Çocuklar çocuklara tecavüz ediyor, koca bir kasaba gözlerini kapayıp susuyor

Çorum’un Sungurlu ilçesi de bu ayın başında bir küçük yaÅŸta çocuklara tecavüz olayıyla sarsıldı. Ancak bu olayın diÄŸerlerinden çok farkı var: Olay tek deÄŸil, beÅŸ yıldır süren bir tecavüzler zinciri. Ayrıca dört maÄŸdur da bugün 12-15 yaÅŸlarında olan erkek çocukları.Ãœstelik tutuklanan 16 sanığın çoÄŸu da maÄŸdurlar gibi 12-17 yaÅŸları arasında. Olayla ilgili Sungurlu Ağır Ceza Mahkemesi’nde açılan yedi ayrı davadan dördü geçtiÄŸimiz perÅŸembe baÅŸladı, üçü ise 4 Mayıs’ta baÅŸlayacak. Ancak, diÄŸer tecavüz olaylarında yaşı küçük maÄŸdurlar devlet tarafından koruma altına alınırken, Sungurlu ilçesi yetkilileri, bu dört maÄŸdurun eski hayatlarına devam etmesinde, sokaklarda dolaÅŸmasında, dolayısıyla yeni tehlikelere açık bırakılmasında bir sakınca görmemiÅŸ. Yerel basında çıkmış olmasına raÄŸmen, Çorum Sosyal Hizmetler Ä°l Müdürlüğü olaydan biz Devlet Bakanlığı’nı arayınca haberdar oldu. Kaymakam, bundan sonra lütfen bir yazı kaleme aldı. Haber yayına hazırlandığında, çocuklarla ilgili herhangi bir giriÅŸimde bulunulmamıştı.Bir Sungurlulu, ‘Bu kadar açığa çıkan varsa, bir o kadar da gizli vardır’ diyor. Açığa çıkan ÅŸu: Tam beÅŸ yıldır kuytu yerlerde, cami ya da okul tuvaletlerinde, mezarlıklarda, çay kenarlarında, inÅŸaatlarda, önce tecavüze uÄŸrayan, sonra da 1,5-2 milyon, bir paket sigara ya da ‘karın tokluÄŸu’ karşılığı, erkek arkadaÅŸlarının ya da birkaç yetiÅŸkinin istediklerini yapan dört küçük erkek çocuÄŸu. Åžu anda yaÅŸları 12-15 arasında, olayların baÅŸladığı tarihte kaç olduÄŸunu siz hesap edin.Sungurlu’da 1 Nisan günü ortaya çıkan bu olaylar zincirinin diÄŸer tecavüz olaylarından farkı, maÄŸdurların da, sanıkların da erkek ve aynı yaÅŸlarda olması. Hepsi, Sungurlu’nun fakirlik sınırının çok altında yaÅŸayan insanlarla dolu Akçay Mahallesi’nde oturuyor. Bu mahallede genellikle köylerden göç etmiÅŸ, 7-8 çocuklu, babaları ÅŸehir dışında hamallık, inÅŸaatçılık gibi iÅŸler yapan, anneleri eÄŸitimsiz aileler var. Çocukların ilkokuldan sonra ‘boyaya çıkması’, nerede ne yapar, karnını nasıl doyurur diye merak edilmemesi, evde bol bol dayak yemesi, gündelik yaÅŸamın sıradan parçaları. Bu mahallede evler eve benzemiyor. Sefaletle sevgisizlik, cehaletle ilgisizlik birbirini besliyor. EÄžER EVE PARA GÖTÃœRMEZSE DAYAKAslında bütün hikayeyi, davanın dört maÄŸdurundan biri olan 14 yaşındaki S.K.’nın anlattıkları olduÄŸu gibi ortaya seriyor. O kadar kıyıda, o kadar adaletsiz bir dünyada yaÅŸamasına raÄŸmen, zekası ve kendini ifade biçimiyle etkiliyor beni S.K. YumuÅŸak bir ses tonuyla sorulan sorular da onu etkiliyor ve samimiyetle döküyor içini. Söylediklerinde bir tane bile yalan olmadığı gözlerinden öyle belli oluyor ki. Anlattıklarından sonra da söz bitiyor zaten. Ä°nsanın içinden utanmaktan baÅŸka bir ÅŸey gelmiyor.Yüzü gözü simsiyah bir boyacı çocuk ama bir boya sandığı bile yok, küçük bir poÅŸette taşıyor fırça ve boyasını. Ama biliyorum sabah okuldaydı. Akçay Mahallesi’ndeki Fevzi Çakmak Ä°lköğretim Okulu’nun 7. sınıfında okuyor. Her gün saat üçte okuldan çıkıyor, akÅŸam sekize kadar sokaklarda dolanıyor. Genellikle para kazanamıyor, eve boÅŸ gitmemek için insanlardan para istiyor, çünkü para götürmezse dayak yiyor.‘Nasıl bir evdi doÄŸduÄŸun?’ diye soruyorum ilk. ‘Kerpiç’ diyor. Eviyle ilgili anlatabilecek baÅŸka bir ÅŸey gelmiyor aklına. FotoÄŸrafta göreceÄŸiniz gibi, derme çatma bir ev. Dışı bir yana, içinde iyi anıları da yok. ‘Annem ÅŸeker hastasıydı. Yedi kardeÅŸtik. Ben en küçük. Altı yaşındayken babam ablamı bir adama vermek istedi. Adam rakı içiyordu, ablam istemedi, bir gün Ankara’ya kaçtı. Sonra orada evlenmiÅŸ. Yedi yıldır hiç görmedim. Ablam kaçtıktan sonra annem öldü. Daha 40’ı bile çıkmadan babam eve üvey annemi getirince, üç abim de gittiler. Åžimdi baÅŸka ÅŸehirlerdeler, onlarla da görüşmüyorum, telefonlarını bile bilmiyorum. Öbür ablamı da babam birine verdi, bilmiyorum isteyerek mi gitti. Ben, abim B. ve üvey annemin doÄŸurduÄŸu altı yaşındaki kardeÅŸimle kaldık evde.’ODUNLA DÖRT VURUYORSADEMÄ°RLE Ä°KÄ° VURUYOR50 yaşındaki babası iÅŸsiz bir ÅŸoför. O ve bir yaÅŸ büyük aÄŸabeyi B. anneleri öldüğünden beri çalışıyorlar. Boyacılık, sanayide çıraklık, lokantada komilik, ne olursa. Ama iÅŸ her zaman olmuyor. ‘Üvey annem para getirirsem sarılıyor bana, getirmezsem babam dövüyor. Babam dövmediÄŸinde annem dövüyor. Çalışmıyor geziyorlar diye söyleniyor babama. Bazen de çalışmıyor haydutluk yapıyoruz tabii, yani top oynuyoruz. Bazen yemek yiyemiyoruz, annem ‘yemiÅŸlerdir onlar dışarda’ diyor, aç uyuyoruz.’ Dayak baÅŸka herhangi bir nedenle de olabiliyor. Zaten birbirlerine lakap takmışlar, S.’nin lakabı ‘Zopa’ (sopa), aÄŸabeyi B.’ninki Boru (boruyla da dayak yediÄŸi için). Dayaklar odunla, hortumla, demirle... ‘Demirle nasıl?’ diyorum ÅŸaÅŸkınlıkla, beni bilgilendirme gayretiyle, öyle doÄŸallıkla veriyor ki cevabını: ‘Yani odunla dört kere vuruyorsa, demirle iki kere vuruyor!’Günde 1,5 milyon kazandığını söylüyor. AÄŸabeyi de sanayide çalıştığı zamanlar haftada 15 milyon alıyormuÅŸ. ‘Hırsızlık yapmak zorunda kaldınız mı?’ diye sorunca, yüzünü gizleyip aÄŸlıyor bir süre, ‘Evet’ diyor sonra. Anlatıyor neler yaptıklarını. ‘Biliyor musun, devlet seni koruma altına almak zorunda. Ä°ster misin, öyle bir yurda gitmek?’ diye soruyorum. ‘Çok isterim’ diye heyecanlanıyor birden: ‘Yeter ki buradan kurtulayım. Hem gece soÄŸukta kalmam. Okumak da istiyorum ben! Ama yüksek sesle okumazsam anlamıyorum okuduÄŸumu. Annem de yüksek sesle okumama izin vermiyor.’BENDE DE SUÇ VAROYUN OYNAMAK Ä°STEDÄ°M!Sıranın tecavüz olaylarını konuÅŸmaya gelmesi epey zaman alıyor. Gözleri çok sık yaÅŸlanıyor çünkü. Utanıyor. ‘Önce abime yapmışlar. Benim haberim yoktu, kolasına ilaç katıp uyutmuÅŸlar. Bir gün boyacılığa gidiyorduk beraber, o çocuklar yolumuzu kesti, ‘gitmeyin oyun oynayalım’ dediler...’Burayı anlatırken ‘Tabii bende de suç var’ diyor S. Oyun oynamak istediÄŸi için suçluyor kendini! Bir arkadaÅŸlarının -ki sonra o da maÄŸdur olacak- evinin yanındaki bahçeye giriyorlar. ‘Bir baktım kapıyı kilitliyorlar, sonra bu pis hareketi yaptılar, ben çok aÄŸladım, kaçamadım.’ Yine aÄŸlıyor.Sonra tekrarlanmadığını söylüyor ama pek inandırıcı deÄŸil; sanki tekrarlanmadığına inanmak istiyor. ‘Onları’ her gördüğünde kaçtığını, öldürürüz diye tehdit ettikleri için kimseye bir ÅŸey söylemediÄŸini, ‘unuttuÄŸunu’ anlatıyor. ‘Ama abim para olmadığında gidiyordu bazen’ diyor, geceleri yattıklarında, kimseyle konuÅŸamadıkları sırlarını birbirlerine anlatıp aÄŸladıklarını da ekliyor, yine aÄŸlayarak.AÄŸabeyi gibi, kendisi gibi, Ö. ve Åž.’nin başına da neler geldiÄŸini çok iyi biliyor S. Ama hep birlikte susmuÅŸlar, çünkü korkmuÅŸlar. Ancak Ö. ve Åž. artık dayanamayıp okul müdürüne her ÅŸeyi anlatınca olaylar ortaya çıkmış. Ä°ki-üç gün okula gidememiÅŸ. Åžimdi gidiyor; bazı arkadaÅŸları selam vermese de.BÃœYÃœYÃœNCE NE OLACAKSIN SORUSUNU SANKÄ° HAYATLARINDA HİÇ DUYMAMIÅžLARDiÄŸer maÄŸdurlara da aynı soruyu sordum, hiçbirinin kafasında ‘gelecek’ diye bir ÅŸey olmadığını gördüm. ‘Büyüyünce ne olmak istiyorsun?’ sorusunu sanki hayatlarında ilk kez duyuyorlarmış gibi, çok düşündüler ama bir cevap veremediler. S.’nin ise bir cevabı var: Memur olmak istiyor. ‘Artık herkes biliyor, yolda gösteriyorlar, utanıyorum. Hem sopa yedikçe kaçmak istiyorum buradan.’Ş.B. 12 yaşında. Babası o iki yaşındayken ölmüş. Annesiyle, eve hiç benzemeyen bir yerde 25 milyon lira kirayla oturuyor. Ailenin tek geçim kaynağı ölen babanın emekli maaşı. Åž. ‘Şimdi tutuklandılar, rahatım ama çıktıklarında ne olacak bilmiyorum’ diyor.Ä°ddianamede yazılanlar ne vicdana, ne mideye uygunB.K. ve S.K. kardeÅŸlerle sokaklarda konuÅŸuyoruz. Bu aralar pek eve uÄŸramayan B., ayrılırken kardeÅŸine ‘paran var mı?’ diye soruyor. Evde dayak yemesin diye para veriyormuÅŸ ona. Tabii ÅŸu aralar iÅŸ arayan B.’nin nereden para bulduÄŸu meçhul. O 10 yaşından bu yana maruz kalmış tecavüzlere. Ä°lk olarak 1999 yılında H.H.’nin kendisine ilaçlı kola içirerek tecavüz ettiÄŸini anlatmış savcıya. Daha sonra olay ‘mahallede duyulmuş’ ve pek çok yaşıtı, biraz da büyükler musallat olmaya baÅŸlamışlar. Onun ve diÄŸerlerinin verdiÄŸi ifadelerle açılan yedi davanın iddianameleri, insanın ne vicdanının, ne midesinin kaldırabileceÄŸi cinsten anlatımlarla dolu. Zorla oral seks, fiili livata en açık ifadeleriyle anlatılırken, insan o bakımsız tozlu sokaklarda daha neler yaÅŸanmış olabileceÄŸini hayal bile edemiyor. Davanın sanıklarının çoÄŸu da 16-17 yaÅŸlarında. Sadece iki yetiÅŸkin sanık var; biri 30 yaÅŸlarında bir esnaf, biri de 57 yaşında bir emekli. Ancak B.K.’nın isimlerini bilmediÄŸi çok kiÅŸinin yakalanmadığı, bazı insanları da para karşılığı koruduÄŸu konuÅŸuluyor Sungurlu sokaklarında. Bu arada, sanıkların avukatı var, ancak maÄŸdurların yok. Çünkü avukat tutacak paraları yok. EÄŸer sanık olsalar devlet avukat tayin edecek ama sanık deÄŸil maÄŸdur oldukları için bu da olamıyor. Yani davada da kendi baÅŸlarınalar...Sungurlu kendi susuyor baÅŸkası da konuÅŸmasın istiyorSungurlulular böyle bir olayla anılmak istemedikleri için, ne yazılsın, ne konuÅŸulsun havasındalar. Hayat devam ediyor ama eskisi gibi ederse o dört maÄŸdurun başına daha neler gelecek, kimse bilmiyor. Ä°lgilenmiyor da. Ä°lçenin Kaymakamı Erol Türkmen, bizi bu olayın Sungurlu sokaklarında fısıldandığı gibi ‘çok yaygın’ olmadığına inandırma çabasında. 18 yaşından küçük oldukları için maÄŸdurların koruma altına alınması gerektiÄŸinin bile farkında deÄŸil. Zaten olaydan da detaylı haberi olmadığını kendisi söylüyor. Hele ÅŸu itirafı evlere ÅŸenlik: ‘Kamuoyuna yansımasın diye ben kimseyle ayrıntılı konuÅŸmadım!’ ‘Peki bu çocukların başına aynı ÅŸeyin yine gelmeyeceÄŸini kim garanti edebilir?’ sorusuna ‘Milli EÄŸitim’in herhalde bir önlemi vardır. Mutlaka ÅŸey yapılıyordur’ cevabı veriyor.Ä°lçede olaya yön veren, yani ‘susmayan’ tek kiÅŸi, maÄŸdur iki öğrencisinin ÅŸikayeti üzerine derhal polise haber veren Fevzi Çakmak Ä°lköğretim Okulu Müdürü Avni Ozan. Ozan’ın ÅŸikayeti, sanıkların yakalanmasını saÄŸlamış. Ancak baÅŸka bir giriÅŸimi yok. Öğrencileri bilgilendirme, bilinçlendirme konusunda bir ÅŸey yapılıp yapılmadığı sorusuna ‘o konu bizi aÅŸar’ diyor.Ä°lçenin Emniyet Müdürü Demiray Çavdar’a gelince... Olayın hemen ertesinde çıktığı izinden henüz döndüğü söyleniyor ama telefonlarımıza çıkmıyor. Bir yerel gazeteci, ‘Biz biliyorduk ama yazmadık, sonra ufak deÄŸinmek zorunda kaldık, hata ettik. Åžimdi çocuklar saÄŸa sola gidecekler, adları çıkacak’ diyor! Çocukların adları mı çıkacak, yoksa sokaklarda baÅŸlarına ne geleceÄŸini bilmeden dolaÅŸmaya devam mı edecekler ya da devlet tarafından koruma altına alınıp ailelerinin ÅŸiddetinden, ders çalışıp top oynamak yerine, sokakta para bulmak zorunda kalmaktan kurtulup yeni bir hayata mı adım atacaklar, zaman gösterecek.SÄ°VÄ°L GÄ°RİŞİMLER ÇOK YETERSÄ°ZSivil toplum pek yok Sungurlu’da, olana da tepki var. Emekli öğretmen, avukat, eczacı gibi daha çok çalışan kadınların kurduÄŸu Umut Işığı DerneÄŸi, bu tür çocuklara ve ailelerine ekonomik, psikolojik ya da eÄŸitim yardımı yapmak istiyor ama onlar da yalnız. Yardım bekliyorlar. Â