Haftanın albümleri

AVRIL LAVIGNE
AVRIL LAVIGNE
Epic / Sony Music

Avril Lavigne yeni albüm yapınca hayranları, o çok sevdikleri ‘hem romantik hem serseri sokak kızı’nın rengârenk, ‘punk’ımsı’ dünyasına ait yeni şarkıları merak ederken ben her seferinde Avril’in o karakteristik imajını (buna şarkılarının tarzları da dahil) terk edip etmediğini merak ediyorum. Ve evet, Avril o imajının dışına çıkmıyor ama yavaş yavaş, ufak tefek farklılıklarla da yenileniyor. Bu albüm, onun beşinci stüdyo albümü ve Avril’in bu albüme kendi adını vermesi, ‘Asıl Avril, bu albümdeki Avril’dir’ mesajı içeriyor. O açıdan bakarsak ben ‘Rock n Roll’, ‘Here’s to Never Growing Up’ gibi hitleri seslendiren; ‘Hush Hush’ta, ‘Falling Fast’te ya da eşi Chad Kroeger’la düet yaptığı ‘Let Me Go’da dalıp uzaklara gitmemizi sağlayan Avril’i seviyorum ama ‘Hello Kitty’ adlı skandal şarkıyı seslendiren Avril’i ne yapacağız? Sanırım onu böyle kabul edeceğiz; biraz pop, biraz rock (albümdeki Marilyn Manson düetine dikkat!), biraz balad, biraz punk... Vasat üstü bir pop-rock ikonu, şaşırtmayan sanat...

SEPULTURA
THE MEDIATOR BETWEEN HEAD AND HANDS MUST BE THE HEART
Nuclear Blast

Bir zamanların death/ thrash metal efsanesi Sepultura için Max Cavalera sonrası dönem bir türlü iyi gitmedi. Evet, konser ve turne anlamında grubun hâlâ bir sıkıntısı yok ama albüm kalitesi bazında konuşmak gerekirse, Brezilyalı ekibin önlenemez eriyişi gözlerimiz ve kulaklarımız önünde devam ediyor. Aslında Max’ten sonraki ilk iki albümü biraz severim ama ondan sonraki 3 albüm de içlerindeki birkaç parça dışında vasata bile yaklaşamayacak derecedeydi. 2011’de çıkan bir önceki albüm ‘Kairos’ ise Sepultura’dan beklentilerimi minimuma indirgemiş olmamın sayesinde mi bilemiyorum, beni bayağı sarmıştı şaşırtıcı bir şekilde. Şimdi ismi iki satıra anca sığan bu albüme (‘The Mediator Between Head and Hands Must Be the Heart’) de yine düşük beklentiyle başladım ama bu sefer ‘Kairos’taki gibi istisnai bir durum yok, yani bildiğimiz Max sonrası Sepultura vasatlığı... Hatta bu dönemin ‘A-Lex’ (2009) ile birlikte en kötü albümü olabilir. Bir şarkı bile beni heyecanlandırmadı resmen.

BRITNEY SPEARS
BRITNEY JEAN
RCA / Sony Music

Popun eskimeyen yıldızlarından Britney, ne yaparsa yapsın bir şekilde her albümüyle zirveyi görmeyi başarıyor. Kariyerinin bu sekizinci albümüne ise aile içindeki lakabı olan ‘Britney Jean’ ismini layık görmüş. Yani bu albüm, uzun zaman sonra Britney’den dinlediğimiz en kişisel albüm. 10 şarkılık albümde Britney’nin teknolojik stüdyo imkânlarından yararlanma işini hafiften ölçü kaçırarak uyguladığı şarkılar olsa da genel olarak iyi bir prodüksiyon mevcut. Kardeşi Jamie Lynn ile yaptıkları düet ’Chillin with You’ albümdeki favorilerimden. Albümün en iyi şarkısı ise yüksek tempolu dans hitlerinden biri değil de albümün geneline kıyasla daha sakin ve duygusal bir şarkı oldu: Son yılların pop müzik dalındaki en önemli beste fabrikası Sia Furler ve dünyanın zirvesindeki pop yıldızlarından Katy Perry’nin ortak imzasını taşıyan ‘Passenger’ Britney Spears klasikleri arasına girecektir. İkinci yarısında tempo düşüp besteler hafiften sıkıcılaşsa da 2013’ün iyi pop albümlerinden biriydi bu.