek lazım hocam. Köpeğe de eğitim şart. Bizdekinin durumu yokmuş, okuyamamış. Bankamatik memuru kendisi. Yemek varsa en öndeler, iş varsa hepsi arazi. İşin kötüsü gerçek bir köpeğe de ihtiyacımız var. Domuzsa domuz, başıboş köpekse başıboş köpek. Ben mi kovalayacağım lan bunları? Beraber mi bot bağladık? Geceleri de benim yanımdan duvar ötesine sapık gibi havlıyor. Evet abi orada domuz var, ben de farkındayım, sesini de duyuyorum kırt kırt. Git kovala, ya da bırak takılsın orada, bize ne domuzdan? Burada ne kuru gürültü yapıyorsun arkanı bana vermiş? Hem benim başımı ağrıtıyorsun, sana hişt pişt yapmakla uğraşıyorum hem de domuzu kovalamıyorsun. Sonra bir de böyle biz köpekliğimizi yaptık, havladık gibisinden bir gönül rahatlığıyla takılmalar... ” Sızlanıyorum ama kendisinden çok memnunum son kertede.

Ee iyi ortam işte; bu B planının sıkıntısı ne derseniz şöyle şeyler diyebilirim ama: Bir kere pek orijinal bir plan değil. Zaten kime dokunsan işi bırakıp küçük bir yere kaçmanın peşinde. Bir süre sonra kaçtığınız model insanları köylünüz olmuş durumda bulabilirsiniz ki iş biraz da oraya gitmiyor değil. ‘Yeni köylü’ deniyor bu kaçış niyetini gerçeğe döndürene. Ve her yeni köylüyü dolandırmak için aportta bekleyen bir eski köylü bulunuyor. Abuk sabuk arazilere abuk sabuk fiyat talepleri. Tabii köye dönüşü minnoş bir Ege köyü değil de Niğde’de yaşamaya varsanız maliyet epey düşer. Ama o pek tercih edilmiyor benim gördüğüm.

Ya bi de yeni köylü öyle bir köy övüyor ki aklınız uçar. Köyün doğma büyüme yerlisi bu kadar övmüyor köyü. Manidar...