Çalgıcıya kız mı verilir?
Güncelleme Tarihi:
Geyikli’nin saf ve temiz delikanlısı Hüseyin, Eyvah Eyvah 2’de sevdiğinin peşinde. Klarnetçi Hüseyin ile hemşire Müjgan arasındaki imkansız aşk filmin odağında. Bu ilişkiye bir de iki gencin ailelerinin zor ilişkisi eklenince komedinin dozu artmış. İkinci filmde hikayeye yeni karakterler eklenmiş. Bunların başında “çalgıcıya kız vermem” diye ortalığı ayağa kaldıran anne ve baba geliyor. İlk filmin ikinci yarısında sahneye çıkan assolist Firuzan ise bu kez filmin tamamında bizlerle. Bu rolde Demet Akbağ’ın ve tabii ki utangaç, saf Trakylaı Hüseyin rolünde Ata Demirer’in döktürdüğünü söylemeye gerek yok. Dede rolünde Salih Kalyon’un rolünün artması iyi olmuş. Eyvah Eyvah 2, en başından sonuna kadar gülümseyerek, gülerek izlenen, hikaye bütünlüğü açısından gayet derli toplu başarılı bir komedi. 2011 sinema sezonuna iyi bir giriş yapmamızı sağlıyor.
Ömür GEDİK
Geçtiğimiz yıl Türk sineması adına ortalama bir yıl oldu. 4 milyonun üzerinde satış yapan bir Türk filmine rastlanmadı.
Rekor 3 milyonu geçen New York’ta 5 Minare ve Recep İvedik 3’a aitti.
Ve Eyvah Eyvah, 2,5 milyon kişi tarafından izlenerek 2010’un en çok izlenen 3. film olmuştu.
En fazla izleneni bir yana koyarsak Eyvah Eyvah için bir başka sıfat daha kullanabiliriz sanırım; Eyvah Eyvah, geçen yılın en fazla beğenilen, alkışlanan, takdir gören komedisiydi.
İLK FİLM GECE KULÜBÜ HAYATINI ANLATIYORDU
Türkiye’nin birkaç iyi komedyeninden biri olan Ata Demirer’in fazla gürültü, patırtı koparmadan, sessiz sedasız çektiği bu film izleyiciyi kalbinden vurmuştu.
Trakya insanının saflığını ve temizliğini her haliyle taşıyan klarnetçi Hüseyin (Ata Demirer) hepimizin gönlünde taht kurdu.
Hüseyin’in hayatta olduğunu öğrendiği babasının ardından İstanbul’a gelişiyle birlikte, filmin ikinci önemli karakteri assolist Firuzan’la tanışmıştık. Gece kulüplerinde şarkı söyleyen Firuzan’ın (Demet Akbağ) eller havaya şarkıları, kıyafetleri, saçı, başı, konuşması, yaşam tarzıyla en çok kime benzediği hayli tartışıldı. Kimisi Demet Akalın dedi, kimisi de Seda Sayan.
Ama bence Firuzan kendi tarzını oturtmuştu bile. Onunla birlikte İstanbul’un gece hayatının ve şarkıcıların dünyasının arka sokaklarında olan biten biraz da eleştiren bir komediyle perdeye yansımıştı.
FİRUZAN ŞARKICI DEĞİL BİR DOST
Firuzan, ikinci filmde şarkıcı kimliğinden çok uçuk kaçık ama yardımsever, temiz kalpli “bir dost” kimliğiyle karşımızda.
Tatilini geçirmek için Geyikli’ye Hüseyin’in yanına geliyor.
“Hadi” diyor Hüseyin’e, “şu yüzüğü ver artık”
“Veremem” diyor o da, “(h)aberi yok (h)enüz”
Eyvah Eyvah 2 için, hikaye anlamında ilkinden daha derli toplu bir film diyebiliriz. Aynı yerde başlayıp, aynı yerde bitiyor. İlk filmde Geyikli’den İstanbul’a taşınan hikaye bölünmüş, Hüseyin’in yalnız başlayan hikayesi, 2. yarıda Firuzan’ınkinyle birlikte yürümüştü.
Bu ikinci filmde Firuzan ve Hüseyin yola birlikte çıkıp, hiç ayrılmıyorlar.
SAMANLIK SEYRAN OLABİLİR Mİ!
Filmin temelinde imkansız bir aşk var. Geyikli’ye atanan İzmirli hemşire Müjgan ve Geyikli’li klarnetçi Hüseyin yan yana pek de iyi tınlamıyorlar belki ama gönüller bir olunca samanlık seyran olmakta.
Filmin inip, çıkan, yükselip alçalan tansiyonu Hüseyin ve Müjgan arasındaki ilişki üzerinden verilmiş. Bu ilişkinin dinamiklerinde önemli rol oyanayan iki karakter de filmin yeni kahramanları. Müjgan’ın babası, annesi ve köpekleri onu ziyarete gelip, olan biteni öğrenince ortaya yerli bir Zor Baba (Meet the Parents) hikayesi çıkıyor.
İlk filmde “küçükken annemle babama küstüğümde hep anne anneme sığınırdım” demişliği olan Müjgan’ın anne babası gerçekten de kolay insanlar değil çünkü.
YA DAVULCUYA YA ZURNACIYA
İzmirli modern baba “kızını boş bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya gider” modunda bir adam, “bende çalgıcıya kız verecek göz var mı diyen” bir şehirli.
Annesi, West Higland White Terrier (köpek ve eğitmeni bu film için yurt dışından getirtilmiş) cinsi köpeğiyle haşır neşir, babanın gazını almakla meşgul.
Müjgan ve Hüseyin’in ailelerinin tanışması da bir başka olay tabii.
Evinin bahçesinde deve besleyen bir adamla, karısının cins köpeğine bile dayanamayan bir şehirli arasındaki çatışma olabildiğince komik.
BU KEZ SÜREKLİ GEYİKLİ’DEYİZ
Bu noktada, Zor Baba (Meet the Parents) filmindeki aileler arası kültür çatışmasından örneklere gülüyoruz. Tabii ki bizimkilerin komedisi Zor Baba’daki gibi cinsellik içeren espriler üzerine kurulu değil. Daha çok köylü-şehirli çatışması üzerinden ilerliyor.
Eyvah Eyvah 2’de ilk filmden tekrarlanan sahneler var.
Hüseyin’in deniz kenarında Müjgan’la otururken klarnet çaldığı sahne mesela. Ama bu kez bir değişiklik yapılmış, klarnet susuyor, Müjgan şarkı söylüyor.
ŞEHİRLİ KÖYLÜ ÇATIŞMASI
Öldü sandığı babası saksafoncu Ali Rıza Şeker’i bulmak için İstanbul’a giden Hüseyin bu kez filmin tamamında kasabada kalıyor. Filmin tamamının Geyikli’de geçiyor olmasının iyi yanları da var kötü yanları da.
İlk filmde Geyikli’den İstanbul’a geçişte hikaye renklenmiş ama kopukluklar olmuştu.
Şimdi ise eskisine göre daha düz ama çok daha derli toplu bir akış var. Köyden geldim şehre durumu yaşayan Hüseyin’in İstanbul minibüslerindeki fordçular, gece kulübü müdavimleri, küfürbaz şehirlilerle yaşadıklarına kahkahalarla gülmüşken bu kez güldürü iki aile çatışmasına odaklanıyor.
ALIŞKANLIK GÜLDÜRÜYE SEKTE VURUYOR
Eyvah Eyvah 2’nin en önemli dezavantajı, ilk filmde yaşadığımız Hüseyin ve Firuzan’la tanışma şokunu artık yaratmıyor olması. Onların karakter özelliklerinin alışkanlık yaratması izleyicinin bazı yerlerde ilk filme göre daha az gülmesiyle sonuçlanıyor. Buradan yola çıkarak Ata Demirer ve BKM’nin bir 3. Eyvah Eyvah çekmeme konusunda aldıkları kararın yerinde olduğunu söyleyebiliriz.
Bir de tabii süreyle ilgili problemden söz etmek gerek. Film keşke biraz daha kısa tutulabilirmiş. Özellikle ormanda kayboldukları sahne sarkıyor.
Neyse ki filmin en komik sahnesi bu araya denk gelmiş.
Bu cümle filmle ilgili ipucu, izlemediyseniz atlayın, benim Eyvah Eyvah 2’de en çok güldüğüm kelime ‘Trakyalı Shrek’ oldu.
Kaba gibi görünse de gayet ince bir gönderme.
SENDEN ÖTÜRÜ, SENDEN ÖTÜRÜ
Klarnetçi Hüseyin’in ağzından en fazla çıkan kelime olan “Eyvah eyvah”tan sonra yine “senden ötürü”.
Kelime oyunlarıyla yapılan komedinin bir örneği daha var bu filmde.
Türklerin İngilizce konuşamaması her zaman ciddi bir komedi unsuru olmuştur. Eyvah Eyvah 2 de bundan olabildiğince yararlanıyor. Hatta filmin en komik sahnelerinden bir başkası da Firuzan’ın İngilizce konuşmaya çalıştığı o sahne.
Eyvah Eyvah 2’nin finalinde Fasulya’nın remiksi geliyor. Hem de öyle bir sürprizle geliyor ki sormayın. Komedyen dayanışmasının bu örneği filmden tatmin olmuş ve mutlu bir şekilde ayrılan seyirciye güzel ve renkli bir armağan.
2011’E KALİTELİ VE BAŞARILI BİR KOMEDİYLE GİRMİŞ OLDUK
Eyvah Eyvah filmlerinin en önemli özelliği eğlencenin ve komedinin içimizden, kendi insanımızın samimiyetinden üretilmiş olması.
Sineması, hikayesi, güldürüsü, hatta bir sahnesinde göz yaşartan duygusallığı da yerinde olan, aksamadan tıkır tıkır ilerleyen Eyvah Eyvah 2 Türk sinemasının en kaliteli komedilerinden.
Seriyi uzatabilecekleri yerde tadında bırakmayı tercih eden Ata Demirer ve BKM’ciler, bundan sonrasında da aynı kalitede, aynı incelikte ve samimiyette işler yapacaklarını böylece kanıtlamış oldular.
2011 sinema sezonu Eyvah Eyvah 2 sayesinde güzel başlamış oldu.
Yıla böyle bir filmle girmek herkese iyi gelecektir.