‘Arkadaşımda kalabilir miyim?’

Gülay: Gizem, yaz tatili yaklaşıyor, şimdiden tatil planları konuşuluyor ama bizde en çok heyecan yaratan konu; Bilge’nin kimlerde kendi başına kalabileceğine dair yapılan pazarlıklar. Lorin sensiz yatıya kalabiliyor değil mi?

Gizem: Aaa, Bilge o yaşa geldi mi Gülay! En sevdiğim zamanlar, bana gençliğimi hatırlatıyor. Arkadaşlarımda kalmak müthiş bir özgürlüktü. Lorin bensiz 1 yaşından beri kalabiliyor ve son dört yıldır benim kocamanken yaşadığım özgürlüğün tadını çıkarıyor.

Gülay: Geldi Bilge o yaşa, geldi ama sadece bir geceliğine izin veriyoruz. Bir de bizim çok iyi tanıdığımız bir aile olmalı. Benim için en önemli konu bu.

Gizem: Haklısın. Lorin bir yerlerde kalıyor ama bunlar anneannenin, babaannenin ya da dayısının evi. Sonuç olarak arkadaş evine yatıya göndermek onlar için çok eğlenceli olsa da aileler için dertli bir mevzu. O vakit geldiğinde ben de izin verebilir miyim inan hiç bilmiyorum.

Gülay: Yeterince büyüdüğünde elbette birkaç günlük planlar yaparlar ama şimdilik bir gece bile onlara o özgürlük duygusunu veriyor. Sabaha kadar uyumuyorlar Gizemcim, biz de evde uyumuyoruz tabii... İlk, okul gezileriyle başlıyor olaylar zaten, sonra adım adım alışıyorsun.

Gizem: Ah çok zor Gülay. Klişeye hazırsan eğer “Ben annemi şimdi anlıyorum”. Onun gelmediği okul gezilerine gidemezdim, ortaokulda bir arkadaşım dışında hiç kimsede kalamazdım. Hep “Onlar bize gelsin” deyip beni sinir ederdi. Ne kadar haklı endişelermiş oysa.

Gülay: Bilge 6’ncı sınıfta gece kalmalı okul gezisine gitti. O yıl arkadaşında da grup halinde, dört kız kaldılar.

TEKNOLOJİ AVANTAJI

Gülay: O dönem çok benzer şeyleri ben de yaşadım, şimdi düşünüyorum da bu kadar katı olmayabilirlerdi. Evet, endişe ediyorsun ama çocuk açısından bakınca önemli bir adım; kendini gerçekleştirme yolunda bir sabah da sensiz uyanıp başka bir düzene ayak uydursun, sosyalleşsin, kendini ifade etsin. Belki  telefonlar sayesinde ve daha sıkı veli iletişimi kurabildiğimiz için biz annelerimizden biraz daha rahat olabiliyoruz.

Gizem: Evet, haklısın, şu an çocukları teknolojinin nimetlerinden faydalanarak adım adım takip etmek mümkün. Onlar da
her an bize ulaşabiliyorlar. Çağın talihsizliğiymiş bizim yaşadığımız. Biz de bir araya gelince sabahlara kadar uyumaz, sonra da yere serilen yataklarda hep birlikte aynı odada uyurduk. Bundan sonraki adım ev boş olunca arkadaşları toplamak olacak Gülaycım, haberin olsun (gülüyor).

Gülay: Beraber tatile çıkma kısmı gelmeden uyar beni, bütün haklarımı babasına devredeyim (gülüyor)!

Gizem: Aslında ben Lorin hepsini yaşasın istiyorum biliyor musun? Sadece kime, nasıl güveneceğim konusunda ciddi kaygılarım var. Belli bir yaşa kadar da ne yaz kampına ne de bir arkadaşına kalmaya gönderebileceğimi düşünmüyorum. Siz kaç yaşında başladınız bu ev kalmalarına?

Gülay: 6’ncı sınıfta bir gece kalmalı bir okul gezisine gitti. O yıl arkadaşında da kaldı. Ama grup halindeydiler, dört kız. Sonra birkaç kez daha tekrar edildi, çok sık olan bir şey değil. Zaten bu yıl LGS hazırlık dönemi, hiç fırsatı yoktu böyle şeylere. Artık önümüzdeki sene daha rahat oluruz çünkü iyice büyümüş olacak. Yaz kampına hiç gönderemedim, belki seneye onu da deneriz.

Gizem: Her şey zamanla rayına oturuyor demek ki. Tüm bunlar için çocuğun yaşça kendini kontrol edebilmesi, çevresindeki tehlikeleri anlayabilecek yaşta olması gerekiyor sanırım ama ben yine de biraz annem gibi davranıp “Onlar bize gelsin kızım” tavrında olacağım sanırım. Lorin’in isyan ettiği noktada da kapını çalarım.

Gülay: Her zaman beklerim ama sen de o zamana kadar yeterince esnemiş olacaksın, merak etme.