AraÅŸtırmalar ‘bugünler iyi günlerimiz’ diyor

Biri çocuÄŸunu kurban verdi uyuÅŸturucuya, diÄŸeri dibe kadar vurdu. Hülya AvÅŸar’ın gündeminde uyuÅŸturucu var. Bu röportaj, uyuÅŸturucu uÄŸruna yok olan hayatlarla dersler almanızı saÄŸlayacak.Aslında ben burada sizden daha heyecanlıyım. Bir anne olarak uyuÅŸturucu kullanan gençlerin sayısının gitgide artması beni çok rahatsız ediyor. Gazetelerin üçüncü sayfasında uyuÅŸturucudan ölmüş çocuk haberlerini okuduÄŸum zaman bütün günüm mahvoluyor. Hiçbir ÅŸey yapamıyorum. UyuÅŸturucu gençliÄŸi kaplamış vaziyette ve yaÅŸ ortalaması 12-13’e kadar düşmüş durumda. Sizlerle konuÅŸmaya baÅŸlamadan önce ben her ÅŸeyin başının eÄŸitim ve aile olduÄŸuna inandığımı söylemek istiyorum. Neden insan durup dururken uyuÅŸturucuya baÅŸlar ki yoksa? Siz mesela Sezai, son derece yakışıklısınız. Cin gibi bakıyorsunuz. Anlamak çok güç benim için. Siz mimarsınız Egemen Hanım, eÄŸitimli bir kadınsınız. OÄŸlunuz sizce neden baÅŸladı? Ya siz iki yabancı dil bilen, genel kültürü son derece yüksek Umut Bey, siz neden 30 yıl kullandınız bu mereti? Nahide Hanım, Esrahan’ın 60 kez hastaneye yatmasına raÄŸmen her seferinde yeniden baÅŸlamasının bir nedeni olmalı deÄŸil mi? Ben mutlaka bir hatanız vardır diye düşünüyorum. Asla kabul etmiyorum hatanız olmadığını...1961 doÄŸumluyum. UyuÅŸturucuyla 74 senesinde tanıştım. Almanya’da yaşıyorduk. Ama bizim aile çok moderndi, bir kuÅŸak çatışması yaÅŸamadım. Ben bağımlı olmakla birlikte kötü bir örneÄŸim. Çünkü hakikaten iyi bir aileden geliyorum. Yetenek olarak bir hayli artılar bulunduruyorum. Hamburg Ãœniversitesi Ä°ktisat Bölümü mezunuyum. Ä°ki yabancı dili ana dilim gibi konuÅŸabiliyorum. Buna raÄŸmen eroin ve diÄŸer tüm maddeleri 30 sene kullandım. Cezaevine kadar düştüm. 30 yılın belli dönemlerinde temiz olduÄŸum dönemler oldu. O dönemde 85-88, evliydim. Sabıkam olunca profesyonel iÅŸ hayatından ayrılmak zorunda kaldım. Neden baÅŸladığımı söyleyeyim, meraktan! O zaman abi-abla olarak adlandırdığımız, özendiÄŸimiz kimseler, yani sevdiÄŸimiz müzisyenler vardı ve onlar uyuÅŸturucu kullanıyordu. Ä°ÅŸte Jimi Hendrix, Mick Jagger gibi isimler vardı hayran olduÄŸum. Bu isimlerin yansıttıkları imaj, onlar için hayalimizde canlandırdığımız resimde ‘uyuÅŸturucu’ da vardı. Ben kendimi o yıllarda şöyle kandırıyordum. ‘Madde kullanarak kiÅŸiliÄŸimi buluyorum ve ‘creative’liÄŸimi (yaratıcılığımı) bununla geliÅŸtirebiliyorum’ diye düşünüyordum. Temiz olunca fark ettim ki baÅŸarılı olmak için herhangi bir ÅŸey kullanmama gerek yokmuÅŸ. Kendimi önemli ve özel hissediyordum. Bir yere ait hissediyordum. Bu dünya büyülü görünüyor uzaktan. Åžimdi genç yaÅŸlarda çabuk kanılacak bir dünya olduÄŸunu kabul edelim bir kere. BaÅŸlamanın 50 tane nedeni olabilir. Ama aile tek neden deÄŸil, aile aciz. Aileden hiçbir eksiklik görmüyordum. Zaten ailemin normlarının dışında yaÅŸasam da ben hep örnek insandım. Annemin babamın benden bekledikleri yegane olay okuldaki baÅŸarıydı. Sadece bağımlı kimliÄŸimle birlikte, bir de ailemin dışında bir yaÅŸam kurdum kendime. Evdeki tamamen role dönüştü. Belki onların tek hatası bu konuda bilgi sahibi olmamalarıydı. Alkolden baÅŸlayıp 10 sene boyunca uyuÅŸturucu hap, esrar, eroin hepsini kullandım. Yerin dibine kadar gitmiÅŸtim ve kurtulmaya karar verdim. Annemin kolundan uyurken altın bileziÄŸini aldım. Büyük marketlerden jilet çalıp, sattım. Tüm hayatınız, uyandığınız andan itibaren uyuÅŸturucu temini, nereden bulacağınız, nereden alacağınız sorularıyla, uyuÅŸturucuyla doluyor. Annem ev kadını, babam emekli makine teknisyeni. Ayrı yaşıyorlar. O dönemde çok mutlu olduÄŸum söylenemez. Dışarıda arıyordum mutluluÄŸu. 2,5 yıldır temizim. Tedavi olmaya karar verdim, hastaneye yattım ve daha ilk tedavide baÅŸarılı oldum. Bunun bir istisna olduÄŸu söyleniyor. Ama hala paradan korkuyorum, gidip aÄŸabeyime teslim ediyorum. Taksim’e gitmekten uzak duruyorum. Ä°ki aÄŸabeyim var. Sigara ve alkol bile kullanmıyor biri. DiÄŸeri yanımda sigara içmiyor. Ben de ÅŸu anda Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde tinerci çocukları topluma kazandırmak için aÄŸabeylik, koçluk yapıyorum. Åžunu bir açıklığa kavuÅŸturalım. Sigara da bir madde bağımlılığıysa, ailenin eÄŸitimini suçlamak ne derece doÄŸru? Ben de dış kaynaklı yabancı müzik dinliyordum. UyuÅŸturucu kullandığını bildiÄŸiniz ya da öyle olduÄŸunu zannettiÄŸiniz insanlar vardır. Ä°stanbul’da takıldığım ortamlarda esrar içenler olduÄŸunu öğrendim. Ve baÅŸladım. Kendimizi farklı hissettiÄŸimiz için baÅŸlıyoruz zaten. Zamanla bağımlılık yapar diye düşünmemiÅŸtim. Bunların hepsi basamak basamak. 95’te askere gittim. Åžanssızlık diyorum, askerliÄŸimi Ä°stanbul’da yapmaya baÅŸladım. Oysa ben esrardan kaçmak istemiÅŸtim. Çarşı iznine çıkıyordum mesela. Ve firar ediyordum. Cezalar vermeye baÅŸladılar. Sene 95-96. Benim esrar kullandığım o dönemde tüm dışarıdaki arkadaÅŸlarım eroine geçiÅŸ yapmıştı. Çıkınca baktım arkadaÅŸlara, torbacılardan eroini alan gidiyor. Ben de denemek istedim. Bu hayatımı mahveden ilk adım oldu.OÄŸlum Can’la 2,5 yıl, hapla, esrarla baÅŸlayıp eroine kadar uzanan ve eroinle biten bir maceramız oldu. OÄŸlumu maalesef kaybettik. O ölene kadar, çocuÄŸu uyuÅŸturucudan ölen anneler bunun utancını yaşıyor ve konuÅŸmuyorlardı. Ben eÄŸitimli bir kadınım. Mimarım, restoratörüm. UyuÅŸturucu konusunu tartışmak ve aileleri bilinçlendirmek istedim ve ilk kez böyle benim konumumdaki bir anne susmamayı seçti. Neden baÅŸladı diye soruyorsunuz. EÄŸitimli olmasak, eÄŸitim sorunu irdeleniyor. EÄŸitimli aileler de ‘Acaba çocuÄŸu çok mu fazla serbest bırakıyorlar’ diye eleÅŸtiriliyorlar. Tam tersine, takipçi ama çok ilgili bir anneydim ben. EÅŸimle ayrıydık ama sosyal aktivitelerimiz ortaktı. Can da müziÄŸe meraklıydı, sinemaya meraklıydı. Anlayamadım nasıl baÅŸladığını. Odasına kapanınca, çıplak kadın resimlerine bakıyor sanıyordum. Oysa ÅŸizofren hastaların kullandığı bir ilaçla baÅŸlamış. Benim gibi ilgili bir anne bile fark edemedi. HoÅŸlandığı kızın ortamı yüzünden girdiÄŸi arkadaÅŸ çevresiyle baÅŸlamış. Her ÅŸeyi merak etmek, dünyayı ve kendini tanımak istemekle baÅŸlıyor galiba nedenler. OÄŸlumun öldüğü o üç-beÅŸ yılda torbacılar esrar almak isteyenlere eroin tavsiye ediyorlarmış. Ellerinde kalmış yurtdışına gitmesi gereken bir parti. Bak Sezai’nin arkadaÅŸlarının hepsinin esrardan eroine geçiÅŸi de aynı döneme denk geliyor. ‘Aşırı dozdan ölümler çok oluyor’ diye haberler çıkıyor gazetelerde. Oysa kötü mallar veriyorlar. Sonra aynı miktarda, aynı paraya baÅŸkasından saf eroin alıyorsun ve ne oluyor, ölüyorsun. Yani aşırı dozdan deÄŸil, intihar da deÄŸil bu, sana verilen mal baÅŸka! Olay bu! Dört çocuk annesiyim. 63 doÄŸumlu olan kızım Esrahan, üç numara. 60’ın üstünde hastaneye yatışı, tedavisi var. Åžimdi yine hastanede. Her seferinde çıkıp tekrar baÅŸlıyor. Çocuklarımı ihmal ettim ben, kabul ediyorum. Kızlarımı dadıyla büyütüyordum ama eÅŸimi 76 senesinde kaybedince ailece dağıldık. Ben çalışmak zorunda kaldım. Saltanattan sıfırın altına düştük. Åžimdi Esrahan’ı hastaneye bile kendim götürüp yatıramıyorum. Belediye baÅŸkanı göndermiÅŸ ricam üzerine. Gidip ziyaret bile edemiyorum, ben de hastayım. En büyük kızım da ÅŸiddetli depresyon geçirdi, o da tedavi altına alındı.Nedenler için bir sürü sebep sayılabilir. DeÄŸiÅŸmeyen bir tek kural var. Bu tehdit arkadaÅŸ çevresinden gelecek, hem de çok yakın arkadaÅŸtan. Yabancıdan beklemiyoruz. Anne babalar da bu nedenle gafil avlanıyorlar. Dünya uyuÅŸturucu trafiÄŸi ile ilgili araÅŸtırma yapıyorum. Bağımlılık yaşı 11’e düştü deniliyor. Ama üzgünüm, yaptığım araÅŸtırmalar, bugünlerin Türkiye’nin iyi günleri olduÄŸunu gösteriyor. Geçen hafta okul önünde ekmek arasında uyuÅŸturucu satıyorlar diye bir haber çıktı.Yürek isterÅžu yüzeysellik var ya. Ä°ÅŸte bütün her ÅŸeyi allak bullak eden ÅŸey. Daha doÄŸrusu ÅŸov yapmak. Desinler diye yaÅŸamanın hayat felsefesi haline geldiÄŸi toplum içindeki gerçek terörün ne olduÄŸunu anlamadığımız gibi, üstüne üstlük problemleri kendi lehimize kullanıp onları ÅŸov haline getirmiÅŸ, öte yandan rant elde etmiÅŸiz. Sonra da bir köşeye atmışız. Kısacası bu ÅŸu demek oluyor ki insanlığın gururuyla oynamışız. Kendi sorunlarını kendileri çözmeye kalkan insanları, sırf kendimizi yontmak için umutlandırmış, sonra yüzüstü bırakarak bir de onları hayata küstürmüşüz. Ä°ÅŸte size milyonlarca intihar komandosu. Anlayacağınız, bu haftaki konuklarımız beni derinden etkiledi. Asıl terörle karşılaÅŸtım. Ãœstelik bu hemen de öldürmüyor. YavaÅŸ yavaÅŸ, ama hep yerine birilerini bırakarak.Åžimdi beni dinleyin. Aslında ister dinleyin ister dinlemeyin. Hayatta hiçbir ÅŸey için ‘Benim başıma gelmez’ demeyin.Ayrıca hiç kimseden de bir ÅŸey beklemeyin. Hepimiz biliyoruz ki, ne çocuklar ailelerini, ne aileler çocuklarını seçebiliyorlar. Ama ailelerin bir avantajı var ki, çocuklarına iyi ya da kötü bir ÅŸeyler verebiliyor ve topluma sınırlıyorlar. EÄŸer aile kendi ailesinden eksik-yanlış yetiÅŸmiÅŸse, farkında olmadan-istemeden hayatı dangul dungul yaşıyor.Halbuki çocuklarımızı, gençliÄŸe hazırlarken önümüze çıkarılan kurallar gözümüzde çok büyüyor. Aman eÄŸitim, aman saygı, aman terbiye, aman aman aman... Ama hangi sevgi, hangi ilgi, iÅŸte bunlar bize düşenler. Hem de önce bize düşenler. Sonra eÄŸitim, saygı, terbiye. Åžu uyuÅŸturucu, sevgiyi, mutluluÄŸu dışarıda arayanların pembe yuvası. Ãœstelik çok da tecrübeli; bir kaptı mı, o kapış. Sonra biz nerede hata yaptık, hani hep ÅŸov olsun diye bağırıyoruz.Yani ‘EÄŸitim ÅŸart’ diye ben de ÅŸimdi bağırıyorum. ‘Sevgi ÅŸart, ilgi ÅŸart’. Öpmeyi bil, saçını okÅŸamayı bil, gözlerinin içine bakarak konuÅŸ. Onun ne kadar önemli olduÄŸunu ona aksettir sonra eÄŸit. Ya da çocuk yapma. Bana göre çocuk sahibi olup sevgiden, ilgiden habersiz aileler terör yatağıdır.Åžu, ‘Seni seviyorum’ demeyi hepimiz biliyoruz, ama söylemiyoruz. SöylediÄŸimiz zaman ise, doÄŸru yere söylüyor muyuz bilmem? Bence seni seviyorum demek, söylenmesi en zor sözlerden biri. ‘Yürek ister.’Hiç olmazsa kıymeti bilinsin, boÅŸa gitmesin. DoÄŸru yere yatırım yapın. Yani ‘çocuklarımıza.’ Onlar bunu gerçek anlamda sizden duyacak ve hep kıymetli olacak. Siz siz olun, sizin dışınızda da tercihi olacak insanlara bunu, sevginizi harcamayın! Çünkü sevgi, insanlığın en büyük sermayesi. Son sözüm çocuklarımıza ve gençlerimize. UyuÅŸturucu gibi hiç dokunmamanız gereken bir ÅŸeyi ne merak edin, ne de bir kez olsun denemeye kalkın. Â