Evine gittiğimde yedi erkek beni bekliyordu

Sevgili Güzin Abla, senin sıkı bir takipçinim. Ben 29 yaşında, 10 yıllık evli, 9 yaşında bir oğlu olan, çalışan bir kadınım.Eşim oldukça hoşgörülü bir insan ama ben onun sevgisine ihanet ettim. Sırf o görevde olduğunda benim canım sıkılmasın, oğlumuz öğrensin diye, evimize bilgisayar almıştı. O yokken, ben sık sık internete girer, bazen de chat yapardım. Bir gün bir tavla sitesinde rakibimle konuşup, onun dünya görüşü, terbiyesi, zekası ve düşünce yapısını öğrendikçe, onu daha da çok merak etmeye başladım. Ona çağrı bırakmadığım sürece beni aramıyor ve taciz etmiyordu. Uzun bir süre yazıştıktan sonra, onu tanımak istediğimi söyledim. Benim evli bir kadın olduğumu biliyordu. Asla üzerime çok düşmüyordu. İki arkadaş gibi buluşmaya başladık. Bir akşam beni lüks bir restorana davet etti. Ardından birer kahve içmek için evine gitmiştik. Evine önce de gitmiş, ters bir hareketini görmemiştim. Ama o gün çok farklı olacaktı. Kahvelerimizi içip sohbet ederken, birden evin içi hiç tanımadığım erkeklerle doldu. Bağırırsam beni öldüreceklerini söylüyorlardı. Kaçamadım, çaresiz o gece evdeki 7 erkeğin tecavüzüne uğradım. Ve o güvendiğim, saygı duyduğum adam, benim bu durumda resimlerimi çekti, kasete de aldı. Sabaha karşı bıraktılar, yüzüne tükürdüm ama ‘Aşkım, artık her çağrışımda geleceksin, sıkıysa gelme de göreyim’diye, beni tehdit etti. Ablacığım şimdi bu şerefsiz adamın kölesi oldum. Kocamın ve oğlumun yüzüne bakacak halim kalmadı. Resim ile kaseti alabilmek uğruna, her çağrışında gidiyorum, bazen yalnız onunla, bazen de bulduğu erkeklerle birlikte olmak zorunda kalıyorum. Bu durumdan nasıl kurtulacağımı da bilemiyorum. RUMUZ: HATASIZ KUL OLMAZMIŞBu öykün okurlarıma ibret olmalı. Ben de böyle olayları duyunca, insanlara karşı güvenimi kaybediyorum. Böylesine korkunç bir insanı nasıl yanlış tanımışsın, nasıl yalnızca internetten tanıştığın birinin evine gitmeye cesaret göstermişsin. Mektubunu okurken sanki polisiye kurgu okur gibi oldum. Aile büyüklerinden birine durumu açsan, onlar da seni suçlarlar mı? Sanki bu adamın insafına kalmış gibisin. Her şeyi göze alıp, bu ahlaksız insanı savcılığa şikayet etmelisin. Bilmem, eşin bu kadar hoşgörülü olabilir mi? Yine de suçsuzluğuna inanabilir belki. Benim sorunum akraba evliliği ve yasak aşkAkraba evliliği yüzünden, gerçek aşk bu mu, diye düşünürdüm. Ta ki, bir genç kızla karşılaşıncaya kadar. Aşkı onda yaşadım, bomboş hayatım doldu. Fakat 2 çocuğumun zarar görmesini istemiyorum. Eşim de ben de ailelerimizin kurbanı olduk. Ancak sevdiğim insan da üzülüyor. Ayrıca kafama takılan bir sorun da şu: Sevdiğim bana, ‘Kız değilim, tecavüze uğradım’ demişti. Daha sonra, ‘Sen benim tek erkeğimsin’ dedi. ‘Neden kanama olmadı’ deyince de ‘Yanından ayrıldıktan 1- 2 saat sonra oldu’ dedi. Yuvamın yıkılmasını istemediği için saklamış. İlişkimiz aşka dönüştü. Lütfen, bana bir ışık gösterin. RUMUZ: H. G. Her zaman söylediğim gibi, işte aileler zorla çocuklarını evlendirdiklerinde, ortaya böyle mutsuz bir tablo çıkıyor. Bak, sevgili oğlum, senin aşka ve sevgiye ihtiyaç duyduğunu görüyor, seni anlıyorum ama, bu genç hanımın doğru söylemediğini de bilmelisin. Belki seni seviyor, kaybetmek istemiyor. Yine de, yuvanı yıkmadan biraz daha düşün. Annem ağabeylerini sevdi, benden sevgisini esirgediGüzin Abla, köşenizde yayınlanan ‘Ben kötü bir anne miyim’ başlıklı mektuba verdiğin cevabı çok beğendim. Ben 34 yaşındayım evli ve biri 11, diğeri 9 yaşlarında iki de kız çocuk annesiyim. Biz de üç kardeştik ve ağabeylerimle aramızda 16 ay vardır. Ben en küçükleriyim. Annem bana hep uzak davrandı, sevgisini hep esirgedi. Beni hiç evlat yerine koymadı. Hep varsa yoksa ağabeylerimdi. Ben de bu yüzden sinirli, öfkeli, nefret içinde bunalımlı, büyüdüm. Yıllar sonra annemle yollarımı ayırdım. Şimdi evlatlarımın gözünün içine bakıyorum ama, anneme karşı nefret duyuyorum. Gittikçe de yaşlanıyor ama, onu hiç arayıp sormak istemiyorum. Ölse bile gitmem yanına... Demek istediğim anneler ve babalar evlatlarını ayırmasınlar, aralarında tercih yapmasınlar. Evlatlarımız bizim birer parçamız, onları acılar içinde büyütmemeliyiz. RUMUZ: ALMANYA’DAN E.Tamam da, güzel kızım, böyle söyleme ne olur. Mektubuna sırf bu satırların içimi acıttığı için cevap veriyorum. Annen bir hata yapmış olabilir. Bazı anneler erkek evlada daha fazla düşkün olurlar, bu doğru. Ama, onu silmek, ondan nefret etmek çok üzücü. Bunları duymak istemiyorum, beni çok yaralıyor. Bak sen de annesin, o evlatlarını karnında taşımış, onlara bakmış büyütmüş, hayat vermişsin. Anne olmak kolay mı, sen de biliyorsun. Lütfen, annene karşı bu kadar gaddar olma.