Futbol filmi değil Beşiktaş'ın hikayesi

EYŞAN ÖZHİM: AYDIN BENİ TARAFTAR YAPTI

* “Benimle Oynar mısın?”ın hem oyuncusu, hem senaristi hem de yapımcısısınız. Nasıl doğdu bu proje?

- Aydın, 10 sene evvel bu projeyi bana getirmişti, “İlk filmim mutlaka bu olsun” demiştim ama olamadı. Yine de bu iş tam 10 senedir aklımdaydı. İki sene önce Kültür Bakanlığı’na başvurdum, destek verdiler. Onlar beğenince ben de “Demek benim sevdiğim kadar var” dedim. Zaten Aydın Bey’den böyle bir proje bekleniyordu.

* Kimlerin beklentisi vardı?

- Özellikle Beşiktaş ve sinema camiasının bildiği bir işti bu. Çünkü o Beşiktaş’ta doğmuş, büyümüş. Filmde kendi hikâyeleri de var. Bir de semt hikâyeleri yazma konusunda başarılı olduğu için hemen bunu çekelim istedik. İnönü Stadı yıkılmadan da başlattık çekimleri.

* Bu filmde sizin hikâyeniz de var mı? Sibel’in ne kadarı sizsiniz?

- Senaryoyu Aydın Bey’le birlikte yazdık, o yüzden yüzde 50 ben de varım filmde. Senaryonun kadın hikayesi tarafında daha çok benim emeğim var diyebilirim.

FUTBOL ERKEK İŞİDİR DİYORLAR

* Daha çok hangi konuya vurgu yaptınız?

- Erkek dünyasında kadınların istedikleri kadar rahat var olamaması ve hayatı bir oyun gibi yaşayamaması... Mesela futbol... “O erkek işidir” diyorlar. Oysa Beşiktaş’ta, o ortamın içinde pek çok kadın var. Ben de uzun zaman hem maçlara gittim, hem balık pazarının ve çarşının içinde zaman geçirdim. Oradaki kadınları izledim.

* Erkek dünyası futboldan ibaret değil tabii. Daha birçok farklı alanda kadınlar var olma çabası gösteriyor.

- Bence o sınırlar aşıldı artık. Kadınlar birçok alanda varlıklarını kabul ettirmeyi başardı. Yine de zorlanmadıklarını söyleyemeyiz. İş kadınları, erkek dünyasının içinde çok çabuk yara alabiliyorlar örneğin. Erkekler daha çok oyunbozanlık yapıyor.

AYDIN BULUT: ÇARŞI, SON BARİKATLARDAN BİRİDİR

* “Benimle Oynar mısın?” cümlesinin filmdeki yeri ve anlamı ne?

- Biz hayatı da bir oyuna benzeterek bu hikayeyi yazdık. Filmde bir yandan sınırlar, sınıfsal farklılıklar, cinsiyet ayrımı konu ediliyor; bir yandan da bütün bu farkları ortadan kaldıran şeyin oyun olduğu gösteriliyor. Futbolun tüm bu sınırları kaldıran bir yanı var aslında... Bu yüzden futbol, hikayemizin bir tarafında duruyor ama biz burada asıl hayatın içindeki oyunu ve ahlakı tartışmaya çalıştık.

* Hazır futbol ve Beşiktaş’tan konu açılmışken, Galatasaray derbisinde yaşananlarla ilgili görüşlerinizi de alayım...

- Bu, oyunun nasıl bozulabileceğinin çok iyi bir örneği. Yenilseniz bile keyfini çıkarabileceğiniz bir maç, garip biçimde komplo havasına dönüştürüldü. Çirkinlik üstüne çirkinlik yapıldı. Kazanmak adına haksızlık yapmaya ve saldırganlaşmaya kesinlikle karşıyız. Biz taraftarlar olarak kendimizi oyunun bir parçası olarak görüyoruz, sadece seyirci değiliz. Çarşı grubunu ve Beşiktaşlılar’ı farklı kılan şey budur aslında, hiçbiri hiçbir zaman seyirci kalmaz. Beşiktaş ve Çarşı, son barikatlardan biridir.

* Sahada yaşananlar hayatın da içinde olan şeyler. Sizin bahsettikleriniz çok ütopik geliyor bana... Ben mi çok umutsuzum, siz mi fazla umutlusunuz?

- Vicdanınızı, ahlakınızı korumak demek neredeyse direnmek anlamına geliyor. Giderek daha çok şeyi kaybetmeye başladığımız şu günlerde, “Hayır biz bunları kaybetmek istemiyoruz” diyenler de olacaktır, hayatın dengesidir bu. Soruya gelince... Biz çok karanlık görmüyoruz geleceği, o şekilde düşünerek kendimizi karartmıyoruz. Haksızlığa uğranmadan yaşanacak bir dünya düşüncesi çok ütopik olmasa gerek.

* Film hakkında yanlış bir algı oluşmasını istemem, açıkça sorayım: Futbol filmi mi bu?

- Hayır, bu bir semtin ve insanlarının hikâyesi. Öncelikle bir İstanbul hikâyesi anlatmak istedik. Beşiktaş’ı da korumak istiyoruz. Ortak yaşam alanlarımızı kaybetmek istemiyoruz.

ARTIK MAÇLARI KAÇIRMIYORUM

* Futbolla aranız nasıl?

- Çocukken sporcu bir yapım yoktu. Fanatik bir taraftar da değildim. Dikiş dikmeyi, kurabiye yapmayı tercih ederim. Ama Aydın’la tanıştıktan sonra Beşiktaş’ın hiçbir maçını kaçırmaz oldum.