"Evrensel Yabancılar" İstanbul'da buluşuyor

Dünyanın dört bir yanından gelen sanatçıların yapıtlarını biraraya getiren Evrensel Yabancılar başlıklı sergi 27 Şubat'ta Borusan Sanat Galerisi'nde açılıyor. Günümüz dünyasında görsel sanatlar alanındaki yeni eğilimlere dikkat çekmeyi amaçlayan sergi 12 Nisan tarihine kadar sürecek. Serginin küratörlüğünü İspanyol Rosa Martinez üstleniyor.Sergiye; Portekiz’den Vasco Araújo, Meksika’dan Daniel Guzmán, Finlandiya’dan Tuomo Manninen, Kosta Rika’dan Priscilla Monge, Türkiye’den Aydan Murtezaoğlu ve Japonya’dan Jun Nguyen-Hatsushiba katılıyor. 1975 doğumlu Araújo hariç sanatçıların hepsi 1960’larda doğan, ama genç yaşlarına karşın Venedik, İstanbul, Havana, Sydney, Lima ve Yokohama gibi uluslararası bienallerde yapıtlarını sergilemiş sanatçılar.Sanatçıların her biri düşüncelerin, insanların ve ürünlerin yoğun bir hızda dolaşıma girdiği küreselleşmiş bir dünyada yaşıyor…Kosta Rika’lı sanatçı Priscilla Monge de, Orkid sponsorluğunda Borusan Sanat Galerisi’nin bir duvarında Orkid kadın bağlarını tuğla gibi yanyana yerleştirerek “Duvar” isimli yapıtını gerçekleştiriyor.Serginin küratörü Rosa Martinez, küresel dolaşımın yeni biçimlerinin (göçle, para akışıyla, yeni teknolojilerle, bilgi aktarımı yoluyla olsun) yerküremizde yeni bir sanal toplum yaratmış olduğunu düşünüyor. Martinez, iletişim hızı sayesinde yoğun bir ilişkiler ağı kurulduğunu, ama bir yandan da yeni sömürü ve yeni itaat biçimlerinin ortaya çıktığını söylüyor. “Postmodern kimlikler; değişimin heyecanıyla yitirilenlerin hüznü arasında sürekli bir parçalanma halinde ve  bir akış içinde… Yersizlik ya da çok-yerlilik artık pek çok kimsenin ortak özelliği; göçebeler de artık tek bir yerde yaşamıyorlar, tek bir kültürde var olmuyorlar, tek bir yeni dili konuşmuyorlar. Bu “evrensel yabancılar”, Slavoj Zizek’in deyimiyle “canlı birer zıtlık  örneği” oluşturuyorlar.” Bu sergide yer alan sanatçılar, yapıtları aracılığıyla görsel sanatlar alanında dünyadaki yeni eğilimlere de dikkat çekiyorlar. Küratör Rosa Martinez’e göre modernliğin vaat ettiği sürekli gelişme düşü artık kesinkes yok oldu, Batı’nın estetik dilinin mutlakçı tavrı da marjinal yaklaşımların arasında kayboldu. Postmodernliğin ve türevlerinin salt yüzeyinde kalmamak içinse, eleştirel tavrımızı korumak zorundayız. �