Adana’nın ilçelerini merak ettim...
Güncelleme Tarihi:
“Pazar günü tam 590 kilometre yol yaptım ve Adana’nın ilçelerini gezdim. Sonra da Kahramanmaraş Yaşar Pastanesi’nde kendime mola verdim. Gecenin ilerleyen saatlerinde Adana’ya döndüm. Aynı geziyi yıllar önce de yapmıştım....” Sinan Tanyıldız anlatıyor:
ÇUKUROVA’DAN
Y.Sinan TANYILDIZ
Çukurova benim bölgem. Gelişimi yakından izlemem gerekiyor. Bundan yıllarca önce yine çevremde neler olup bitiyor diye yola çıkmış ve sapa ilçelerimizi ziyaret etmiştim. Amacım oraları gözlemek, ne alemde olduklarını yerinde saptamaktı...
O zaman hüsrana uğramıştım...
Aslında değişen birşey olmadı. Ana caddeye cephesi olmayan, arka planda kalmış ilçeleri dolaştığınız zaman, buradaki ilçelerimizin kaderlerine terkedildiğini çok kolay görebilirsiniz. Örneğin Tufanbeyli’ye gittim ve burada tarihi Şar’ı gezdim...
Şar, tarihte önemli bir imparatorluğun merkeziydi... Commanege İmparatorluğu Tufanbeyli ilçesinin arkasında, dağların eteğinde kurulmuş bir yerleşim merkeziydi ve açıkhava tiyatrosu vardı. Heykeller, resimler hâlâ bugünlere kadar gelmiştir.
Yani tarihte yaşamış olan bu insanlar, yerleşim merkezlerini kurduklarında, öncelikle tiyatro alanını inşa ediyorlar ve sanatçılarına da çalışma alanları açıyorlardı. Ören yerlerindeki tarihi sütunlar onların eserleriydi...
Şimdi kurulan yerleşim bölgelerine bakın...
İnsanın ruhuna hitap eden hiçbir şey bulamıyorsunuz. Feke, Saimbeyli, İmamoğlu, Tufanbeyli... Gidin görün... Kendi ilçelerinizi izleyin... Güzel sanatlara ilişkin hiçbir şey bulamazsınız...
Bu nedenle caddeler çamur içindedir ve çöpler yolun kenarlarına dökülür...
Bir kasabanın ilçe olabilmesi için sadece nüfus yetmez bence. Yaşam tarzı da önemlidir. Şehirde yaşamasını bilmeyenler nasıl sırıtıyorsa, köy görünümlü ilçelerde herşey sırıtıyor. Kilis’i il yaptık, köy bile olmayı becerememiş yerleşim yerlerini de ilçeye dönüştürdük.
Ne oldu?
Komik oldu tabii...
Şehirlerimizde gelişme var. Ancak dediğim gibi ana caddeye cephesi olmamış ilçelerimizde komedi yaşanıyor. Gelişim sıfır. İnsanlara hiçbir şey sunulmamış. Yaşam tarzı yok. İnekler, caddenin ortasında yatıyor. Tam bir köy yani... Ama adı ilçe!..
Kısacası, 600 kilometrelik seyahat gösteriyor ki daha yapacak çok işimiz var. Şehirdeki sivil toplum örgütlerimiz, tüm projelerini ilçeye dönük yapmalıdır. Şehir içindeki etkinlikler, ilçelere taşınmalı ve oradaki vatandaşlarımıza örnek olunmalıdır...
Aynı geziyi beş yıl sonra kısmetse yeniden yapacağım ve eminim ki hiçbir şey değişmeyecek. Biz parayla yaşam tarzını hep karıştırdık. Bazı şeyler parayla olmuyor, bilgi gerek, yardım gerek...
Proje üretmek isteyen sivil toplum örgütlerine tüyo verdim. Çevre ilçelerinizi gezin, yapılacak çok şeyin olduğunu göreceksiniz...