Bakımlı annelerin ayıcıklı pijamalı kızları

Öyle olsaydı onlar kadar kendine ve cildine dikkat eden, bakımlı insanlar olurduk. Hâlbuki bizler yeni bir işe ya da flörte başladığımızda özenli giyindiğimiz gün sayısı kadar kendimize özen gösteriyoruz. O özel an geçer geçmez, kendimizi bırakıyoruz. Regl, motivasyon eksikliği ya da anskiyete, adına ne derseniz deyin, asansöre parfümüyle imza atan bizler bazen en temel bakımımızı bile aksatıyor, salıveriyoruz kendimizi. Bu çelişkiye şahit olan herkese sormak lazım: “Anneniz de öyle mi?”

Sanmıyorum. En azından benimki öyle değil. Annemle aramda en belirgin fark, yaşam motivasyonumuz sanırım. Bir ay boyunca full enerji ile çalışsam dahi onun gibi olamıyorum. Disiplin ve özen konusunu bir gün olsun boş verdiğini görmedim.

Anlaşamadığımız pek çok konu var; ama annem, bütün işlere yetişmesinin yanı sıra kendine bakmayı asla es geçmeyen bir kadın. Sabah uyanır uyanmaz ilk iş yüzünü temizler, serumunu sürer, günlük bakım kremini uygular öyle başlar güne. Ha bir de kırmızı rujunu unutmamalıyım…

Yaz, kış güneş ışınlarının zararlı etkilerinden korunmak için dışarı çıkarken mutlaka güneş koruma kremi kullanır. Her an bakımlı, her an güzeldir benim annem. Keza su dağıtım görevlisi arkadaşların bile, annemi bakımsız ve sabahlığı ile görmeleri mümkün olamamıştır.

Gardırobu sadedir, bir kaos yaşamak istediğinde benimkini kullanır! Hatta oradan bile kendisine uygun giysileri eliyle koymuş gibi seçer. Yatağında, evde otururken, çalışırken ve dışarı çıkarken giydiği giysileri ayrıdır. Aynı saatte uyanır, aynı saatte uyumaya çalışır. Asker disiplini gibi bir durumdan söz etmiyorum, onun için bedensel sorumlulukları her şeyden önce gelir; daima sağlıklı beslenir.

Gerçekten annelerimize mi benzeriz?

Büyük resme baktığımızda annelerimizle genellikle aynı gibi görünürüz. Oysa fiziksel veya karakteristik yapımız benzer özellikler göstermesine rağmen, ruhsal ve zihinsel olarak onlardan bir hayli farklıyızdır. Bizlerin zekâ, hız ve beceriyle yol almaya çalıştığı bir işte onlar akıl, tecrübe ve sağduyuyla sonuca ulaşırlar.

Nesiller arası farklar bitmek bilmeyen bir tartışma konusu. Evde yardımcısı varken dahi çocuk sahibi olduğunda çılgına dönen, kendine vakit ayıramayan arkadaşlarımdan çoğu, en az iki çocuk büyütmüş annelere sahip. Üstelik zor koşullarda ve imkânların kısıtlı olduğu bir çağda! İstediğimiz kadar bugünün zorluklarından dem vuralım, yine de onların koşullarında yaşamak istemeyeceğimiz de bir gerçek.

Bakımlı Annelerin Yorgun Kızları…

Bizler hem güzel kalmak, hem de başarılı olmak için çırpınıp duruyoruz. Kariyer yapan, evini kuran, sağlıklı, pozitif, daima genç ve güzel kalmaya programlı bir “wonder women” imajı peşinde koşuyoruz.

Hatta sırf bu amaç uğruna 30’lu yaşlarını henüz aşmış arkadaşlarım dahi, sürekli olarak alanında en iyi estetik cerrah arayışında. Günümüzde en ufak tersliklerin bile modumuzu alt üst etmesine izin veriyor, uykusuz günler geçiriyoruz. Anneme bakıyorum, psikolojik olarak üretkenliğinin sınırlandığını düşündüğü günler dışında, hiçbir şeyi dert edinmiyor.

Biz genç kadınların bunca bilgi ve doğa kirliliği, ticari hesap ve kafa karışıklığı içinde bilinçli tercihler yapabilmesi oldukça zor. Bir yandan annelerimiz gibi kendine yeten bir kadın olmak isterken, diğer yandan eksiklik duygusuyla savaşıyoruz. Üstelik endüstrinin bizlere sunduğu enstrümanları seçerek!

Belki de bu sebeplerle ayıcıklı pijamalarımızın içinde kendimize küçük molalar yaratıyoruz. Ben her seferinde su dağıtım görevlisi ya da market çıraklarına yakalansam da öyle yapıyorum. Ama yaparken de anneme özenmiyor değilim. İste bu ayıcıklı pijamalı kızları ruhsal, fiziksel ve zihnen bakımlı ve mis kokulu bilge kadınlara dönüştürmeye uğraşan düş perilerine sesleniyorum. İyi ki varsınız!