Burhan Bey bende mutsuzluk yaratıyor

"Avrupa Yakası"nın Burhan'ı Engin Günaydın, Billboard dergisine verdiği röportajda, "Hayat konusunda çok zorlanan birisiyim. Her iş benim için çok zor. Eve gelip, bir zorlukla daha karşılaşmak istemediğim için galiba bir ilişki istemiyorum" dedi.

Geçtiğimiz günlerde "O Hikáyedeki Mal Benim" isimli tek kişilik gösterinizi bitirdiniz. Nedir sebebi?

- "O Hikáyedeki Mal Benim"i 180 kez sahneledim. Artık daha başka şeyler yapmam gerektiğini düşünüyorum. O, kendimi anlatmam, tarif etmem gereken bir dönemdi. Kalp ritminde devam eden bir gösteriydi. Her gösteri, her gece kendi zamanını yeniden yarattı ve her gösteri kendi zamanını kendi bitirdi.

Gösterinin ilginç bir yelpazesi vardı ama...

- Evet, çocuklar çok seviyordu mesela... Bunda tabii Burhan Altıntop’un sevilmesinin de etkisi büyüktü. Ancak ilk 10 dakika izliyorlar, ama ondan sonra bakıyorlar sahnedeki başka biri, Burhan Bey değil; uykuya dalıyordu çocuklar. Yaşlılar da geliyordu, başı kapalılar da. Ortak özellikleri bana gülmeleriydi. Bu da beni mutlu ediyordu. Onlar güldükçe siz daha da açılıyorsunuz. Gösterinin iletişim üzerine iddiası vardı. Birbirini anlayan insanların beraber mutlu olduğu bir gösteriydi. Ancak televizyonun getirdiği şöhretten olacak, gösteri kendi izleyicisini artık kaybetmeye başlamıştı.

Zorunluluğu sevmeyen birisiniz. Durum böyleyken dizi setinde önünüze koyulan zaman çizelgesine nasıl uyum sağlıyorsunuz?

- Yapacak bir şey yok. İşiniz bu sizin. Çekimler boyunca konsantrasyonumu hiç bozmuyorum. Çok fazla sahnem olduğu zamanlarda her sahnenin hakkını veremiyorum. Bazı sahneler çok yüksek enerji istiyor. Zaman kısıtlıysa, kendimi onlara saklıyorum.

"Avrupa Yakası"nın en çok konuşulan karakterini canlandırıyorsunuz. Dizinin her sahnesinde Burhan Bey karşımıza çıkıyor. Bu sizde "diziyi sırtımda taşıyorum" hissiyatı yaratıyor mu?

- Bundan aslında rahatsızım. Yeterli vakit ayıramıyorum sahnelerime... Bu da bende iç mutsuzluk yapıyor. Ama çekim sabah çok erken saatte de olsa, kuliste uyuyup o sahneye enerjik çıkmaya çalışıyorum. Ancak arka arkaya binerse bu bende derin bir mutsuzluk yaratıyor. Ve kendimi kurtaramıyorum bundan. Rolün uzaması bende böyle şeyler yarattı; hayatta ilk defa tatil yapmayı bekliyorum. En son çok sağlam, kafama göre bir tatili 2000 yılında yaptım. Benim tatil anlayışım; tamamen yaşadığım dünyayı unutup, kendi iç ritmime dönebildiğim uzun zaman dilimidir. Gittiğim yerde benim için hayatın gerçek ritminin tonu bozulmasın yeter. Mesela İstanbul çok ritmi bozuk bir şehir. Bir bela gibi insanın üstüne çöküyor. Ve insanın kendini temizlemesi çok zor oluyor. Anneme geçenlerde şöyle dedim: "Anne, 45-50 yaşına kadar böyle gidecek. Dinlenmeyi beklemiyorum."

Gösteriniz bitti, yalnızca "Avrupa Yakası" ve reklam filmlerindesiniz. Biliyoruz ki bunlar sizin için yeterli değil. Yeni bir proje var mı?

- Dizi tatile girdiğinde bir film senaryosuna başlayacağım; adı "Vavien"... Elektrikle ile ilgili bir tanım. Elektrik dünyası, elektrik akımı, enerji alışverişi, enerji, açma-kapatma gibi kavramları içinde barındırıyor. İnsanların birbirleriyle kurduğu enerjiye benziyor elektrik enerjisi. Film, ilk bakışta gerilim filmini andırıyor ama içinde komediyi de barındırıyor. İzleyicinin gülmesini hedefliyorum. Artık kendi projelerime ağırlık vermek istiyorum.

Filmi biraz daha detaylı anlatır mısınız?

- Yağmur-Durul Taylan kardeşler çekecek filmi. Bu yaz dizinin senaryosunu bitireceğim. Binnur Kaya, Settar Tanrıöven, Vedat Özdemiroğlu rol alacak. Ben de bir elektrikçiyi canlandıracağım. Ben "Fargo"yu çok severim. O tatta bir film. 2009 yazında çekilecek. Ve Antalya Film Film Festivali’ne yetişecek. Filmi memleketimde, Erbaa’da çekeceğim.

Filmi çekeceğiniz mekanın fotoğraflarını gösterirken anneniz ve abinizin de fotoğrafları dikkatimizi çekti. İkisinin de yüzleri güleç. Ama siz çok da gülen biri değilsiniz sanki... Daha çok düşünceli bir ifade var yüzünüzde...

- Bizim ailede herkes güleçtir. Asık surata yer yoktur. Ama ben ne zaman bu işlere girdim, orada biraz karıştım işte. Eskiden daha çok gülüyordum. Buralar, bu ülke biraz geriyor insanı.

Tekrar Vavien’e dönelim... Film vizyona girdiğinde herkesin gözü üzerinizde olacak. Medyadan eleştirmenlere, köşe yazarlarına kadar... Böyle bir baskı hissetmeye hazır mısınız?

- Bekledikleri gibi bir film olacak aslında. Hata oranı düşük olacak. Evrensel bir dili de var. Bu film gişe de yapacak. Çok kişi merak edecek bence. "Çok güzel, harika bir film" değil yapmak istediğim, ama titiz bir film olacak.

Bir tiyatro oyunu sahnelemeyi planlıyordunuz. Hatta provalarına da başlamıştınız. Projeye ne oldu?

- Dekorlar depoda çürüyor. Prodüksiyon hesapladığımdan daha büyük çıktı. Yapım kısmında şüphe duydum ve o yüzden ertelemeye karar verdim. Artık önceliğim sinema filmi... Tiyatro sinemadan daha zor. "Vavien"in başarılarından sonra tiyatro daha kolay olacak benim için. Tiyatronun çok da hakkı verilmiyor bu ülkede. Bir ülkede tiyatro çöküş yaşıyorsa, ülkede de psikolojik çöküşü beklemek lazım. Çünkü tiyatroda ağabeyinizi ablanızı görürsünüz, kendi ailenizi ya da başka ailelerin yaşantılarını... Bunları göremiyor insanlar ve yalnızlaşıyor. Şu an psikolojik bir çöküş yaşıyoruz. Sanat iyi işlemiyor bu ülkede.

Sanatın iyi işlememesinin sebebi ülke insanları mı, iktidar mı?

- Ülke kendi gerçeğini bilmiyor, tarihini bilmiyor, kendi kimliğinden emin değil. Emin olmadığı için de temel sağlam yere oturmuyor. Bu ülke kendini arayan bir ülke. Dünyada da örneği yok galiba.

Peki ülke kendini bulabilecek mi?

- Çok zeki bir toplumuz aslında, meraklı ve yeterli bilgilere sahip... Ancak bu ülkenin zengini de fakiri de kendini güvende hissetmiyor, bir boşlukta herkes...

Para için ucuz işlere imza atmam

Sinirleneceğim durumlara hiç girmiyorum. Ben şu an bana teklif edilen paraların sadece yüzde 10’unu kazanıyorum. Yüzde 90’ını reddettim iç huzurumu bozmamak için. Kafama yatan işlerde yer almayı tercih ettim. Zaten paraya bakmaya başladığın an senin bittiğin andır. İlk röportajlarımda "Paraya ihtiyacım var" diyordum. Ama şu an yok. Ben 20-30 sene daha bu işi yapacağım. Para için ucuz işlere imza atıp huzurumu bozmak istemem.

Galiba bir ilişki istemiyorum

Hayat konusunda çok zorlanan birisiyim. Eve gelip, bir zorlukla daha karşılaşmak istemediğim için galiba bir ilişki istemiyorum. İki beyin karşı karşıya geliyor; ilişki denilen şey böyle başlıyor. Ortak dilden konuşuyorlar. Sonra bu ortak dil ufalıyor. Ardından problem başlıyor. Problem başlayınca birbirlerini didiklemeye başlıyorlar. Sonra biri sağa sola bakmaya başlıyor; ’dışarıda hayat nasıldı acaba’ diye. Bu matematiği çok yaşadım ben. Yine mi yaşayacağım?.. Aşk acısı çok üzüyor insanı. İnsan küçük yaşlarda aşk acısını hayatının en büyük trajedisi olarak görüyor, dünya duruyor... Sonrasında benzer şeyleri yaşamaya başlayınca bu travmadan kurtuluyorsun.