10 yıl önce hayatımı değiştirdim çünkü...

Yeni bir projeniz var: Web siteniz derinmermerci.com.  Neden böyle bir platform yaratma kararı aldınız?

-Her şey bir blog açma niyetiyle başlamıştı. Kendime moda ve stil üzerine notlar yazacağım mütevazı bir paylaşım alanı yaratmak istedim. Sonra iş büyüdü. Ve ortaya DM adını verdiğimiz bu dijital platform çıktı. Arkadaşlarım “Bu site sana benziyor Derin” diyorlar. Gerçekten öyle. Tarzımı, hayatımı ve  dünyamı yansıtmasıyla... Kendimce bana ilham veren konuları paylaşıyorum. .

Hayatınız hakkında hatırı sayılır bir bilgiye sahibiz çünkü paparazziler peşinizde koşuyor. Bizim o karelerde gördüğümüz Derin, sizi ne kadar yansıtıyor?

- Hakkımda doğru yanlış pek çok haber yapıldı, yapılıyor. Ben bu hayatı seçmedim.  Ben bu hayata doğdum.10 sene önce farkındalıklarım arttı, önceliklerim değişti.  Kendime daha samimi ilişkilerin olduğu bir dünya seçtim ve çevreme bana bir şey katan akıllı insanlarla doldurdum.

Neden böyle oldu sizce?

- Bana göre sebeplerden biri, belki de en önemlisi annem gibi güçlü bir kadının, 41 yaşında üç çocuğuyla dul kalması. Babam bize kimseye muhtaç kalmadan yaşayabileceğimiz maddi ve manevi imkânlarla dolu bir hayat bıraktı. 

Peki ilgi hoşunuza gitmedi mi?

- Tabii ki gitti. Ben gittiği her ortamda parlamasını seven bir kızım. Allah da bu ilgiyi eksik etmesin. Çünkü ilgi demek gözünün ferinin parlaması demek. Ama ne hoşuma gitmiyor: Her dakika bakımlı olmak zorunda hissetmek, dışarıda bir mekânda yemek yerken ‘Acaba beni çekiyorlar mı?’ diye lokmamı hızlı hızlı çiğnemek... Arkadaşımla konuşurken ‘Acaba konuştuklarımız duyuluyor mu’ diye ha bire kısık sesli konuşmak... Bir davete gidiyorsam zaten işini yapan fotoğrafçılara poz veriyorum.  Ama yürürken önüme atladıkları zaman tedirgin olmuyor değilim.

Geçen hafta anoreksik olduğunuz iddia edildi... Sitenizde yalanladınız...

- Beni takip eden bir kitle var.  Bir sürü mail ve Instagram yorumu alıyorum. Mesela bir  takipçim bana “Ben yemeğimim bir öğüne indirdim, sizin gibi olabilir miyim?” diye mesaj attı. O an fark ettim ki bu konuda bir açıklama yapmamın zamanı geldi. Ben sağlıklı  yemek yemeyi çok seven biriyim.  Sağlıklı  beslenmenin insanın kendine saygı duyması demek olduğunu düşünüyorum. Kendime de uyguluyorum. Herkese de tavsiye ederim.

BİR DAHA DÜNYAYA GELSEM YİNE CEM’DEN ÇOCUK YAPARIM

Türk medyasının parlak isimlerinden Cem Aydın’la evlendiniz. İlişkiniz nasıl başladı?

- Eşim Cem muhteşem bir adam; Çok olgun, merhametli, sevgi dolu, uyumlu, akıllı. 10 senedir tanışıyoruz, evlenmeden bir buçuk sene önce hemen hemen her gün beraberdik. Dostluğumuz, keyifli vakit geçirmek ve gülmek derken hayatı paylaşmaya döndü. Evleneceğin adamın dostun olması büyük bir avantaj, kumaşının iyi olması büyük bir lüks. Lal ve Mila çok şanslılar; Cem gibi babaları var, Mehmet Mermerci ve Doğan Aydın gibi dedeleri var. Bir daha dünyaya gelsem yine Cem’den çocuk yaparım. Ama bana göre evlenmek çok şart mı dersen, değil...

Nasıl yani?

- Anne olmak muhteşem. Cem  bir keresinde bana “Evlilik çok enteresandır, tüm bu güzel enerjileri kısıtlar” demişti. Ben de böyle düşünüyordum. Evlilik zor bir kurum. Bizde, bizi kurtaran Cem’in olgunluğu ve benim eriştiğim olgunluk. İki tarafın da özgür alanına müdahale etmediği bir hayat yaşıyoruz. Örneğin, o yelkenliyle çıkmak istiyor, keyif alacağını bildiğim için “Hemen git” diyorum.

Peki neden evlendiniz o zaman?

- Çocuk istiyordum. Evlenmeden de çocuk yapabilirdim. Ama ben olduğum için büyük olay olurdu. 

Anneniz bu kadar ani evlenmenize ne dedi peki?

- Evlenmeye bu kadar çabuk karar vermemizi  yadırgadı. Fakat birbirlerini tanıdıkça annem benden çok Cem’ci oldu. 

Evlilik ve çocuk sahibi olmak sizi nasıl değiştirdi?�

- Biz Cem’le birbirimizin özel hayatına fazlasıyla saygı duyan bir evlilik yaşıyoruz. Fakat çocuklardan sonra öncelik, onların mutluluğu oldu.  Ben çok güçlü kadınlar arasında büyüdüm. Ben, annem, Yosun ve Tansa çok güçlü kadınlarız. Lal ve Mila’nın da  maneviyatı güçlü, ayakları yere basan, birbirine düşkün kızlar olmasını arzu ediyorum.

AZ VE ÖZ BANA YETİYOR

Sokak hayvanlarına karşı tavrınız gerçekten muhteşem. Kaç sokak hayvanına kol kanat geriyorsunuz?

- Küçükçekmece’de hayvanların çok iyi bakıldıkları, çok mutlu oldukları bir çiftliğe destek veriyorum. Şimdi Bahçeköy’de yeni bir çiftlik daha bulduk. Bu benim 10 senedir yaptığım bir şey. Barınaklara harcadığım para bana hiçbir zaman yük olmadı.

Sizin için ‘yük olmak’ diye bir durum söz konusu mu? Varlıklı bir ailenin kızı olarak sizin için ‘pahalı’ kelimesinin bir karşılığı var mı?

- Elbette. Para benim için bir araç. Araç olduğu için onunla alabildiğin her şey geçici. Dünya kadar paran olsun sevgiyi satın alamazsın. Sevilmek, saygı görmek doğuştan olmuyor, bunları kazanıyorsun. Para gibi araç olan bir şeyle manevi duyguları satın almaya çalışanlara çok üzülüyorum. Her evde olduğu gibi bizde de paranın nasıl harcanacağı konuşulur. Derin olarak, inandığım şeylere para harcamaktan gocunmam. Mesela  bir yemekte iyi vakit geçiriyorsam, yediğim içtiğim şeylerin karşılığında verdiğim bedel yanıma kârdır.  Paranın ne kadar zor kazanıldığını biliyorum. Çünkü hayatı boyunca ailesi için çalışmış bir babanın kızıyım.

Bir dönem aldığınız çantaların fiyatı, elbiseleriniz vesaire magazin dergilerinin başlıca konusuydu.�

- Artık her şeyin fazlasına para harcamak beni rahatsız ediyor. Kullanmadığım bir sürü çantam, kıyafetim, ayakkabılarım var.  Bana göre yer kaplamaktan başka bir işe yaramıyor. Az ve öz bana yetiyor. 

Bazı kesimler B planı olarak yurtdışına taşınma planları yapıyor. Siz uzun süre yurtdışında yaşadınız ama buraya döndünüz, neden?

- New York ve  Paris’te çok keyifli yaşadım. Dolayısıyla oralarda yaşamanın ne demek olduğunu biliyorum. Tabii son zamanlarda yaşadığımız olumsuzluklar hepimizi çok etkiledi. Ama  arkadaşlarım, çevrem, ailem burada. Ve onlara çok bağlıyım. Türkiye benim vatanım, ben bu topraklarda yaşadığım için çok mutluyum. 

Taşınmayı düşünmüyorsunuz yani...

- Gitmek benim aklımda hiç yok. Bazen kızlarımın yurtdışında alabilecekleri eğitim fark yaratır mı diye düşünüyorum. Ama ben bu topraklarda doğdum, büyüdüm. Buraya olan bağım ve dostluklarım benim için çok kıymetli. Yurtdışında kuracağım yaşamın bana ve kızlarıma burada bulduğum samimiyeti hissettireceğini düşünmüyorum. Temennim;  Lal ve Mila dünya vatandaşı olsun, dil bilsinler, üretsinler, yaratsınlar, komplekssiz olsunlar. Ve kesinlikle bu ülkeye katkıları olsun.

MERMERCİLERİN KIZI OLMASAYDIM...

Sanıyorum sahne sanatlarıyla ilgilenirdim. Kulağa hitap eden farklı bir meslek dalında eğitim almayı tercih ederdim. Küçükken durum farklıydı: Babam matematiğe çok meraklıydı, bana altı yaşında cebir öğretti. Ben de belki de babama yaranmak için büyüyünce matematik profesörü olacağım derdim...