Bogart-Bergman: Birbirlerinden pek hoşlanmamışlar
Güncelleme Tarihi:
Sinema tarihinin efsane filmidir Casablanca. Lisa (Ingrid Bergman) ile Rick (Humphrey Bogart) ekranda birbirine o kadar yakışmıştır ki, iki oyuncu birbirine “yakıştırılmış” ve sahne dışında da aşık oldukları söylenmiştir hep. Pazartesi günü, New York’ta Bogart’ın eski eşi Lauren Bacall, oğlu ve Bergman’ın kızlarını bir araya getiren toplantı, işte bu 60 yıllık Hollywood efsanesini yerle bir etti.
AFP’nin haberini aynen tercüme ediyorum, yorumsuz. (İnternette yazmanın faydası bu, ne zaman köşe yazarsın, ne zaman yayın organı, karışık, hangisi işine gelirse...)
Humphrey Bogart ile Ingrid Bergman’ın aileleri, Casablanca’nın 60.yılını kutlamak ve sinemanın bu efsanevî çifti hakkındaki bazı dedikodulara açıklık getirmek üzere, pazartesi akşamı New York’ta buluştular.
Lincoln Center’da yapılan, Bogart’ın dul eşi Lauren Bacall ile oğlu Stephen Bogart ile Ingrid Bergman’ın kızları Pia Lindstorm, Isabella Rosselini ve Ingrid Rosselini’nin katıldığı toplantıda sinema tarihinin klasiklerinden olan filmin özel bir versiyonu seyredildi.
İki ailenin ortak görüşüne göre, Bogart da Bergman da Casablanca filmine fazla önem vermiyordu ve (Michael Curtiz’in filminden sonra çıkan “ideal çift” laflarına rağmen) birbirlerinden çok da hoşlanmamışlardı.
Pia Lindstorm, Stephen Bogart’a “(Annem) Babanla iyi anlaşamıyordu” derken, iki aile de oyuncuların arasındaki ilişkinin profesyonelliğin ötesine gitmediğinde hemfikirdiler.
Halbuki, filmin yarım yüzyılı aşkın bir süredir devam eden çekiciliği “iki oyuncunun kimyasının uyuşmasına” bağlanmış, o kadar ki, Bogart’ın o tarihte evli olduğu Mayo Methot, filmin çekimi sırasında iki oyuncunun arasında bir ilişki olduğuna inanmıştı. Isabella Rosselini bu konuda “Bu (söylenti) anlaşılır gibi değil, çünkü arkadaş bile değillerdi” diyor.
Laurent Bacall ise daha net ve şakayla karışık söylüyor aynı şeyi: “Ekranda aralarında bir elektrik olduğu doğru, ama setin dışında... zannetmiyorum. Onunla evlendim, ama filmin çekildiği günlerde onu tanımıyordum, 15 yaşında bir lise öğrencisiydim.”
Ingrid Bergman’ın kendisine önerilen Lisa rolünü istemediği, ancak – hayalindeki – “Çanlar kimin için çalıyor” rolü önce reddedilince, Casablanca’ya evet dediği biliniyordu.
Pia Lindstroem diyor ki: “Yıllarca sonra bile, Casablanca denilince annemin gözündeki ışık kaybolurdu, sevdiği bir film değildi.”
Casablanca’nın senaryosunun çekim sırasında yazıldığı, Ingrid Bergman’ın dahî, canlandırdığı Lisa’nın filmin sonunda eski sevgilisi Rick’i mi (Bogart) yoksa kocası Victor Lazslo’yu mu (Paul Henreid) tercih edeceğini bilmediği de anlatılıyor.
Senarist Philip Epstein’in kızı Leslie, Bergman’ın “Bana kimi sevdiğimi söyleseniz çok iyi olacak” dediğini, babasının da “Biz öğrenince sana da söyleriz” diye cevap verdiğini hatırlıyor.
Yine Leslie Epstein, montaj safhasında, filmin meşhur müziğinden (“As time goes by”) vazgeçilmesinin söz konusu olduğunu, kompozitör Max Steiner’in, Herman Hupfeld’in bestelediği bu parçadan nefret ettiğini ve yerine kendi yazdığı bir müziği önerdiğini hatırlıyor.
“Ama, film bitip sıra montaja gelindiğinde, Ingrid ‘Çanlar kimin için çalıyor’ filminin sözleşmesini imzalamış, saçlarını da yeni rolü gereği kısacık kestirmişti. Yani Casablanca’nın o sahnesini yeniden çekmek için çok geçti artık.”
Son olarak, (Ingrid Bergman’ın yönetmen Roberto Rosselini’den olma kızı) 1942 doğumlu Isabella, Casablanca’daki Bergman’ın, hatırladığı annesine hiç benzemediğini söylüyor:
“Bu güzel, cazip, yirmi yaşlarındaki kadını görünce... hayır bu benim annem değil. Benim hafızamdaki annem yaşı biraz daha ileri, çok utangaç ama her zaman çok güzel bir kadındı.”