Çocuk Esirgeme’nin Nar Taneleri
Güncelleme Tarihi:
Gülden AYDIN
Oluşturulma Tarihi: Ağustos 06, 2011 00:00
Nar Taneleri Projesi, kız yetiştirme yurtlarında barınan 18-24 yaşındaki genç kızların eğitim, kariyer ve iş sorununu halletmek ve dikkat çekip toplumdaki önyargıları değiştirmek için yola çıktı. Boyner Holding, BM Nüfus Fonu, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu, Milli Eğitim Bakanlığı, İŞKUR ve Türkiye Personel Yönetimi Derneği’nin birlikte yürüttüğü projeyle üç yılda birçok genç kız iş sahibi oldu
Burası İstanbul Topkapı’daki Adile Mermerci Deneme Oteli. Türkiye’nin dört bir yanındaki Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu (SHÇEK) kız yetiştirme yurtlarından seçilen 20 kız eğitim görüyor. Kimi lise mezunu, kimi üniversiteli, kimi de hazırlanıyor. Kimi 15 günlükten, kimi beş yaşından beri yurtta. Şimdi kanatlanıp uçma, ayakları üstünde durma zamanı. Onların adı Nar Taneleri.
Boyner Holding, 2009’da Ümit Boyner’in öncülüğünde 700 bin dolar bütçeyle ‘Nar Taneleri/Güçlü Genç Kadınlar Mutlu Yarınlar Projesi’ni başlattı. Proje kapsamında her yıl SHÇEK’e bağlı yetiştirme yurtlarından 18-24 yaşında, lise mezunu 40 genç kız seçiliyor. Yurtların bulunduğu şehirlere gidilip kızlarla bire bir görüşmeler yapılıyor, projeye katılmaya gönüllü olmaları sağlanıyor. 15 günlük eğitimde kişisel gelişim ve iş arama becerilerinin geliştirilmesi, kadın güçlendirme ve kamu hizmetleriyle ilgili bilgilendirme yapılıyor. İlk hafta kendisini tanıması, ifade etmesi, özgüvenini artırması, motivasyon, olumsuz duygu ve stres yönetiminin yanı sıra özgeçmiş hazırlama ve mülakat teknikleri eğitimi veriliyor. İkinci hafta kadın güçlendirme eğitimlerine sıra geliyor. Bu eğitim, BM Nüfus Fonu’nun koordine ettiği STK’larda çalışan uzmanlar tarafından veriliyor. Toplumsal cinsiyetçilik, rollerin dezavantajlarını fark etme, aile içi cinsel şiddet ve şiddetle nasıl baş edecekleri, kurumlardan ne tür destek alabilecekleri gibi konularda eğitiliyorlar. Medeni ve Ceza Kanunu’ndaki değişikliklerle haklarını öğreniyorlar. Klinik psikologlar da her gün ders sonrası kızlarla tek tek görüşüyor.
Eğitim bittikten sonra şehirlerine dönen kızlar, PERYÖN (Türkiye Personel Yönetimi Derneği) üyesi gönüllü kadın mentorlardan öğrendiklerini yaşam biçimlerine yansıtmak için bir yıl destek alıyor. Mentorların aylık ve üç aylık gelişim raporlarına göre stratejiler, üzerinde durulacak konular belirleniyor. Eğitimler, 20’şer kişilik gruplarla yapılıyor. SHÇEK yurtlarında toplam 3 bin kız çocuğu barınıyor. Adile Mermerci Deneme Oteli’ndeki kızlar, çok şanslı olduklarını düşünüyor. Kendilerine güvenleri tam, ne istediklerini ve hayallerindeki geleceğe nasıl ulaşacaklarını biliyorlar...
DUDU ATEŞ (19)
Kendimden eminim artık
İzmir’de doğdum, Burdur SHÇEK yurdunda kalıyorum. Katılan arkadaşlarım anlatıyordu, imreniyordum. Yurt öğretmenlerim “Nar Taneleri Projesi için görüşmeye gelecekler” dediğinde dersten kaçıp gelmiştim. Gül Abla (Erdost) ile çok iyi anlaştık. İyi ki gelmişim. Kendimden, ne istediğimden eminim. Sorumluluk duygum gelişti, özgüvenim arttı. Spor Akademisi’ne girip ailede üniversiteye giden ilk kız olacağım. Ayaklarımın üstünde duracağım, kimseye muhtaç olmayacağım. Mentor olup benim gibilere yol göstereceğim.
HATİCE ARALI (18)
Akşama kadar ağlardım
İzmir Buca Kız Yetiştirme Yurdu’nda kalıyorum. Sinirlerine hakim olamayan, akşama kadar ağlayan biriydim. Olumsuz duygu ve stresle baş etmeyi öğrendim. Düşündükten sonra konuşuyorum artık, kimseyi kırmıyorum. Yurttaki arkadaşlarım, telefonda konuşanın ben olduğuma inanmıyorlar. Olgunlaştığımı söylüyorlar. Yurtta kalmanın bir tek benim başıma geldiğini düşünürdüm. Şimdi kendime, arkadaşlarıma bakıyorum, aslında biz şanslıyız. Anne babaları olanlar bu kursu göremiyor bile.
EBRU YALÇIN (20)
Hayallerimin izinde yürüyeceğim
Kardeşim ve ablam evlatlık verildi. Ankara Atatürk Kız yetiştirme Yurdu’nda kalıyorum. Anadolu Lisesi’ni birincilikle bitirdim. ODTÜ Bilgisayar Bölümü’nün de birincisiyim. Kendimi çok iyi tanıdığımı, ifade ettiğimi sanıyordum. Meğer farklıymışım, stresliymişim. Yüksek lisans yapacağım. Hayallerimin izinde yürüyeceğim. Birinden vazgeçersem başka hayal kurmayı öğrendim.
DİLAN ALIN (19)
Güçlü kadın olmak için buradayım
Bingöl Solhanlıyım. Babam PKK’lıların taradığı yolcu otobüsünde öldürüldü. Kardeşimlerim gibi yetiştirme yurdunda kalıyorum. Malatya’dan geldim. Uçağa bindiğimde çok heyecanlandım. Kendini ifade edemeyen, asosyal biriydim. Duygusuz ve sorumsuzdum. İyimserliğin iyi bir şey olduğunu öğrendim. Gelecekte güçlü bir kadın olmak için sağlam adımlar atacağım. Özel sektörde kariyer yapmayı istiyorum. Lise mezunuyum, hedefim İstanbul Hukuk.
AYSUN SAYIN - BOYNER HOLDİNG SOSY. SORUM. PROJE. YÖN.
Yurt çocuğu damgasını kırıyoruz
Yaş, cinsiyet ve yurtta yetişmelerinden dolayı çoklu ayrımcılığa maruz kalıyorlar. Bunu ortadan kaldırmaya çalışıyoruz. ‘Yurt çocuğu’ diye bir damga var ve toplumsal yaşama katılımın önünde ciddi bir engel. Çocuklar “Ben farklıyım, eksiğim” diyerek büyüyor. Bu projeyle toplumsal algıyı, yetiştirme yurduna bakışı değiştirmeye çalışıyoruz. Mentorları sadece özgeçmiş ya da mülakat tekniği değil; değerli hissetmeyi, güçlenmeyi, ilişkilerini düzeltmeyi ve zamanını iyi yönetmeyi öğretiyor.
GÜL ERDOST - BM NÜFUS FONU PROJE KOOR.
Adreste yurt yazınca
Kızlarımızla İstanbul Radyosu’nun yayınına katıldık. Bir kızımız, “Erkek arkadaşımızın ailesine yurtta kaldığımızı söyleyemiyoruz. İş bulduğumuzda yurdun adresini veriyoruz, ‘Sizi arayacağız’ deyip geri dönmüyorlar” dedi. Okulda bir şey kaybolduğunda hemen “yurt çocukları yapmıştır” diyorlar. Belki bu damgayla büyüdükleri için başarılı olamıyor, okumak istemiyorlar. Hep yurtta kalma isteği bu yüzden. Çünkü birbirini daha iyi anlıyor, yargılamıyorlar. Üç yılda çok yol aldık. eğittiğimiz 40 kızımızın hepsine iş bulundu. İkinci grubumuzdakileri üniversiteye yönlendirdik. 29’u üniversite ya da meslek yüksekokulu’na girdi. Üçü yeniden üniversite sınavına girdi. Dördü işe yerleşti, dördü iş arıyor.
PINAR SÖKİN - TÜRKİYE PERSONEL YÖNETİMİ DER.
Anneleri tercih ediyoruz
Projenin mentorluk bölümünü yönetiyoruz. Önce o şehirdeki gönüllüleri toplayıp mentorluk eğitimi veriyoruz. 35 yaşın üstünde, iş deneyimli ve anneleri tercih ediyoruz. Kızlarımızın merakla bekledikleri, destek almak istedikleri, rol model olacak birine ihtiyaçları olduğunu biliyoruz. Proje bir yılla sınırlı olsa da önceki dönemlerin mentorlarının diyaloğu sürüyor.
Boyner Holding, 2009’da Ümit Boyner’in öncülüğünde 700 bin dolar bütçeyle ‘Nar Taneleri/Güçlü Genç Kadınlar Mutlu Yarınlar Projesi’ni başlattı. Proje kapsamında her yıl SHÇEK’e bağlı yetiştirme yurtlarından 18-24 yaşında, lise mezunu 40 genç kız seçiliyor. Yurtların bulunduğu şehirlere gidilip kızlarla bire bir görüşmeler yapılıyor, projeye katılmaya gönüllü olmaları sağlanıyor. 15 günlük eğitimde kişisel gelişim ve iş arama becerilerinin geliştirilmesi, kadın güçlendirme ve kamu hizmetleriyle ilgili bilgilendirme yapılıyor. İlk hafta kendisini tanıması, ifade etmesi, özgüvenini artırması, motivasyon, olumsuz duygu ve stres yönetiminin yanı sıra özgeçmiş hazırlama ve mülakat teknikleri eğitimi veriliyor. İkinci hafta kadın güçlendirme eğitimlerine sıra geliyor. Bu eğitim, BM Nüfus Fonu’nun koordine ettiği STK’larda çalışan uzmanlar tarafından veriliyor. Toplumsal cinsiyetçilik, rollerin dezavantajlarını fark etme, aile içi cinsel şiddet ve şiddetle nasıl baş edecekleri, kurumlardan ne tür destek alabilecekleri gibi konularda eğitiliyorlar. Medeni ve Ceza Kanunu’ndaki değişikliklerle haklarını öğreniyorlar. Klinik psikologlar da her gün ders sonrası kızlarla tek tek görüşüyor.
Eğitim bittikten sonra şehirlerine dönen kızlar, PERYÖN (Türkiye Personel Yönetimi Derneği) üyesi gönüllü kadın mentorlardan öğrendiklerini yaşam biçimlerine yansıtmak için bir yıl destek alıyor. Mentorların aylık ve üç aylık gelişim raporlarına göre stratejiler, üzerinde durulacak konular belirleniyor. Eğitimler, 20’şer kişilik gruplarla yapılıyor. SHÇEK yurtlarında toplam 3 bin kız çocuğu barınıyor. Adile Mermerci Deneme Oteli’ndeki kızlar, çok şanslı olduklarını düşünüyor. Kendilerine güvenleri tam, ne istediklerini ve hayallerindeki geleceğe nasıl ulaşacaklarını biliyorlar...
DUDU ATEŞ (19)
Kendimden eminim artık
İzmir’de doğdum, Burdur SHÇEK yurdunda kalıyorum. Katılan arkadaşlarım anlatıyordu, imreniyordum. Yurt öğretmenlerim “Nar Taneleri Projesi için görüşmeye gelecekler” dediğinde dersten kaçıp gelmiştim. Gül Abla (Erdost) ile çok iyi anlaştık. İyi ki gelmişim. Kendimden, ne istediğimden eminim. Sorumluluk duygum gelişti, özgüvenim arttı. Spor Akademisi’ne girip ailede üniversiteye giden ilk kız olacağım. Ayaklarımın üstünde duracağım, kimseye muhtaç olmayacağım. Mentor olup benim gibilere yol göstereceğim.
HATİCE ARALI (18)
Akşama kadar ağlardım
İzmir Buca Kız Yetiştirme Yurdu’nda kalıyorum. Sinirlerine hakim olamayan, akşama kadar ağlayan biriydim. Olumsuz duygu ve stresle baş etmeyi öğrendim. Düşündükten sonra konuşuyorum artık, kimseyi kırmıyorum. Yurttaki arkadaşlarım, telefonda konuşanın ben olduğuma inanmıyorlar. Olgunlaştığımı söylüyorlar. Yurtta kalmanın bir tek benim başıma geldiğini düşünürdüm. Şimdi kendime, arkadaşlarıma bakıyorum, aslında biz şanslıyız. Anne babaları olanlar bu kursu göremiyor bile.
EBRU YALÇIN (20)
Hayallerimin izinde yürüyeceğim
Kardeşim ve ablam evlatlık verildi. Ankara Atatürk Kız yetiştirme Yurdu’nda kalıyorum. Anadolu Lisesi’ni birincilikle bitirdim. ODTÜ Bilgisayar Bölümü’nün de birincisiyim. Kendimi çok iyi tanıdığımı, ifade ettiğimi sanıyordum. Meğer farklıymışım, stresliymişim. Yüksek lisans yapacağım. Hayallerimin izinde yürüyeceğim. Birinden vazgeçersem başka hayal kurmayı öğrendim.
DİLAN ALIN (19)
Güçlü kadın olmak için buradayım
Bingöl Solhanlıyım. Babam PKK’lıların taradığı yolcu otobüsünde öldürüldü. Kardeşimlerim gibi yetiştirme yurdunda kalıyorum. Malatya’dan geldim. Uçağa bindiğimde çok heyecanlandım. Kendini ifade edemeyen, asosyal biriydim. Duygusuz ve sorumsuzdum. İyimserliğin iyi bir şey olduğunu öğrendim. Gelecekte güçlü bir kadın olmak için sağlam adımlar atacağım. Özel sektörde kariyer yapmayı istiyorum. Lise mezunuyum, hedefim İstanbul Hukuk.
AYSUN SAYIN - BOYNER HOLDİNG SOSY. SORUM. PROJE. YÖN.
Yurt çocuğu damgasını kırıyoruz
Yaş, cinsiyet ve yurtta yetişmelerinden dolayı çoklu ayrımcılığa maruz kalıyorlar. Bunu ortadan kaldırmaya çalışıyoruz. ‘Yurt çocuğu’ diye bir damga var ve toplumsal yaşama katılımın önünde ciddi bir engel. Çocuklar “Ben farklıyım, eksiğim” diyerek büyüyor. Bu projeyle toplumsal algıyı, yetiştirme yurduna bakışı değiştirmeye çalışıyoruz. Mentorları sadece özgeçmiş ya da mülakat tekniği değil; değerli hissetmeyi, güçlenmeyi, ilişkilerini düzeltmeyi ve zamanını iyi yönetmeyi öğretiyor.
GÜL ERDOST - BM NÜFUS FONU PROJE KOOR.
Adreste yurt yazınca
Kızlarımızla İstanbul Radyosu’nun yayınına katıldık. Bir kızımız, “Erkek arkadaşımızın ailesine yurtta kaldığımızı söyleyemiyoruz. İş bulduğumuzda yurdun adresini veriyoruz, ‘Sizi arayacağız’ deyip geri dönmüyorlar” dedi. Okulda bir şey kaybolduğunda hemen “yurt çocukları yapmıştır” diyorlar. Belki bu damgayla büyüdükleri için başarılı olamıyor, okumak istemiyorlar. Hep yurtta kalma isteği bu yüzden. Çünkü birbirini daha iyi anlıyor, yargılamıyorlar. Üç yılda çok yol aldık. eğittiğimiz 40 kızımızın hepsine iş bulundu. İkinci grubumuzdakileri üniversiteye yönlendirdik. 29’u üniversite ya da meslek yüksekokulu’na girdi. Üçü yeniden üniversite sınavına girdi. Dördü işe yerleşti, dördü iş arıyor.
PINAR SÖKİN - TÜRKİYE PERSONEL YÖNETİMİ DER.
Anneleri tercih ediyoruz
Projenin mentorluk bölümünü yönetiyoruz. Önce o şehirdeki gönüllüleri toplayıp mentorluk eğitimi veriyoruz. 35 yaşın üstünde, iş deneyimli ve anneleri tercih ediyoruz. Kızlarımızın merakla bekledikleri, destek almak istedikleri, rol model olacak birine ihtiyaçları olduğunu biliyoruz. Proje bir yılla sınırlı olsa da önceki dönemlerin mentorlarının diyaloğu sürüyor.