Genç bir kalbin vefa mektubu
Güncelleme Tarihi:
Taylan YILDIRIM (DHA)
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 02, 2006 00:00
İzmir Ege Üniversitesi Hastanesi’nde sekiz ay nakil bekledikten sonra, yaşamının son dakikalarında nakledilen kalple hayata dönen 14 yaşındaki Muhammet Cemil Kılıçkıran, vefa duygusuyla dopdolu. Kalbiyle yaşam bulduğu Ş.T’ye olan minnet duygularını mektup şeklinde kaleme alan Muhammet Cemil Kılıçkıran, mektubu elektronik posta zinciriyle binlerce insanla paylaştı.
16 yaşındaki Ş.T’ye ithafen yazdığı mektubunu, "Emin ol, hayata dair iyi olan her şeyi senin kalbinde taşıyıp büyüteceğime söz veriyorum" sözleriyle bitiren Muhammet Kılıçkıran, "Bana oğullarının kalbiyle hayat veren aileye de ulaşmak istiyorum. Onlara çocuklarının ölmediğini, benim bedenimde yeniden hayat bulduğunu göstermek istiyorum" dedi.
Yüreğime koyabileceğim bir kalbin geleceğini biliyordum
Muhammet Cemil Kılıçkıran, "Genç bir kalbin öyküsü" başlığıyla yazdığı mektubunu şöyle sürdürdü:
"7 Temmuz 2005 günlerden perşembe, bugün hiç kaybetmediğim umutlarımın, tükenmeyen sabrımın, bitmeyen inancımın ve beklediğim bir yılın son bulduğu gün. Canımın can bulduğu gün. O karanlık yoğun bakım gecelerinde, bağlı olduğum makinalardan, bedenime ve ruhuma ağır gelen tüm acılardan kurtulacağımı biliyordum. Biliyordum bir gün yüreğime koyabileceğim bir kalbin geleceğini. Biliyordum tazecik duygularımın eskimiş kalıbından çıkarılıp yeni bir kalbe yerleşeceğini. Ve nihayet bana uygun kalp bulundu. Yeni kalbim saatte 1000 kilometre hızla ilerleyen bir uçakla bana doğru yaklaşıyordu. Ben ise sadece düşünüyordum. Ya uçağa bir şey olursa, ya vaktinde yetişmezse ya beklemekten yorulmuş bedenim bu heyecana dayanamazsa, ya eski kalbim 12 yıldır yaşadığı bedenimden atılacağını anlar da kıskanıp yeni kalp yerleşmeden bedenimde duruverirse... Bütün bunları düşünürken artık uyuma vaktim gelmişti. Bir an evvel yeni kalbi karşılamak için uyumam gerekiyordu, belki de hiç uyanamama pahasına ne zor bir gündü benim için. Ya bitiş ya da yeniden başlayış. Ben inandım hayata sıkı sıkı tutundum ve uykuya daldım. Uykudan uyanalı tam 7 ay 25 gün oldu. Bana can veren canı unutamadım. İnanıyorum ki o da güllerin dalından, yaprağından kanadından bakıyordur hayata. Emin ol hayata dair iyi olan her şeyi senin kalbinde taşıyıp büyüteceğime sana söz veriyorum."
Yüreğime koyabileceğim bir kalbin geleceğini biliyordum
Muhammet Cemil Kılıçkıran, "Genç bir kalbin öyküsü" başlığıyla yazdığı mektubunu şöyle sürdürdü:
"7 Temmuz 2005 günlerden perşembe, bugün hiç kaybetmediğim umutlarımın, tükenmeyen sabrımın, bitmeyen inancımın ve beklediğim bir yılın son bulduğu gün. Canımın can bulduğu gün. O karanlık yoğun bakım gecelerinde, bağlı olduğum makinalardan, bedenime ve ruhuma ağır gelen tüm acılardan kurtulacağımı biliyordum. Biliyordum bir gün yüreğime koyabileceğim bir kalbin geleceğini. Biliyordum tazecik duygularımın eskimiş kalıbından çıkarılıp yeni bir kalbe yerleşeceğini. Ve nihayet bana uygun kalp bulundu. Yeni kalbim saatte 1000 kilometre hızla ilerleyen bir uçakla bana doğru yaklaşıyordu. Ben ise sadece düşünüyordum. Ya uçağa bir şey olursa, ya vaktinde yetişmezse ya beklemekten yorulmuş bedenim bu heyecana dayanamazsa, ya eski kalbim 12 yıldır yaşadığı bedenimden atılacağını anlar da kıskanıp yeni kalp yerleşmeden bedenimde duruverirse... Bütün bunları düşünürken artık uyuma vaktim gelmişti. Bir an evvel yeni kalbi karşılamak için uyumam gerekiyordu, belki de hiç uyanamama pahasına ne zor bir gündü benim için. Ya bitiş ya da yeniden başlayış. Ben inandım hayata sıkı sıkı tutundum ve uykuya daldım. Uykudan uyanalı tam 7 ay 25 gün oldu. Bana can veren canı unutamadım. İnanıyorum ki o da güllerin dalından, yaprağından kanadından bakıyordur hayata. Emin ol hayata dair iyi olan her şeyi senin kalbinde taşıyıp büyüteceğime sana söz veriyorum."