Aklımızdan çıkmayan sergiler

CEM ERCİYES
‘Monet’nin Bahçesi’, Sabancı Müzesi Devasa Nilüferler serisinden örneklerin bile olduğu sergi, dünya müzelerinde bile göremeyeceğimiz kadar çok sayıda Monet’yi bir araya getirip bize ‘izlenimcilik’ ziyafeti çekti.
Şener Özmen ‘Sıfır Tolerans’, Pilot 90’lar Türkiye sanatının en önemli isimlerinden birinin en yeni işlerini gördük. Her zamanki ironik Şener Özmen üslubu ve ibretlik bir siyasi tavır.
Erol Akyavaş, Galeri Nev Artık herkesin çok iyi tanıdığı bu sanatçı hakkında bilmediğimiz bir şey kalmış olabilir mi? diye soruyordum ki sergiyi görünce, bizi şaşırtmaya devam edeceğine emin oldum. Biraz da geleneğe ve İslam’a verdiği referanslarla son yıllarda muhafazakârların da gözdesi olan Akyavaş’ın erotik resimleriyle tanıştık.
‘Goya: Zamanının Tanığı’, Pera Müzesi Ressamın sadece gravürlerini getirmek, müze için o kadar da abartılacak bir başarı değil. Ama söz konusu Goya ise durum değişir. Yaşadığı dönemde çok önemsediği ve etkileyici olan gravür serilerinden dördünü görme fırsatı bulduk.
Magdalena Abakanowicz ‘İnsanlık Serüveni’, Akbank Sanat İtiraf edeyim sanatçıyla bu sergiyle tanıştım. İyi bir keşifti. Bilinmedik bir zamandan çıkıp gelmiş iki ayaklılar, insanlık tarihinin ve çok daha fazlasının tanıkları gibi. Etkilenmemek zor.

ESRA ALİÇAVUŞOĞLU

‘İstanbul Eindhoven –SaltVanAbbe- Modern Zamanlar’, SALT Galata Farklı modernlik biçimlerini ve hikâyelerini ilginç biçimde aktardığı için.
‘Rembrandt ve Çağdaşları’, Sabancı Müzesi 17. Yüzyıl Hollanda ve Flaman Bölgesi’nin özel kesitine ışık tuttuğu ve Rembrandt’ın yanı sıra hepsi ayrı öneme sahip sanatçıların yapıtları olduğu için.
Mehmet Ali Uysal ‘Kabuk’, Nesrin Esirtgen Collection Sergi mekânı, mekân algısı ve psikolojisi üzerine tekrar düşünmemize neden olduğu için.
Mona Hatum ‘Hala Buradasın’, Arter Kapsamlı yapısıyla, eski-yeni Hatum işlerini izleme olanağı sundu.
Nezaket Ekici ‘Imagine: Yemek üzerine seçilmiş işler 2002-2012’, Pi Artworks Sanatçının bugüne dek görmediğimiz performanslarını sergilediği ve belgelediği için.

ALİ ŞİMŞEK

Erinç Seymen ‘Tohum ve Mermi’, Rampa Sürrealist ve sembolist sanatçılara selam çakan, kavrama ve dijitale boğulmamış işler çıkarmakta ustalaşıyor. “Ben de yapabilirim” hissi uyandırmıyor.
Rafet Arlan&Alper İnce ‘Gerçeklik Terörü’ İnsanı sekteye uğratan birçok işle karşılaşma fırsatı verdi.
Candan Şişman ‘01. Dijital’, PG Art Galeri Genç kuşağın dikkat çeken sanatçılarından Candan Şişman’ın işlerinin plastiğin gelebileceği son sınırı göstermesi açısından ilginçti.
‘Müze içinde bir müze’, Proje 4L Yılın tartışma yaratan sergilerinden biriydi Fırat Arapoğlu’nun küratörlüğünü yaptığı bu sergi. Müze kavramını sorgularken müzeyle bir sorun yaşaması gayet ironik oldu. Ama bir tarafıyla da şaşırtmadı doğrusu. Çünkü iktidarın kendisini sorgulamak neredeyse bir ritüele dönüştü güncel sanatta. �
Selçuk Artut’un ‘Sonsuza’, CDA-Projects Kinetik heykel uygulamalarıyla mekân algımızı sekteye uğrattı. Sergiyi bir tarafıyla da minimalizm ve mekân eleştirisi olarak da okumak mümkün.

EVRİM ALTUĞ

Murat Akagündüz ‘Cehennem-Cennet’, Galeri Manâ Tuvali yüzüstü bırakmayıp resmin, sanatçının kendi tarihini sorgulamayı halâ başarabildiği bereketli bir toprak olduğunu gösterdi.
‘Tercüme Eden’, SALT Galata Edebiyatın da güncel sanat lügatinde bir sergi alanı olabileceği, metnin, çevirinin ve tahayyülün taşıdığı 14 ayrı macera ve her biri farklı bir manzara vaat eden öykülerin yapıt/kitabıyla SALT’ta kanıtlanmış oldu.
Orhan Pamuk, Masumiyet Müzesi  Nobel’li yazar Pamuk, Türkiye’nin niceliği artan müzelerine, tasarladığı bu projenin niteliğindeki özgün duruşla, deneysel bir rekabet iklimi getirdi.
Kutluğ Ataman ‘SILSEL’, İKSV Tiyatro Festivali, Karaköy Eski Rum okulunun koridorlarına gelenlerin politik ve görsel kaygılarıyla birbirine kumaşları teyelleyerek astığı SILSEL zinciri ile ütopyamızdaki demokrasi kültürünü güncel sanat eserine dönüştürdü.
Joseph Kosuth, Kuad Galeri Çağdaş sanatın yaşayan ikonlarından Joseph Kosuth, yaklaşık 15 yılın ardından, yine İstanbul’dan geçti. ‘Uyanma’ sergisiyle, Osmanlıca ve James Joyce’u Akaretler’de ancak Joseph Kosuth kesiştirebilirdi.

AYŞEGÜL SÖNMEZ

Hassan Khan/ SALT Beyoğlu Hâlâ görme şansımız olan sergi, aidiyet üzerine iş nasıl üretilir, bunun çok iyi bir örneği. Farklı araçlar kullanıyor Khan. Çok edebi de bir tavrı var. Sergideki bütün işler aynı zamanda bir bütünün parçaları gibi de kurgulanmış. Sunum, özellikle ses ve üç boyutlu işleri çok etkileyiciydi.
‘Allan Sekula: Birleşmeyen Filmler 1972-2012’, Akbank Sanat Daha önce 10. İstanbul Bienali’ne gelen sanatçı, Radikal’e yaptığım söyleşide “Dünya bir fabrika” demişti. Akbank Sanat’a 1972’de savaş sanayii için üretim yapan fabrikada çektiği film ve fotoğraflarla katıldı. Dünyanın o zamandan beri savaşa hizmet eden bir fabrika olduğunu hatırlattı.
İlhan Koman ‘Sonsuzluk Eksi Bir Serisi’, Egeran Suzanne Egeran, Koman’ın çizimlerini sanatçının hayalini kurduğu titanyum malzemeden üretti. Müzelere örnek iş yaptı.
Ekin Saçlıoğlu ‘Çukur’ , X-ist Saçlıoğlu’nun arayış ve buluş dolu sergilerini takip ediyorum.
Şener Özmen ‘Sıfır Tolerans’, Pilot Özmen, hiç olmadığı kadar hürdü anlatımında. Olgunluk dönemi bu sergiyle başladı Özmen’in. Sergi için yaptığı gazete içimizdeki egzotik meraklısının hatta ırkçının ayak seslerini içeriyordu.