Ağlatan filmler ve vejetaryen zombiler

Topesto’nun tesislerindeki çift kanepe lüksünü hakkıyla değerlendiriyoruz. Bir kanepeye o devrilmiş diğerine ben, gazete okuyoruz.Ben mesleki deformasyonun da etkisiyle daha az tepki veriyorum haberlere fakat Topesto her seferinde hayatının en mühim hadisesi olmuş gibi ‘Çüş!’ diyor, ‘Bravo!’ diyor, ‘Yok deve!’ diyor, ileri gidip ‘Yok devenin kırmızı bağcıklı bale pabucu’ diyor...Gürültüsünden sıkıldığım için ‘Coşkulu insan, dolaptan bi ice-tea kapıp gelsene, hem kafayı buzluğa sokup biraz sakinleşirsin’ diyorum.‘Sen en son hangi filmde ağladın?’ diyerek çalışmadığım yerden yükleniyor karşılık olarak.‘Sen bayağı duygularının esiri oldun ya, iyi misin?’ diyorum.‘Yok burada bir haber var, kadınların ağladığı filmler, diye... En son hangi filmde ağlamıştın?’ diyor.‘Sarı Tebessüm’ü seyrederken, bu kadar da kötü film olmaz ki ya, diyerek titreye titreye ağladığımı bilirim bir tek. Bir de küçükken Malkoç’un sabrının taşıp millete ‘Acır mıyım len size?! Bu dedemin bahçesindeki kavak ağacı için... Bu Mehmet Emmi’nin beygirinin toynağı için...’ diye girdiği sahnelerde heyecandan gözlerim dolardı’ şeklinde son derece dürüst bir cevap veriyorum.‘Bu liste bir tuhaf ya usta... Gladyatör’de niye ağlar mesela bir adam?’ diyor.Düşünüyorum, ‘Aşk sahnesi gibi bir şey de vardı, orada ağlıyorlardır’ diyorum.‘Haydi be! Sen ağlar mısın mesela Gladyatör’de?’ şeklinde kişiselleştiriyor hadiseyi.‘Ya, ben ağladığım filmleri söyledim, durumum belli. Sence ağlar mıyım Gladyatör’de? O zaman Ben-Hur’u ne yapacaksın?.. Onun da başına gelmeyen kalmadı. İki kutu mendille mi seyredeceksin Ben-Hur’u?’ diyorum.‘Kadınların listesinde yok mesela Gladyatör’ diyerek konuyu sündüreceğinin işaretini çakıyor.*‘Ver bakalım listeyi yumurcak’ diyerek gazeteyi alıyorum. Erkekleri Ağlatan Filmler Listesi’nde, kimini heyecanla, kimini esneyerek seyrettiğim filmler var; fakat hiçbirinde ağlamamışım.‘Hiçbirinde ağlamamışız, aferin bize! Ne yani şimdi ağlamamayı yüceltmek gibi saçma bir iş mi yapacağız?’ diyorum.‘Yok canım ne alakası var’ diyor ve devam ediyor ‘Bizde mi bir acayiplik var acaba?..’‘Canım kardeşim, acayipliğimizi açıklamak için bu listeye bakıp ‘Ühü! Ben bu filmlere niye ağlamadım?’ demenin manası yok ki. Al ben sana söyleyeyim. Biz acayip insanlarız çünkü katır kadar olmamıza rağmen, evde penaltı yarışması yapıyoruz’ diyor ve boya reklamlarındaki kadar estetik durmayan top lekelerini gösteriyorum duvardaki.‘Bambi ne?’ diyor.İçimden ‘Yahu bunun kafaya gelen top hakikaten sertti galiba’ şeklinde söylenirken ağzımdan şu sözler dökülüyor. ‘Bambi Büfe... Dilli kaşarlı... Kaşarlı döner dürüm... Lüksburger... Kardeşim n’ooooldu sana! Alçaklar, şerefsizleeeeer!’‘Çok komiksin. Film var burada Bambi diye. Kadınlar da ağlıyormuş erkekler de’ diyor.‘Haaa, animasyon o, eski filmdir’ diyorum.‘Ben niye bilmiyorum?’ diyor.‘Bilsen n’apıcan, oturup ağlayacak mısın? Hem Bambi Büfe’nin logosu da o Bambi’dir zaten fakat çaktırma, Disney’in haberi yok’ diyorum.‘Armageddon’un nesine ağlamış olabilirler?.. Braveheart’ta gaza gelmiştim ağlamamıştım... Titanik mi, haydi oradan’ diye kendi kendine söylenmeye başlayınca radikal müdahale gerektiğine karar veriyorum: ‘Katil Domateslerin Saldırısı duruyor sende di mi?’‘Daha iyisi var birader. ‘Vejetaryen Zombiler’ diye bir film buldum ki; üstün bir şey. Vejetaryen burger yedikten sonra zombiye dönüşen insanlarla ilgili’ diyor.‘Hah şöyle kendine gel biraz. Bu arada hazır ayaktayken benim ice tea n’oldu güzelim? Biraz seri hareket edelim lütfen...’