bir resim: gözleri yok! 1.kovduÄŸumda seni, günler öncesiden yazılmış bir tiyatroda oynuyordum. yeniden 'git' diyorum ve çok tutulmuÅŸ bir oyunun gölgesine

bir resim: gözleri yok! 1.kovduÄŸumda seni, günler öncesiden yazılmış bir tiyatroda oynuyordum. yeniden 'git' diyorum ve çok tutulmuÅŸ bir oyunun gölgesine sığınıyorum. bana, aslında sevginin hiç olmadığını öğrettin; seni seviyorum…2.baÅŸladığı ÅŸehirlerden bitsin diye aÅŸk; yolculuk kaldı bir adımız. Saçlarımız uzamadı bir zaman, ve tırnaklarımız…düşlerin yılgınlığı deÄŸil miydi, gemilere binip de bir gün uzaklara gidiÅŸin…3.sonunda bitirdim küskün bir kitabı. aÄŸlayan bir günde aÄŸlayan / kapalı bir ÅŸiirdi yüzün sonunda bitirdim; kendimi de…oysa okulum bitecekti ve ben gidecektim bu ÅŸehirden…4.gelmeyeceksin biliyorum; gelirsen gitmeyeceksin… uzaklarda bir yerlerde shakespeare var bir aynada. olmak ya da olmamak arasında gidip geliyor; gelip gidiyor katranlı camın ardında... bir resim: yüzüyollaradönükmemelerisırtında…5.babam cennetini yazıyor elleriyle, çoÄŸaltıyor cennetini. sonra çekilip köşesine aÄŸlıyor benim için; bir ömürden yitirdiÄŸi…iki kiÅŸiye bir oyun düşmüştür çünkü, biliyor, ateist olacağını cami avlusuna bırakılan çocuÄŸun…6.konuÅŸacak hiçbir ÅŸey kalmadı, oysa yazılacak ne çok ÅŸey… yeniden okuyorum yazdıklarını ve hiçbir ÅŸey anlamıyorum yine. cümlelerin kararsız kalışları, anlamdan anlama sıçrayıp, sonunda kendileri bile olamayışları,hakkın yoktu ÅŸehri sensiz bırakmaya…7.neleri aldığını bilmez deniz, yutarken, denize ilk çıkmış miçonun yanağındaki gülüşü…8.unutmak diyorum; belki de… uzakları unutmak sandık adımızı. aÅŸklar da toplayınca ölülerini bir bir, hiçbir yere koyamadık acemi öpüşlere topladığımız sigara yüklü dudakları. ve yarım kalan ne çok ÅŸey… örneÄŸin yaÄŸmurlu bir günde hiç seviÅŸmedik seninle. ve gidilmeyen adresler unuttuk çocuk ölülerimizin ceplerinde. silik akÅŸamüstlerinde günceler tuttuk yüreÄŸimize… ve yarım kalan ne çok ÅŸey…9.aÅŸkı bilmiyorduk, aÅŸk oluyorduk yine de. ve sesimizi fırtına öncesi sessizliÄŸe yoruyorduk. sonra terk ediyorduk ÅŸehri bir tren yolculuÄŸuna…bu ÅŸehir o deniz miydi alıp götüren sesini yasaklı günlerle seviÅŸmeye?10.bir resim: yanılsamabirdenbire görünüveriyorsun kapıda o bidik gülüşünle. nasıl da benziyorsun penelope' nin resmine, orada, tam karşımda,günü gelir ÅŸiiri de bırakırsın, diyorsun, derin boÅŸluklarına gömülerin… hiç intihar etmedim oysa biliyorsun.11.intiharı yaÅŸadığım günlerdi, bir ÅŸiir dosyası vermiÅŸtim sana; ölmekten konrtuÄŸum için… ÅŸiirlerimi okuyup ÅŸimdi kendimi doÄŸurmak için, arka bahçelerinde kentin bütün evlerinin çocukluÄŸumu arıyorum… oysa okullar hep bitiyor ve çocuklar da gidiyor kentlerden…bir resim: ölüleriniyakançocuklar12.akÅŸama dönerim öpücüğüyle çıktığım kapılarda, kravatımın ve ceketimin utangaç lekesi durdu hep yanağımda. tenimizde soyunup yatan ses uyumuydu aÅŸk.akrep kucaklayınca yelkovanı, çekip aldım kendimi yolculuklardan.13.'adres bırakmadan ayrılmıştır' yazılı mektuplarda, gittiÄŸin ve gidebileceÄŸin bütün kentleri öldürdüm ÅŸimdi; kendi kentimi de…zaten sengamzende göz yaşıgüzel deÄŸildin…Ali Hikmet EREN - 26 Temmuz 2000, ÇarÅŸamba Â