Bebek hüznü

Diğer adıyla annelik hüznü. Bebeğiyle yalnız kalan taze annenin durumunu anlamak ve ona yardımcı olmak isteyenler için gelsin.

Kate Middleton' ın bebek hüznü yaşıdığına dair haberlerde yer alan "ağlama" bölümünü, doğum yapıp da anlamayan kadın olmaz diye tahmin ediyorum. Şartlar farklı olsa da duyguların evrensel olduğu kanaatindeyim.

Doğum sonrası kendi halime bakıyorum da, evde minik bir bebekle tek başımaydım. Hem de çok uzun bir süre. Yakınlarımdan uzak oluşum, koskoca şehirde bebeğimle gidebileceğim kimsenin olmaması, üstelik "seni anlıyorum" mesajının eksikliği... Sütün yeterli olması için çabalarken "sütün yetmiyor" diyenler... Çok zordu.

Annelik ateşten gömlekse, yeni doğum yapan annenin üzerime körükle gitmeyin; hanımlar, beyler.

-Doğumdan sonra her anne çeşitli duygusal karmaşalar, hüzün hatta depresyon yaşar. Kimi anne kolay atlatır, kimi anne ise psikolojik yardım alarak atlatmaya çalışır.

-Postpartum, “doğum sonrası” anlamına geliyor. Doğum sonrası yaşanabilecek sıkıntı ya da sorunları biraz nedensel biraz da zamansal olarak betimlemek için kullanılan bir sıfat gibi düşünebilir.

-Annelik hüznü yani postpartum blues: Araştırmalara göre anneleri %80’ne varan oranlarda etkileyebiliyor. Doğum sonrası 3. ve 4. günlerde başlayan, ve genellikle 10. gün gibi sonlanan hassasiyet ve ağlamaklı olma durumu gibi tarif edebilir. Ayrıca;

-Baş ağrısı,
-Yorgunluk,
-Sinirlilik,
-Huzursuzluk,
-Sıkıntı hissi,
-Endişe hali ve
-Uyku problemleri de tabloya eşlik edebiliyor. Belirtiler hafif şiddette ve geçici olduğu için tedavi gerektirmeyen bir durum ama annelerin bu konuda eğitilmesi ve bu sürecin sık görülen geçici bir durum olduğunu bilmesi önemli..
-Eğer belirtilerin süresi 2 haftayı geçerse bir psikiyatri uzmanına başvurmak gerekebilirmiş. Tabi bebeği bırakacak bir yakınınız varsa!

-Postpartum depresyonu: Postpartum depresyon, doğum sonrası başlayan ya da bu döneme kadar uzayan depresif süreç olarak tanımlanabilir.

-En sık görülen belirtiler
-İsteksizlik,
-Mutsuzluk hissi,
-Kendini değersiz hissetme,
-Uyku bozukluğu,
-Yorgunluk,
-Sinirlilik,
-İştah azalması,
-Dikkat dağınıklığı,
-Yetersizlik düşünceleri,
-Suçluluk fikirleri ve
-Bebeğin sağlığıyla ilgili veya "bebeğe zarar verir miyim" şeklindeki kaygılardan oluşan sürece deniyormuş.

-Yaşanan evlilik problemleri,

-Sosyal destek yetersizliği,
-Gebelik sırasındaki olumsuz yaşam olayları, -Gebelik sırasında depresyon geçirmiş olma, -Şiddetli annelik hüznü yaşamış olma ve -Bebeğin bakımı ile ilgili zorluklar postpartum depresyon riskini artıran faktörlerdir.

-Uzmanlara göre anne eğer böyle bir tablo içindeyse mutlaka bir psikiyatri uzmanına başvurmalı, uygun olan tedavi seçenekleri (ilaç, psikoterapi ya da ikisi birlikte de olabilir) değerlendirilmeli ve zaman kaybetmeden tedaviye başlanmalıdır. Tabi sonra bu hassas süreci, gerekli sosyal desteği vermeyip üzerine "senin annen bir deliydi yavrum" denerek annenin aleyhinde kullananlar var ki, evlerden ırak. Hukukçu Eray Karınca' nın röportajlarını aratır ve incelerseniz anlatmaya çalıştığım şeyin örneklerine rastlayabilirsiniz.

Yeni doğum yapmış anneye nasıl yaklaşılmalı?

İşte bütün mesele bu. Bütün mesele niyet. İyi niyetliyseniz, eşinizi, kızınızı, gelininizi seviyorsanız bunlara dikkat edin:

- Zor bir bebeği varsa “takma geçecek” demek yerine bebeğinin geçekten zor olduğunu söylemek annenin anlaşıldığını hissetmesini sağlayabilirsiniz.

-Annelik özellikle ilk zamanlarda 24 saatlik bir mesai ve hiç kimse dinlenmeden 24 saatlik mesaiye dayanamaz. Bu mesaideki dinlenme zamanları babalar devreye girebilir, oyunlar oynayabilir, bebeği yıkayabilir, anneye şekerleme yapma fırsatı sağlayabilir.

-Yaşanabilecek iniş çıkışlarda empatik ve en önemlisi HOŞGÖRÜLÜ olmayı kimse elden bırakmamalı.

Yapılan araştırmalara göre erkekler de doğum sonrası depresyon geçirebilirmiş. Doğumla beraber erkek de baba olmakta, bu rolle beraber ek sorumluluklar edinmekte, hayata dair ek kaygıları depresyon riski artmaktaymış. Tabi bu, yükü anneye bırakıp kaçmak için bir fırsat olmamalı, değil mi?

Ey yeni doğum yapmış anneler! Bunları mutlaka yapın!

-Doğumdan sonra süt pompası edinin ve sütü sağıp bırakarak hergün bir kaç saatliğine dahi olsa dışarı çıkın.

- Sütün yeterli mi sorusu canınızı acıtıyorsa içinize atmayın, sinirlenmeyin, bunu açıkça karşı tarafa söyleyin.

- Bebeğiniz uyuduğunda siz de uyuyun.

- Evi ve ev işleriyle yorulmayın. Bırakın dağınık kalsın. Anne sütü ve bebekler "yorulmaya" gelmez. Yardımcı olacak birileri yoksa bütçe ayarlamaya bakın, ev işlerine yardımcı birilerini bulun.

-Arada sırada kuaföre gitmek veya kendinizle ilgilenmek için zaman ayarlayın.

-Aynı dönemde doğum yaptığınız arkadaşlarınızla bebekli buluşmalar ayarlayın.

- Uykusuz geçen her gecenin sabahında "zorla uyandıracağınız" okul günlerini düşünün.

- Bebeğiniz her ağladığında paniğe kapılabilirsiniz. Bir iki ay içinde bunun bir dil olduğunu ve "acıktım","altım kirlendi","uykum var" ve en tatlısı "beni kucağına al-bana güven ver" mesajları vermeye çalıştığını anlayacaksınız.

- Sizinle olduğu için ve sizi seçtiği için bol bol şükretmeyi, artık kalbinizin ölümsüz olduğunu unutmayın.

Anneler gezegenine hoşgeldiniz :)